Niedziela. Gdańsk. Mordownia w Szpitalu na Zaspie. Przyjdź na pikietę i Różaniec w południe !
Archiwum autora: Mirosław Dakowski
Kłótnie aborcjonistów wokół Felka i Jagielskiej – także w GazWybie. Dziś ludzie już widzą, że zabito dziecko
Kłótnie wokół Felka i Gizeli Jagielskiej – dziś ludzie widzą, że zabito dziecko
Mimo że Felek został zabity już ponad rok temu, jego koszmarna śmierć nie poszła na marne – wszyscy dowiedzieli się, jak wygląda aborcja w polskich szpitalach i co dzieje się za murami powiatowego szpitala w Oleśnicy. Sprawa uwidoczniła także konkretne podziały po aborcyjnej stronie.
Pierwsze z nich dotyczą proaborcyjnych mediów. Reportaż Pauliny Nodzyńskiej, choć pisany w nurcie anti-life, w którym życie człowieka się nie liczy i zostało sprowadzone do „balonów na grobie” zabitego chlorkiem potasu maluszka, pokazał to, czego nie dało się ukryć pod lewicową nowomową: zabito dziecko, które już w każdej chwili mogło się urodzić. Nie była to pomoc „pani Anicie”, matce Felka, gdyż w każdej chwili przecież można było wykonać cesarskie cięcie. Nie – zabito dziecko, bo takie było życzenie rodziców, którzy nie chcieli mieć niepełnosprawnego dziecka.
Dziś Wyborcza broni się nie tylko przed Polakami, którzy, nawet nieraz nie będąc za życiem, widzą, że sprawa zaszła za daleko, bo tu nie było mowy o „skrajnej sytuacji”. Nawiasem mówiąc, robi to bardzo nieudolnie: „Byliśmy także przygotowani na inny odbiór tej historii. Zdawaliśmy sobie sprawę, że może wywołać reakcję fanatycznych działaczy „w obronie życia”, prawicowych polityków i dziennikarzy, którzy dołożą wszelkich starań, by zohydzić opinii publicznej historię pani Anity.” – piszą w oświadczeniu, sprowadzając kwestię ogromnego sprzeciwu do „reakcji fanatycznych działaczy” oraz polityków.
Co istotnie, Wyborcza broni się przed… swoimi, którzy oskarżyli ich o rzucenie rodziców Felka i samej Jagielskiej na żer rzekomego hejtu. Jak to zwykle bywa w takich przypadkach, chodzi o pieniądze, a konkretniej o to, że artykuł znajdował się za paywallem, co miało spowodować, że mało kto znał dokładnie sytuację ludzie mieli oceniać po ogóle. „Te tezy nie mają nic wspólnego z prawdą. Choćby dlatego, że screeny z naszego pierwszego artykułu niosły się w internecie za darmo.” – nieudolnie broni się Wyborcza.
Tu proaborcyjne medium ma jednak rację. Nie chodzi o to, że artykuł był płatny, szczególnie że przedstawiliśmy konkretne szczegóły. Po prostu, bez względu na to, w jakie słowa ubrano narrację o złym traktowaniu pani Anity w łódzkim szpitalu i jak pięknie nie mówiono o tym, że „Felek właśnie odszedł”, a następnie pożegnano go podczas pogrzebu i powieszono śliczne baloniki… konkretnie z artykułu wynika, że na życzenie rodziców zabito zastrzykiem z chlorku potasu w serce dziecko, które w każdej chwili mogło się urodzić. Być może odeszłoby podczas porodu lub kilka dni potem, z opanowanym przez leki bólem, a może żyłoby dziś z lekką lub poważniejszą niepełnosprawnością. I tego bali się rodzice.
Powiedzmy sobie jednak jasno – to, że naciskali na lekarzy, by ci zabili ich dziecko, było ogromnym złem. Nic dziwnego, że to zło ludzie dostrzegają, zamiast nabierać się na sentymenty i baloniki oraz twierdzenia o „dobrej decyzji”, która sprawiła, że zginął człowiek.
Jagielska i spiski
Druga kłótnia jest kłótnią związaną z Gizelą Jagielską, lekarką, która dziś nie widzi nic złego w tym, że osobiście wstrzyknęła chlorek potasu w serce dziecka w 37 tygodniu ciąży. Aktualnie nie przedłużono jej oraz jej mężowi kontraktu w szpitalu w Oleśnicy. Lekarka tłumaczyła to „nieuczciwością” jej współpracowników, których przecież dobierała tak, by chcieli pozbawiać życia nienarodzone dzieci.
Co lepsze, Jagielskiej zaproponowano pozostanie na stanowisku zastępczyni nowej szefowej, jednak jej ego tego nie udźwignęło i ginekolog postanowiła jednak odejść. Dziś w jej opowieści jasno widać, że nastroje w oleśnickim szpitalu, już przedtem kiepskie, po wyjściu na światło dzienne zbrodni, jeszcze mocniej się pogorszyły. Nie pomogła nawet zmiana stanowiska, a wręcz przeciwnie: wtedy na oddziale rozpoczęło się wzajemne pranie brudów i przerzucanie win. „Pod koniec czerwca obniżyłam swój wymiar pracy. Oddziałem miała kierować moja zastępczyni, ale tego nie udźwignęła. Zapanował chaos, pacjentki zaczęły się skarżyć” – tłumaczy lekarka, nie widząc w bałaganie swojej winy.
Dziś do Jagielskiej dociera, że choć bez pracy nie zostanie i uniknęła kary, na sprawie Felka nie wyszła najlepiej – i dobrze. Tam, gdzie pojawia się ogromne zło, najczęściej w grę wchodzi ogromne zakłamanie – medialne, finansowe oraz wszelkie inne. Maski jednak prędzej czy później opadają. Tu potrzeba było na to ośmiu lat naszych pikiet i działań pod szpitalem w Oleśnicy i kliniką w Kiełczowie. Ostatecznie jednak widać owoce.
Chanuka czy Różaniec? Jak działa tut. „państwo”?
 |
| Szanowny Panie! Kilka dni temu w Sejmie RP uroczyście rozpoczęto święto Chanuki. Równolegle w centrum Warszawy wystawiono wielką chanukową menorę i podstawiono dźwig, aby rabin z Chabad-Lubawicz mógł ją zapalić. Wszystkie te działania aktywnie wspierają liczni politycy, którzy od lat domagają się „świeckiego państwa” i stanowczego rozdziału państwa od religii. W tym samym czasie to rzekomo „świeckie państwo” robi postępy – nasi wolontariusze są coraz bardziej prześladowani za organizację publicznych modlitw różańcowych na ulicach polskich miast. Procesy sądowe, przesłuchania policyjne, napady – to codzienność naszych działaczy, również przed Bożym Narodzeniem. Proszę Pana o pomoc w organizacji kolejnych różańców. .png) Z inicjatywy Marszałka Sejmu Włodzimierza Czarzastego (Lewica, wcześniej PZPR) w Sejmie uroczyście zapalono świece chanukowe. W wydarzeniu brali udział także członkowie rządu Donalda Tuska oraz ambasadorzy Izraela i USA. Wcześniej ogromną chanukową menorę umieszczono w miejscu publicznym w centrum Warszawy. Z pomocą dźwigu zapalił ją rabin Szalom Ber Stambler z Chabad-Lubawicz.Patrząc na te wydarzenia wiele osób zadaje sobie pytanie – a co z rozdziałem religii od państwa, którego od lat intensywnie żądają politycy postkomunistycznej lewicy i Koalicji Obywatelskiej? Kilka dni temu Rafał Trzaskowski powiedział, że gdyby to on był prezydentem to zapaliłby w Pałacu Prezydenckim świece chanukowe. Warto przypomnieć, że zaledwie rok temu Trzaskowski jako prezydent Warszawy wydał zarządzenie o zakazie wieszania krzyży w miejskich urzędach. Publiczną Chanukę intensywnie promuje także Gazeta Wyborcza, która od momentu powstania w 1989 roku domaga się „świeckiego państwa”. Jednocześnie Wyborcza opublikowała niedawno artykuł twierdzący, że tradycje takie jak opłatek, jasełka czy śpiewanie kolęd to „krępujące” i „wykluczające” zwyczaje. Szczególnie, kiedy są organizowane np. w szkole, gdyż „wykluczają” niewierzących uczniów. Stąd też Wyborcza promuje organizacje szkolnych „wigilii” w formie np. pójścia do SPA, organizacji turnieju sportowego lub wizyty w pizzerii. Jak mówi dla Wyborczej jeden z uczniów liceum: „Tak świętować to ja rozumiem! W podstawówce, niestety, było inaczej. Wychowawczyni, która była bardzo religijna, nie wyobrażała sobie klasowej wigilii bez łamania się opłatkiem. Zapraszała też księdza, który uczył religii żeby przeczytał fragment Biblii i poprowadził modlitwę. Dla nas to był obciach, zwłaszcza że w starszych klasach coraz więcej osób nie chodziło na religię.” Organizacja wigilii Bożego Narodzenia i zaproszenie na nią księdza, aby przeczytał fragment Biblii, to „obciach”. Ale organizacja Chanuki i zaproszenie na nią rabina, aby zapalił świece, to „postęp”. W „świeckim państwie” i w rozdziale religii od państwa chodzi o rozdział tylko jednej konkretnej religii od państwa – katolickiej, a razem z jej rozdzieleniem o wyrzucenie z przestrzeni publicznej prawdy o Bogu, życiu, rodzinie, małżeństwie itd. Pustkę powstałą po usunięciu Boga i Kościoła należy następnie wypełniać innymi obrzędami i „wartościami”. W takim kontekście należy rozumieć narastające prześladowania, które spotykają naszych wolontariuszy za organizację publicznych modlitw różańcowych na ulicach polskich miast. Każdego miesiąca organizujemy ok. 100 takich wydarzeń w całym kraju. W ich trakcie modlimy się o odnowę moralną Polski i Polaków oraz głosimy prawdę o aborcji i deprawacji dzieci poprzez „edukację seksualną”. Tylko w ostatnim czasie w Toruniu nasz wolontariusz został zatrzymany przez policję w trakcie różańca i przewieziony na komisariat, gdzie 2 godziny był przesłuchiwany i postawiono mu zarzuty. Kilka dni temu w Rzeszowie nasza wolontariuszka Marta miała po raz kolejny 4 sprawy na policji jednego dnia za organizację różańców i akcji ulicznych (warto przypomnieć, że kilka miesięcy temu miała 7 przesłuchań jednego dnia). W Oleśnicy miejski urzędnik po raz kolejny bezprawnie rozwiązał nasze legalne zgromadzenie modlitewne i informacyjne pod tamtejszym szpitalem, w którym zabija się dzieci. Represje te zaostrzają się, aby jeszcze szybciej upowszechniać w Polsce mordowanie dzieci poprzez aborcję i demoralizację poprzez „edukację seksualną”. Nie poddajemy się jednak, gdyż długofalowe i konsekwentne akcje przynoszą dobre owoce w postaci kolejnych dzieci uratowanych przed aborcją i demoralizacją. Umacniamy się także dobrymi informacjami. Kilka dni temu opublikowaliśmy na naszej stronie poruszającą historię Marka Houcka, obrońcy życia z USA, do domu którego pewnego ranka wpadli uzbrojeni antyterroryści aresztując go na oczach żony i 7 dzieci. Usłyszał zarzuty – 11 lat więzienia i 350 000 dolarów grzywny. Jakie przestępstwo popełnił? Modlił się pod aborcyjnym ośrodkiem śmierci (tzw. „kliniką”) o ratunek dla dzieci i ich matek wchodzących do środka. Po jakimś czasie prokurator zaproponował Houckowi ugodę. W zamian za przyznanie się do winy miał otrzymać wyrok w zawieszeniu i małą grzywnę. Mark Houck wiedział jednak o tym, że przyjęcie tej „ugody” ustanowi precedens do skazywania przed sądem innych pro-liferów w całym kraju. Żona powiedziała mu wtedy: „Musimy ufać, że sprawiedliwość zwycięży. A nawet jeśli nie, ufamy po prostu, że … Bóg wyprowadzi z tego dobro”. Niedawno Mark Houck ujawnił szczegóły całej sprawy w jednym z wywiadów medialnych. Nie przyjął propozycji „ugody” za cenę łagodnego wyroku. Doszło więc do procesu sądowego. Jak powiedział, noc przed werdyktem spędził przed Najświętszym Sakramentem. W piątek sędziowie nie ustalili werdyktu. Czekał przez całą sobotę i niedzielę. W poniedziałek został ostatecznie uznany za niewinnego. Dzisiaj w Polsce przeciwko wolontariuszom naszej Fundacji toczy się ok. 80 procesów sądowych równolegle. Większość z nich wygrywamy, ale coraz częściej zapadają wyroki skazujące. To represje za publiczną modlitwę i głoszenie prawdy. Nie poddajemy się jednak bo wiemy, że sprawiedliwość zwycięży i że Bóg wyprowadza wielkie dobro z każdej takiej sytuacji. Jednak do dalszego działania potrzebujemy Pana pomocy. Miesięczne koszty ochrony prawnej naszych działaczy to obecnie kilkanaście tysięcy złotych. Konieczne są także kolejne środki na organizację publicznych akcji. Jeszcze w tym roku, po Świętach Bożego Narodzenia, chcemy być m.in. w: Dęblinie, Słomnikach, Szamotułach, Mielcu, Bielsko-Białej, Zgierzu, Poznaniu, Strykowie, Gorzowie Wielkopolskim, Kielcach i Warszawie. Potrzeba na te wszystkie działania ok. 18 000 zł.Dlatego proszę Pana o przekazanie 50 zł, 100 zł, 200 zł, lub dowolnej innej kwoty, jaka jest dla Pana obecnie możliwa, i umożliwienie nam organizacji kolejnych publicznych modlitw różańcowych i akcji informacyjnych budzących świadomość Polaków na temat aborcji i deprawacji. Numer konta: 79 1050 1025 1000 0022 9191 4667 Fundacja Pro – Prawo do życia ul. J. I. Kraszewskiego 27/22, 05-800 Pruszków Dla przelewów zagranicznych – Kod BIC Swift: INGBPLPW ————————————- Z wyrazami szacunku,  |
| Fundacja Pro – Prawo do życia ul. J. I. Kraszewskiego 27/22, 05-800 Pruszków stronazycia.pl |
Unia Europejska chce karać biednych Polaków za to, że ogrzewają się w zimie
Unia Europejska chce karać biednych Polaków za to, że ogrzewają się w zimie
19/12/2025 zmianynaziemi/unia-europejska-chce-karac-biednych-polakow-za-ze-ogrzewaja-sie-w-zimie
Unia Europejska zaostrza walkę z tradycyjnymi źródłami ogrzewania, a Polska staje przed wyzwaniem wprowadzenia radykalnych zmian w systemie grzewczym milionów gospodarstw domowych. Od 1 stycznia 2026 roku wchodzi w życie kluczowy etap wojewódzkich uchwał antysmogowych, które zakażą użytkowania starych kominków i pieców niespełniających norm emisyjnych, nawet jeśli są używane sporadycznie.
Nowe przepisy wywołują falę niepokoju wśród Polaków, dla których kominek czy piec na drewno to nie tylko sposób ogrzewania, ale często element tradycji i kultury. UE wprowadza stopniowe wycofywanie wszystkich urządzeń grzewczych opartych na paliwach kopalnych, rozpoczynając od 2025 roku. Proces ten ma zakończyć się całkowitym zakazem, co budzi obawy o dostępność i koszt alternatywnych rozwiązań.
Eksperci zwracają uwagę, że wymiana starego kominka na model spełniający normy Ecodesign to wydatek rzędu kilkunastu tysięcy złotych. Choć istnieją programy dotacyjne, jak „Czyste Powietrze”, procedury uzyskania wsparcia są często skomplikowane, a kwoty niewystarczające dla wielu gospodarstw domowych, szczególnie tych o niższych dochodach.
Badania naukowe publikowane w ResearchGate wskazują, że Polska nie jest odosobniona w swoim podejściu do regulacji użytkowania ognia. Całkowity lub częściowy zakaz stosowania otwartego ognia obowiązuje już w kilku krajach europejskich, m.in. w Belgii, Bułgarii, Czechach, Niemczech, na Węgrzech, w Rumunii i Słowenii. Jednak skala zmian w Polsce, gdzie tradycyjne ogrzewanie jest powszechne ze względu na surowe zimy i ograniczone zasoby finansowe wielu mieszkańców, budzi szczególny sprzeciw.
System kontroli przestrzegania nowych przepisów również wzbudza niepokój. Straż miejska, urzędnicy gminni i inspektorzy będą uprawnieni do przeprowadzania kontroli w domach prywatnych, weryfikacji dokumentacji technicznej urządzeń grzewczych i nakładania kar sięgających nawet 5000 zł za niespełnienie wymogów. Takie działania są postrzegane przez wielu jako ingerencja w prywatność i podstawowe prawo do zapewnienia ciepła we własnym domu.
Dyskusje na forach internetowych, pokazują, że opinie Polaków są podzielone. Część społeczeństwa popiera zmiany, wskazując na problemy ze smogiem w sezonie grzewczym, szczególnie w mniejszych miejscowościach i na przedmieściach. Inni wyrażają obawy dotyczące kosztów i praktycznych aspektów przejścia na alternatywne źródła ogrzewania, zwłaszcza w starszych budynkach.
Krytycy nowych regulacji podkreślają, że promowanie ogrzewania elektrycznego jako alternatywy może prowadzić do problemów z przeciążeniem sieci energetycznej, szczególnie w okresach szczytowego zapotrzebowania zimą. W przypadku awarii zasilania, brak możliwości ogrzewania tradycyjnymi metodami może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia, zwłaszcza dla osób starszych i chorych.
Zwolennicy zmian argumentują, że nowoczesne kominki i piece spełniające normy Ecodesign emitują znacznie mniej zanieczyszczeń, przyczyniając się do poprawy jakości powietrza. Podkreślają, że długoterminowe korzyści zdrowotne dla społeczeństwa przewyższają krótkoterminowe niedogodności związane z wymianą urządzeń. [Gówno prawda, łobuzy !! md]
Niezależnie od perspektywy, jedno jest pewne – nadchodzące zmiany wymuszą na milionach Polaków podjęcie decyzji dotyczących sposobu ogrzewania ich domów. Czy będzie to inwestycja w nowy, ekologiczny kominek, przejście na ogrzewanie gazowe, elektryczne czy pompę ciepła – każde rozwiązanie wiąże się z określonymi kosztami i wyzwaniami. Czas na dostosowanie się do nowych wymogów nieubłaganie się kurczy, a konsekwencje nieprzestrzegania przepisów mogą być dotkliwe zarówno finansowo, jak i praktycznie.
Źródła:
https://www.researchgate.net/figure/Fire-use-regulation-in-European-countries_fig1_266415569
„Czego trzeba więcej, by podnieść bunt przeciwko tyranowi?”. Prezes Ordo Iuris miażdży skandaliczny wyrok TSUE
„Czego trzeba więcej, by podnieść bunt przeciwko tyranowi?”. Prezes Ordo Iuris miażdży skandaliczny wyrok TSUE
„Dzisiejszy wyrok TSUE przejdzie do historii. Trybunał ogłosił suwerenność Unii ponad państwami członkowskimi” – zauważył prezes Ordo Iuris, mec. Jerzy Kwaśniewski. W ocenie prawnika, orzeczenie brukselskiego sądu oznacza „koniec zasady przyznanych kompetencji” państwom członkowskim.
Trybunał Sprawiedliwości UE w czwartkowym wyroku orzekł, że polski Trybunał Konstytucyjny naruszył kilka podstawowych zasad prawa Unii i nie jest niezawisły.
Wyrok TSUE zapadł po zaskarżeniu przez Komisję Europejską wyroków polskiego TK z 14 lipca i 7 października 2021 r., w których TK orzekł niezgodność niektórych zapisów unijnych traktatów z polską konstytucją. Sprawa dotyczyła wówczas mianowania części składu TK, w tym prezesa gremium, Julii Przyłębskiej.
Według TSUE, w niektórych aspektach prawnych ocenianych jako „wspólne wartości europejskie”, polska Konstytucja nie ma pierwszeństwa nad traktatami unijnymi. W uzasadnieniu TSUE przekazało, że Polska „nie może powoływać się na swoją tożsamość konstytucyjną, aby uchylić się od respektowania wspólnych wartości zapisanych w art. 2 Traktatu o UE”, takich jak państwo prawne, skuteczna ochrona sądowa i niezależność wymiaru sprawiedliwości, bowiem wartości te „stanowią podstawę samej tożsamości Unii, do której Polska przystąpiła dobrowolnie”.
Jak podkreślono, „sądy krajowe nie mogą jednostronnie określać zakresu i granic kompetencji przyznanych Unii”. Decyzję o podporządkowaniu prawa krajowego wyrokom unijnym argumentowano koniecznością zachowania „autonomii i skuteczność porządku prawnego Unii”.
Prezes Ordo Iuris jednoznacznie wskazuje, że decyzja unijnego sądu stanowi „znaczące przekroczenie traktatowych kompetencji TSUE”.
– Traktaty przekazują TSUE prawo do wydawania wyroków w granicach kompetencji przyznanych UE przez państwa członkowskie. Dzisiaj TSUE uznał, że tylko TSUE będzie decydował, jakie kompetencje przekazano Unii. TSUE dodaje, że Państwu członkowskiemu i jego organom nie wolno oceniać działań Unii w świetle zgodności z traktatami – napisał Kwaśniewski na X.
– Jeżeli sąd krajowy (nawet konstytucyjny) ośmieli się oceniać TSUE, to przestanie być sądem. To jest koniec zasady przyznanych kompetencji, to koniec suwerenności – nie ma wątpliwości prezes Ordo Iuris.
– Drodzy Państwo, czego trzeba więcej, by podnieść bunt przeciwko tyranowi? – konkludował.
Źródło: X / PAP
PR
Orban: „W Brukseli przygotowania do wojny trwają”
Zaskakujący komentarz Orbana.
Napisał o długiej i trudnej nocy.
„W Brukseli przygotowania do wojny trwają”
19.12.2025 nczas/zaskakujacy-komentarz-orbana-o-dlugiej-i-trudnej-nocy-w-brukseli-przygotowania-do-wojny-trwaja
Udało nam się uniknąć bezpośredniego zagrożenia wojną i nie pozwoliliśmy, by Europa wystosowała wobec Rosji deklarację wojny poprzez wykorzystanie jej aktywów. Złą wiadomością jest jednak to, że przygotowania wojenne w Brukseli trwają – ocenił w piątek na X premier Węgier Viktor Orban.
„Przetrwaliśmy długą i trudną noc” – napisał w komentarzu do rozmów unijnych przywódców premier Orban. „Udało nam się uniknąć bezpośredniego zagrożenia wojną. Nie pozwoliliśmy Europie, by wypowiedziała Rosji wojnę, wykorzystując rosyjskie aktywa” – stwierdził polityk.
Zaznaczył jednocześnie, że „24 państwa członkowskie podjęły decyzję o udzieleniu Ukrainie pożyczki wojennej na kolejne dwa lata, a jeśli Ukraina nie będzie w stanie, to te kraje będą musiały pokryć jej spłatę”.
Orban zwrócił uwagę, że „znów działa” współpraca Węgier, Czech i Słowacji, które „postanowiły nie wsiadać do tego pociągu”. „W ten sposób oszczędziliśmy naszym dzieciom i wnukom ciężaru tej ogromnej pożyczki w wysokości 90 miliardów euro” – dodał.
„Na szczęście współpraca V3 znów działa: Węgry, Słowacja i Czechy postanowiły nie wsiadać do tego pociągu. W ten sposób oszczędziliśmy naszym dzieciom i wnukom ciężaru tej ogromnej pożyczki w wysokości 90 miliardów euro” – dodał Orban.
Przewodniczący Rady Europejskiej Antonio Costa ogłosił w nocy z czwartku na piątek, że europejscy liderzy podjęli na szczycie w Brukseli decyzję o udzieleniu Ukrainie wsparcia w formie pożyczki w wysokości 90 mld euro na kolejne dwa lata. Zostanie ona sfinansowana ze wspólnego długu, gwarantowanego unijnym budżetem. Udziału w zaciągnięciu tego zobowiązania odmówiły trzy państwa: Czechy, Węgry i Słowacja.
Na szczycie nie osiągnięto jednak porozumienia w sprawie wykorzystania zamrożonych rosyjskich aktywów w celu sfinansowania potrzeb Ukrainy. Kluczowy okazał się sprzeciw Belgii, gdzie zdeponowana jest większość rosyjskich aktywów. Premier tego kraju Bart de Wever domagał się od innych państw członkowskich bezwarunkowego zabezpieczenia.
„W Brukseli przygotowania do wojny trwają. Węgry pozostają głosem pokoju w Europie i nie pozwolą, by pieniądze węgierskich podatników były wykorzystywane do finansowania Ukrainy. Tylko rząd patriotów może zagwarantować pokój i dopilnować, aby węgierskie fundusze nie trafiały na Ukrainę. Gdyby na Węgrzech istniał rząd brukselski, wpędziłby kraj w wojnę i wydał każdy grosz na wsparcie Ukrainy. Nie możemy i nie pozwolimy na to” – zaznaczył premier Węgier.
Ukraińskie śmieci zalewają Polskę
Ukraińskie śmieci zalewają Polskę.
Na granicy wykryto nielegalny proceder
pch24.pl/ukrainskie-smieci-zalewaja-polske-na-granicy-wykryto-nielegalny-proceder
(fot. Pixabay)
Lubelska Krajowa Administracja Skarbowa zatrzymała na kolejowym przejściu granicznym w Dorohusku prawie 1,5 tys. ton odpadów. Główny Inspektorat Ochrony Środowiska w Warszawie potwierdził, że przewóz był nielegalny. 35 wagonów towarowych z odpadami wróciło na Ukrainę.
Funkcjonariusze skontrolowali 35 wagonów pociągu towarowego z Ukrainy. Jak przekazała rzeczniczka prasowa Krajowej Administracji Skarbowej st. asp. Justyna Pasieczyńska, z dokumentów przedstawionych do odprawy celnej w Dorohusku wynikało, że pociągiem przewożone jest prawie 1,5 tys. ton „złomu stalowego – odpad luzem”.
Podczas kontroli towaru funkcjonariusze stwierdzili, że w wagonach nie ma jedynie złomu, ale jest to mieszanka różnych odpadów, m.in. zużyte części samochodowe, pianki montażowe, kable, odpady z materiałów włókienniczych i tworzyw sztucznych.
„Odbiorca towaru nie miał wymaganych zezwoleń na przetwarzanie odpadów” – zaznaczyła Pasieczyńska.
Dodała, że wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska potwierdził, że przewożony towar to mieszanka różnych odpadów, dla której nie jest możliwe jednoznaczne ustalenie kodu taryfy celnej.
Lubelska KAS skierowała do prokuratury zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Towar, decyzją prokuratury, został zawrócony na Ukrainę.
Proceder nielegalnego przewożenia do Polski śmieci z Ukrainy nie jest czymś nowym. Już w 2020 r. Naczelna Izba Kontroli alarmowała, że istnieje spore ryzyko, iż część odpadów zamiast przejeżdżać przez Polskę tranzytem, nigdy nie opuszcza naszego kraju i zasila obecne lub nowe nielegalne składowiska. Według danych NIK, między styczniem 2015 r. a czerwcem 2019 r., zaledwie 8 proc. transportów zostało poddanych szczegółowej kontroli.
Źródło: PAP / nik.gov.pl
To byłby chaos, ideologizacja szkoły i eksperymentowanie na dzieciach. Prezydent zatrzymał deformę oświaty. Nowacka się piekli.
To byłby chaos, ideologizacja szkoły i eksperymentowanie na dzieciach. Prezydent zatrzymał deformę oświaty
(Źródło: YouTube/Prezydent RP)
Prezydent Karol Nawrocki zawetował ustawę zmiany w prawie oświatowym. – Nie mogę wyrazić zgody na taką ustawę. To reforma prowadząca do chaosu, ideologizacji szkoły i eksperymentowania na całych rocznikach dzieci – ocenił Karol Nawrocki informując o swoim wecie.
Na temat Reformy 26 „Kompas Jutra” krytyczne wypowiadały się liczne środowiska oświatowe i eksperci, w tym ponad 90 organizacji zrzeszonych w Koalicji na Rzecz Ocalenia Polskiej Szkoły (KROPS). Apelowali oni do prezydenta o o wstrzymanie zmian w edukacji. Prezydent Karol Nawrocki wsłuchał się w ten głos.
Jak przypomniał, w Pałacu Prezydenckim zorganizowano specjalne konsultacje z ekspertami, nauczycielami, organizacjami oświatowymi i rodzicami. – Po rozmowach z nimi, po ich apelach, nie mogę wyrazić zgody na taką ustawę. To reforma prowadząca do chaosu, ideologizacji szkoły i eksperymentowania na całych rocznikach dzieci. Polska szkoła potrzebuje spokoju, wiedzy i stabilności, a nie nieprzemyślanych, chaotycznych zmian, które zaraz po wprowadzeniu trzeba będzie poprawiać, bo zamiast polepszyć tylko pogorszą sytuację. Tak było z wprowadzeniem tzw. edukacji zdrowotnej czy szkodliwej rezygnacji z prac domowych. Z tą ustawą byłoby tak samo – powiedział Karol Nawrocki.
Jak dodał, edukacja to inwestycja w przyszłość narodu. – Tu nie ma miejsca na przygotowane w ten sposób rozwiązania. Nie mówię, że polska szkoła nie potrzebuje zmian. Potrzebuje, ale niech to będą systemowe, dobre rozwiązania, które złe rzeczy zamieniają na lepsze, a nie na jeszcze gorsze – wskazał.
Do sprawy odniosła się KROPS, dziękując prezydentowi za weto. Organizacja przypomniała jednocześnie zagrożenia jakie niosła za sobą reforma.
https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fpermalink.php%3Fstory_fbid%3Dpfbid0sXuE4tqj8UgonDk9A2bB32qdmsnuPxW2mUyBrvE55LC1dDY6i8R6WS2RD7sdewXcl%26id%3D61578238538257&show_text=true&width=500
Jak czytamy na stronach KROPS:
W Pałacu Prezydenckim w Warszawie, 17 grudnia 2025 r., zaprezentowano wspólne stanowisko ponad 90 organizacji pozarządowych oraz ekspertów edukacyjnych dotyczące ustawy z dnia 21 listopada 2025 r. o zmianie ustawy Prawo oświatowe oraz niektórych innych ustaw, znanej jako „Reforma 26.Kompas Jutra”. Dokument, przygotowany przez Jolantę Dobrzyńską, ekspertkę ds. edukacji, szczegółowo obnażył słabości proponowanych reform. Sygnatariusze KROPS, w tym m.in. Ruch Ochrony Szkoły, Stowarzyszenie Pedagogów NATAN, Stowarzyszenie „Nauczyciele dla Wolności” i Polskie Forum Rodziców, wnioskowali o prezydenckie weto. Reforma26.KompasJutra narusza cele edukacji i wychowania, a także zagraża suwerenności Polski w edukacji.
Reforma 26.Kompas Jutra przewiduje zmianę programów nauczania, zastępując obowiązkowe cele edukacyjne i treści nauczania zbiorem efektów uczenia się oraz wymagań dotyczących doświadczeń edukacyjnych. Bardziej niż przekazywanie tradycyjnej wiedzy i umiejętności, nacisk kładziony jest na kompetencje społeczne, interdyscyplinarne przedsięwzięcia, inkluzję oraz „uczenie się przez działanie”. Eksperci zgodnie twierdzą, że te innowacje grożą wprowadzeniem chaosu organizacyjnego, utratą autonomii nauczycieli i obniżeniem standardów edukacyjnych.
Hanna Dobrowolska przedstawiła wyniki badania opinii społecznej, które wykazują, że niemal 96% z blisko 2060 respondentów, którzy wypełnili ankietę badawczą, odrzuca powyższe propozycje MEN i oczekuje: wiedzy, budowania narodowej tożsamości [m.in. poprzez kanon lektur], systematyczności i wymagań [w tym powrotu prac domowych}, a nie chaosu, łamania praw rodziców i nieliczenia się z opinią publiczną. Jolanta Dobrzyńska argumentuje, że reforma odzwierciedla globalne trendy w restrukturyzacji edukacji, które mogą przenieść kontrolę nad polską edukacją na poziom ponadnarodowy. Formułuje następujące kluczowe wady propozycji MEN:
Wada I: Brak przejrzystości i jednoznaczności
Nowe przepisy ustawy charakteryzują się skomplikowaniem i niejednoznacznością, co utrudnia ich interpretację i stosowanie w praktyce szkolnej. Brakuje jasnych definicji dla wielu wprowadzanych terminów takich jak „sposoby organizacji środowisk edukacyjnych” czy „wymagania dotyczące doświadczeń edukacyjnych”.
Wada II: Nadmierna regulacja — scentralizowana edukacja
Projekt ustawy narzuca nadmierną regulację poprzez metody pracy, które powinny pozostać w kompetencjach nauczycieli zgodnie z Kartą Nauczyciela. Wymagane elementy takie jak praca w zespołach różnowiekowych i określone formy doświadczeń edukacyjnych (projekty, debaty, kampanie) kolidują z autonomią pedagogiczną. Ministerstwo chce definiować organizację nauczania. To znaczy, że nie będzie miejsca na uwzględnianie specyfiki lokalnych społeczności i kreatywność nauczycieli. Taki stan doprowadzi do jeszcze większego biurokratycznego obciążenia szkół.
Wada III: Brak czasu na systematyczne nauczanie
Reforma skraca czas na przekazywanie systematycznego materiału nauczania na rzecz form realizacji kompetencji społecznych, czasochłonnych doświadczeń edukacyjnych oraz obowiązkowego tygodnia projektowego. Oczekiwane konsekwencje to nieosiągnięcie docelowych efektów uczenia się. Jolanta Dobrzyńska ostrzega, że uczniowie będą się skupiać na projektach i interakcjach społecznych kosztem zdobywania wiedzy.
Wada IV: Reforma jako dekonstrukcja edukacji
Architekci zmian, opierając się na „Profilu absolwenta” Instytutu Badań Edukacyjnych [ideologicznych ramach bez naukowych dowodów], podważają istotę edukacji. To sterowanie społeczne.
Wada V: Sedno reformy to ściśle zarządzana zmiana społeczna
Zmiany umieszczają Polskę w ponadnarodowym procesie transformacji edukacyjnej, zainicjowanym przez Szczyt Transformacji Edukacji ONZ (TES) w Nowym Jorku w 2022 r. Główny cel szkoły przesuwa się z kształcenia i wychowania na ustanowienie społeczeństwa inkluzywnego, z naciskiem na „jak żyć” i „jak działać”. Taki system umożliwi instytucjonalną kontrolę nad dzieckiem. Taka transformacja zagraża suwerenności Polski, przekształcając edukację z dobra narodowego w narzędzie globalnej agendy społecznej.
Wada VI: Reforma ma na celu stworzenie „nowego człowieka”
Projekt obejmuje strategie kształtowania postaw i przekonań uczniów np. przez „tworzenie tożsamości” i „określanie własnych celów w uczeniu się”. Takie podejście do młodego człowieka może prowadzić do formatowania jego osobowości wg ustalonych i zideologizowanych kierunków działania. Zostaną zignorowane indywidualne różnice między dziećmi i wolność rozwoju.
Wada VII: Deprecjacja wiedzy i jej selektywność
W reformie wiedza redukowana jest do aspektu działania (uczenie się przez działanie. To para-zawodowe szkolenie intelektualnego pracownika, skupione na „co?” i „jak?” zamiast głębokim zrozumieniu. Metoda odwraca techniki wypracowane przez pokolenia, czyniąc wiedzę selektywną i fragmentaryczną. Brak systematycznego przekazywania wiedzy znacząco osłabi rozwój intelektualny uczniów.
Wada VIII: Sprowadzenie wartości do instrumentów wpływu
Dotychczasowe wartości zastępowane są wdrażanymi: inkluzją społeczną, kreatywnością, sprawczością i dobrostanem. To rodzi iluzję edukacji, niszcząc autentyczne wartości w uczniach.
Wada IX: Reforma jako instalacja edukacyjnej równi pochyłej
Edukacja inkluzyjna połączona z nowymi programami spowoduje, że uczniowie będą mniej wiedzieć. Szkoły już teraz coraz częściej skupiają się na integracji społecznej zamiast przekazywać wiedzę.
Wada X: Nadzwyczajna żywotność mitów edukacyjnych
Reforma zakorzeniona jest w mitach. Najważniejsze z nich brzmią: „nowość jest zawsze lepsza”, „uczymy dla przyszłego świata”, „umiejętności miękkie są najważniejsze” czy „wiedza jest mniej ważna niż praktyka”. Weryfikacja poprzez prestiżowe szkoły na Zachodzie potwierdza dominację solidnej wiedzy i tradycyjnych metod. Tylko obalenie tych mitów może zapobiec błędom, które osłabiły edukację w innych krajach.
MEN nie odpuści
Minister edukacji Barbara Nowacka pytana o apele o prezydenckie weto mówiła, że MEN jest przygotowane na każdy wariant i reforma będzie wprowadzana bez względu na to, czy prezydent podpisze nowelizację, czy ją zawetuje.
– To, co proponujemy w reformie, to są spokojne zmiany dające większą autonomię nauczycielom, dające uczniom możliwość pracy zespołowej, kształtowania kompetencji kluczowych w XXI wieku. I to jest po prostu w interesie Polski, polskiej młodzieży, polskiej gospodarki, polskiej przyszłości i dobrostanu młodych ludzi, ale też dobrostanu nauczycieli – wskazała.
Zauważyła, że wiele zaproponowanych zmian już funkcjonuje w szkołach niepublicznych i w części publicznych, zaznaczyła, że w reformie chodzi o to by stały się standardem we wszystkich szkołach publicznych.
Źródła: prezydent.pl /PAP/ ratujmyszkole.pl/Facebook
MA
Norman Finkelstein o żydowskim suprematyzmie
Norman Finkelstein o żydowskim suprematyzmie
zygmuntbialas/norman-finkelstein-o-zydowskim-suprematyzmie/
Napisał: Norman Finkelstein Opracował: Zygmunt Białas
W przekonującej analizie znany politolog i pisarz Norman Finkelstein obnaża fundamentalną strukturę Izraela jako system żydowskiej suprematyzacji.
Prof. Norman Finkelstein
Opierając się na faktach historycznych, raportach organizacji praw człowieka i osobistych refleksjach, Finkelstein argumentuje, że Izrael nie jest autentycznie żydowskim państwem, lecz raczej anomalią w historii Żydów – bytem zbudowanym na nierównościach i poczuciu wyższości.
Jego słowa rzucają ostre światło na ideologiczne podstawy Izraela, wpływ elit żydowskich i konsekwencje dla ludności palestyńskiej. Krytyka Finkelsteina to nie tylko rozliczenie z syjonizmem, ale także ostrzeżenie przed niebezpieczeństwami, jakie niosą ze sobą idee suprematystyczne, głęboko zakorzenione w społecznościach żydowskich.
Izrael jako państwo żydowskiej supremacji
Finkelstein rozpoczyna swoją argumentację od odrzucenia niejasnych terminów, takich jak ‚antysyjonizm’. Zamiast tego opowiada się za bezpośredniością: Dlaczego nie zapytać po prostu, czy ktoś jest żydowskim suprematystą?
Odwołuje się do raportu wiodącej izraelskiej organizacji praw człowieka B’Tselem, który opisuje Izrael nie jako odrębne byty – Izrael i terytoria okupowane – lecz jako jedno państwo rozciągające się od Morza Śródziemnego do rzeki Jordan. Terytorium to obejmuje Zachodni Brzeg, Strefę Gazy i Wschodnią Jerozolimę.
B’Tselem podkreśla, że fundamentem tego państwa jest żydowska supremacja – nierówna dominacja, w której palestyńscy Izraelczycy mają więcej praw niż Palestyńczycy na Zachodnim Brzegu, a ci z kolei mają więcej niż Palestyńczycy w Strefie Gazy.
Ta nierówność jest uwarunkowana strukturalnie: to system, w którym żydowscy obywatele są systematycznie faworyzowani. Finkelstein uważa to sformułowanie za trafne, ponieważ oddaje istotę problemu, nie popadając w semantyczne debaty na temat syjonizmu, gdzie nie ma dwóch osób podzielających tę samą definicję.
Izrael jest prawnie ‚państwem narodu żydowskiego’, ale nie ma w sobie nic żydowskiego. Jest ‚wyłomem’ – obcym elementem w żydowskiej historii i doświadczeniu.
Zerwanie z żydowską tożsamością: Izrael jako miejsce nieżydowskie
Finkelstein idzie dalej, argumentując, że wielu Żydów poza granicami kraju nie postrzega Izraela jako miejsca żydowskiego. Przytacza badanie, w którym 40% amerykańskich Żydów uważa, że Izrael dopuszcza się ludobójstwa. Ta liczba jest tym bardziej imponująca, gdy weźmiemy pod uwagę intensywną propagandę, na którą narażeni są Żydzi. Skoro tak wielu Żydów postrzega Izrael jako państwo ludobójcze, jest to milczące przyznanie, że Izrael nie jest żydowski.
Mieszkańcy Gazy opłakują swoich bliskich, którzy zginęli w izraelskim ataku, Dżabalia, 20 września 2024 r.
Poparcie dla Izraela wśród Żydów nie opiera się na autentycznym syjonizmie – większość nigdy nie przeczytała o tym żadnej książki – ale na głęboko zakorzenionym przekonaniu o wyższości Żydów.
„Żydzi są lepsi, doskonalsi, a życie nieżydowskie – nie tylko arabskie – jest mniej wartościowe”. To przekonanie o supremacji jest powszechne w społeczności żydowskiej: „świat nienawidzi Żydów z zazdrości o ich inteligencję, sukcesy i spryt”.
Finkelstein przyznaje, że to przekonanie jest podsycane rzeczywistymi sukcesami – Żydzi osiągnęli spektakularne sukcesy świeckie w świecie zachodnim, gromadząc bogactwo i zdobywając władzę.
Źródła żydowskiej władzy: bogactwo, organizacja i odporność
Finkelstein analizuje korzenie tego poczucia supremacji. Zaczyna od ogromnego sukcesu Żydów w XX wieku: Freuda, Marksa, Einsteina – wszystkich Żydów. Żydzi stanowią zaledwie niewielki ułamek światowej populacji, a mimo to zdobywają 20 procent Nagród Nobla.
Takie fakty mogą być odurzające i prowadzić do arogancji. Wspomina debaty na temat wyższego IQ wśród Żydów aszkenazyjskich, ale przyznaje, że nie ma doświadczenia w genetyce – a mimo to wielu Żydów oddaje się takim ideom bez dogłębnej wiedzy.
Finkelstein osobiście zmaga się z tym uczuciem, ponieważ wydaje się ono oparte na dowodach, ale ostrzega przed teoriami spiskowymi. Żydzi są najbogatszą grupą etniczną w USA, co przekłada się na władzę.
Dochodzi do tego silna tradycja organizacji: społeczności żydowskie zawsze tworzyły struktury komunalne. Po II wojnie światowej Żydzi cieszyli się swoistym immunitetem dzięki holokaustowi – krytyka Żydów była tabu, ponieważ nad wszystkim wisiał cień ludobójstwa.
Te cztery czynniki – bogactwo, organizacja, immunitet i sukces świecki – tworzą ‚śmiertelną mieszankę’. Prowadzą one do problemów, zwłaszcza w kontekście Izraela. Finkelstein podkreśla, że nie jest to zjawisko specyficznie żydowskie, lecz raczej skrajny przypadek ogólnej nierówności w podziale bogactwa w społeczeństwie. Klasa miliarderów kupuje wszystko: wybory, prawa, wpływy.
W Stanach Zjednoczonych trzy osoby (Zuckerberg, Bezos, Musk) kontrolują majątek większy niż połowa populacji. Najbiedniejsze 50 procent posiada jedynie 2,5 procent majątku.
Wpływ na instytucje: presja i kontrola
Finkelstein opisuje, jak żydowski majątek jest wykorzystywany w instytucjach kulturalnych i akademickich.
Żydowscy darczyńcy finansują biblioteki, uniwersytety i centra kulturalne, takie jak Lincoln Center w Nowym Jorku – to godna pochwały tradycja, ale niosąca ze sobą władzę. Na uniwersytetach, gdzie Żydzi przekazują ogromne sumy (np. 200 lub 300 milionów dolarów na Harvard), wywierana jest presja: grupy studenckie sprzeciwiające się Izraelowi muszą zostać rozbite, a programy studiów bliskowschodnich muszą zostać złagodzone.
Utworzono nawet nowy przedmiot, ‚studia izraelskie’, ponieważ tradycyjne programy studiów bliskowschodnich uznano za propalestyńskie. W instytucjach kulturalnych presja, by nie krytykować Izraela, jest przytłaczająca. Finkelstein cytuje przyjaciół z tych kręgów: władza jest sprawowana brutalnie i bezczelnie.
Ostrzega jednak: to objaw nierówności społecznych, a nie tylko problem żydowski. Miliarderzy dyktują wszystko.
Radzenie sobie z antysemityzmem i teoriami spiskowymi
Finkelstein zdaje sobie sprawę z zagrożeń: Jak otwarcie mówić o żydowskiej władzy, nie podsycając antysemityzmu?
Szuka odpowiedniego języka, takiego, który byłby zgodny z faktami i nie wzmacniał stereotypów. W wywiadzie z prawicowym ekstremistą pozwolił na upublicznienie wielu teorii spiskowych, ale skupił się na kluczowych kwestiach: holokaust się wydarzył [twierdzi tak Finkelstein wbrew poglądom swojej matki, która przeżyła życie obozowe w Auschwitz – przypis ZB]. Negacjoniści muszą obalić ogromną ilość dowodów.
Odnośnie fałszywych ocalałych: Wielu jest fałszywych, ponieważ niewielu przeżyło. Jego własna rodzina: Z jego licznej, rozszerzonej rodziny przeżyła tylko jedna osoba. Wielu „ocalałych” uciekło do Rosji i uniknęło holokaustu – nie są oni prawdziwymi ocalałymi.
W przeszłości przetrwanie było hańbą: Żydzi szli ‚jak owce na rzeź’ lub ocaleni musieli robić ‚brudne rzeczy’. Wraz z ‚przemysłem holokaustu’ stał się on powodem do dumy i nagle każdy chciał być ocalałym z Auschwitz, który widział Mengelego.
Osobista refleksja: niepowodzenie eksperymentu izraelskiego
Finkelstein dzieli się spostrzeżeniami swojej rodziny: jego rodzice, ocaleni z holokaustu, byli antyizraelscy, ale opowiadali się za żydowską ojczyzną jako schronieniem – nikt nie chciał Żydów, a wielu cieszyło się z ich zagłady.
Ale wydarzenia ostatnich dwóch lat poddały eksperyment w wątpliwość: Izrael to ‚porażka’. Jest odrażający, nie jest ideałem kibucu, ale miejscem dzieciobójców. Finkelstein przyznaje: Nie może tego pojąć. Eksperyment się nie powiódł.
Wniosek: Rola niezależnych mediów
Finkelstein chwali programy takie jak ‚Doubledown News’, które ujawniają prawdę i demaskują propagandę. Bez nich rzeczywistość pozostałaby ukryta. Apeluje o wsparcie poprzez subskrypcje na platformach takich jak Patreon.
Rewelacje Finkelsteina dają do myślenia: Izrael jako symbol żydowskiej supremacji obnaża głębokie podziały społeczne. Przypominają o konieczności zwalczania idei supremacji i walki o równość – niezależnie od pochodzenia etnicznego czy religii.
Napisał: Norman Finkelstein
Opracował: Zygmunt Białas
Największe zagrożenie związane z przystąpieniem Ukrainy do UE
Thomas Röper anti-spiegel/was-ist-die-groesste-gefahr-eines-eu-beitritts-der-ukraine/
[jakaś banda „wolnościowców” blokuje dostęp.. md]
Broń wojenna i przestępczość
Jakie jest największe zagrożenie związane z przystąpieniem Ukrainy do UE?
Krytycy przystąpienia Ukrainy do UE przytaczają przede wszystkim argumenty ekonomiczne, twierdząc, że byłoby ono nieopłacalne. To prawda, ale nie jest to wcale największe zagrożenie dla UE, jakie wynikałoby z przystąpienia Ukrainy.
Anti-Spiegel 18 grudnia 2025
Są wydarzenia, o których nie mówi się w Niemczech, bo lepiej, żeby niemiecka opinia publiczna o nich nie wiedziała. Jedno z takich zdarzeń miało miejsce 20 listopada, kiedy rumuńskie służby celne odkryły broń wojenną, w tym pociski Igła i Stinger, wyrzutnie rakiet Kornet, przenośną broń przeciwpancerną i inny sprzęt, w ciężarówce przybywającej z Mołdawii. Kierowca twierdził, że przesyłka była przeznaczona dla Izraela, ale później okazało się, że broń ta pochodziła z Ukrainy i prawdopodobnie była przeznaczona do Rumunii, skąd miała być odsprzedawana w UE.
Przemyt broni wojennej z Ukrainy to jeden z tematów, których niemieckie media unikają jak ognia. Nic dziwnego, bo gdyby skala przemytu broni wojennej z Ukrainy do UE była znana, mogłoby to wywołać niewygodne pytania wśród niemieckiej opinii publicznej o nieograniczone i, niestety, niekontrolowane dostawy broni z Niemiec na Ukrainę.
To w żadnym wypadku nie jest „rosyjska propaganda”, ponieważ już w maju 2022 roku Europol ostrzegał, że broń dostarczana do Kijowa z Zachodu prędzej czy później trafi w ręce europejskiej przestępczości zorganizowanej. I to już jest faktem, o czym wielokrotnie informują doniesienia z Hiszpanii, gdzie broń wojenna z Ukrainy jest na masową skalę przejmowana od karteli narkotykowych.
I nie jest to zaskakujące, ponieważ to, co dzieje się z bronią dostarczaną z Zachodu na Ukrainę, jest całkowicie niekontrolowane. Pentagon potwierdził to na przykład na początku 2024 roku, kiedy w raporcie Pentagonu stwierdzono, że 59% broni dostarczonej do Kijowa z USA było nie do namierzenia.
Przykład broni dostarczonej Ukrainie pokazuje, że niemieccy „dziennikarze” błędnie nazywają siebie „dziennikarzami”, ponieważ nie zadają pytań, które dziennikarze powinni zadawać. To naprawdę alarmujące, że rosyjscy dziennikarze wydają się o wiele bardziej zaniepokojeni bezpieczeństwem w UE niż ich niemieccy koledzy. W Rosji dziennikarze pytają, co stanie się po wojnie z całą bronią, która krąży niekontrolowanie w niemal nieskończonych ilościach na Ukrainie, obecnie jednym z najbiedniejszych i najbardziej skorumpowanych krajów na świecie. To pytanie, które powinni zadawać sobie niemieccy i europejscy dziennikarze, ale tego nie robią.
I teraz pojawia się bardzo proste pytanie: broń nadal musi być przemycana z Ukrainy, co przynajmniej nieco utrudnia sprawę, a przemyt broni jest czasami ujawniany, jak to miało miejsce ostatnio w Rumunii. Pytanie brzmi: co się stanie, jeśli Ukraina rzeczywiście stanie się członkiem UE tak szybko, jak chce Komisja Europejska, a kontrole graniczne zostaną zniesione lub przynajmniej znacznie złagodzone?
Ile broni wojennej z Ukrainy trafi w czyje ręce w UE? I do czego właściwie potrzebują ci „kupujący” w UE pocisków przeciwlotniczych, takich jak Igła czy Stinger, produkowanych w ZSRR i USA? Rozumiem, że gangsterzy są zainteresowani karabinami maszynowymi i granatami. Ale kto w UE chce atakować który samolot i w związku z tym zamawia te przenośne pociski przeciwlotnicze?
To jest prawdziwe zagrożenie, jakie stwarza przystąpienie Ukrainy do UE, zagrożenie, o którym niemieckie i europejskie media nie informują. Po prostu nie idzie to w parze ze wsparciem dla dalszych dostaw broni dla reżimu w Kijowie, które niemieckie media chcą promować, więc wygodnie je ignorują.
Prezydent: Oddajemy historii okrągły stół. Cała, nie obcinana wypowiedź Prezydenta Nawrockiego
historii
Prezydent: Oddajemy okrągły stół historii
18 grudnia 2025 prezydent.pl/aktualnosci/wypowiedzi-prezydenta-rp/wystapienia/prezydent-oddajemy-okragly-stol-historii
Dzień dobry, witam Państwa serdecznie w dniu ważnym dla Pałacu Prezydenckiego, dla polskiego Prezydenta, dla całej Kancelarii, dla tego gmachu.
Drodzy Państwo, przy okrągłym stole, który – jak widzicie – jest zwijany i wynoszony z Pałacu Prezydenckiego, 36 lat temu siedziały różne osoby reprezentujące różne interesy. Jedni za sprawą siedzenia przy tym meblu – przy okrągłym stole – chcieli przenieść komunistyczne wpływy polityczne, wpływy partyjne, wpływy finansowe do Polski, która była w czasie transformacji, miała być Polską suwerenną, niepodległą i demokratyczną, a ci, którzy siadali po jednej stronie okrągłego stołu, chcieli sprawić, aby Polska po roku 1989 była hybrydą: z jednej strony demokracja, z drugiej strony układy systemu komunistycznego. Drudzy siadali z dobrymi intencjami, aby na okrągły stół patrzeć jak na punkt strategiczny, pewien taktyczny moment w drodze do tego, aby Polska w istocie w krótkim czasie miała niezależne, w pełni wolne wybory i by była państwem suwerennym i niepodległym, odciętym od systemu komunistycznego.
Więc byli tacy, którzy siadali przy okrągłym stole, patrząc na to jak na moment strategiczny, na moment taktyczny. Byli też tacy, którzy wprawdzie przed 1989 rokiem byli przez system komunistyczny represjonowani, byli ofiarami systemu komunistycznego, ale niejako w efekcie tych negocjacji i tych rozmów pojawił się syndrom sztokholmski, w którym wybaczono wszystkie zbrodnie systemu komunistycznego i nadal wspierano tych – w wymiarze symbolicznym, partyjnym i politycznym – którzy mordowali Polaków; a jesteśmy w czasie obchodów rocznicy wprowadzenia stanu wojennego i masakry Grudnia roku 1970.
Niezależnie od tego, drodzy Państwo, jak oceniamy Okrągły Stół, bo przecież dyskusje akademickie, naukowe, kolejne publikacje wciąż się pojawiają – z całą pewnością Pałac Prezydencki nie jest miejscem, w którym nadal powinien stać okrągły stół. Miejscem, w którym okrągły stół powinien się znaleźć, jest Muzeum Historii Polski. Mówimy o historii – oddajemy okrągły stół historii. Od roku 2027 będą go mogli jako eksponat historyczny podziwiać zwiedzający Muzeum Historii Polski. Wokół Okrągłego Stołu nadal będą się mogły odbywać debaty naukowe, akademickie, natomiast w najważniejszym gmachu w Rzeczypospolitej – w Pałacu Prezydenckim – okrągły stół nie powinien być symbolem, który będzie opowiadał o naszej przyszłości przede wszystkim.
Bo dziś, w XXI wieku, drodzy Państwo, młodzi Polacy – ci urodzeni w latach 90., w latach 2000., ale też moje pokolenie – nie muszą iść na żadne układy z byłymi dyktatorami, komunistami czy z postkomunistami. My nie chcemy ich w Polsce XXI wieku ani nie potrzebujemy. Myśląc o naszej przyszłości, o naszym sukcesie ekonomicznym, o naszym sukcesie gospodarczym, o rozwoju naszych technologii, nie musimy, drodzy Państwo, wsłuchiwać się w głos nie tylko dyktatury czasów komunistycznych i w głos tych, którzy mordowali, ale także nie możemy, drodzy Państwo, kolejnych pokoleń Polaków infekować przaśnością systemu komunistycznego.
Dziś wolną, niepodległą, suwerenną, ambitną Polskę stać na dużo więcej niż idealizowanie Okrągłego Stołu. Okrągłego Stołu nie można, drodzy Państwo, zapomnieć – bo jest to ważny element dyskusji historycznej i nim pozostanie – ale nie można go także idealizować, oddając mu hołd w Pałacu Prezydenckim.
Na sam koniec, drodzy Państwo, chciałbym może zacytować, a bardziej trawestować pewne słowa z roku 1989. Wprawdzie przedwcześnie, ale jedna z aktorek teatralnych i filmowych w roku 1989 z entuzjazmem, z dumą powiedziała w programie telewizyjnym: „Proszę Państwa, 4 czerwca 1989 skończył się w Polsce komunizm”. Te słowa były wypowiedziane przedwcześnie, bowiem, jak wiemy, komunistyczni bohaterowie i komunistyczne elity, funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa po roku 1989 odgrywali ważną rolę.
Ja – trawestując słowa tej aktorki z roku 1989 – chciałbym z dumą powiedzieć, i mam nadzieję, że nie przedwcześnie: Dziś, szanowni Państwo, skończył się w Polsce postkomunizm.
Niech żyje wolna Polska. Dziękuję.
Przekazanie Okrągłego Stołu do Muzeum Historii Polski
Przekazanie Okrągłego Stołu do Muzeum Historii Polski
prezydent.pl/aktualnosci/wydarzenia/przekazanie-okraglego-stolu-do-muzeum-historii-polski,
18 grudnia 2025
Okrągły Stół z Pałacu Prezydenckiego zostanie przekazany w użyczenie do Muzeum Historii Polski. Kancelaria Prezydenta RP nadal pozostanie jego właścicielem. – To bardzo ważny dzień dla polskiego Prezydenta, całej Kancelarii i tego gmachu – powiedział Karol Nawrocki.
Okrągły Stół będzie eksponatem stałej wystawy w Muzeum Historii Polski. Otwarcie wystawy planowane jest w 2027 roku.
– Niezależnie od tego, jak oceniamy Okrągły Stół, Pałac Prezydencki nie jest miejscem, gdzie nadal powinien stać. Miejscem, w którym powinien się znaleźć jest Muzeum Historii Polski, od roku 2027 będzie go można podziwiać jako eksponat historyczny. Wokół Okrągłego Stołu nadal będą mogły odbywać się debaty akademickie, naukowe – poinformował Prezydent.
Jak dodał: – Dzisiaj, myśląc o naszym sukcesie gospodarczym, rozwoju naszych technologii, nie musimy wsłuchiwać się w głos dyktatury czasów komunistycznych i tych, którzy mordowali, ale także nie możemy kolejnych pokoleń Polaków infekować przaśnością systemu komunistycznego.
Dziś wolną, suwerenną, niepodległą, ambitną Polskę stać na dużo więcej niż idealizowanie Okrągłego Stołu. Nie można go ani zapomnieć, bo to ważny element dyskusji historycznej, ale nie można go idealizować, oddając mu hołd w Pałacu Prezydenckim.
![004_Prezydent_Karol_Nawrocki_Okragly_Stol_przekazanie_Muzeum_Historii_Polski_20251218_MB1_0075.jpg [1,001.37 KB]](https://www.prezydent.pl/storage/image/core_files/2025/12/18/a8c9af6ae508423ae4f0dd0766ca3ae7/jpg/prezydent/preview/004_Prezydent_Karol_Nawrocki_Okragly_Stol_przekazanie_Muzeum_Historii_Polski_20251218_MB1_0075.jpg)
◊ Sala Okrągłego Stołu została zaaranżowana w 2004 roku podczas prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego (otwarcie ekspozycji nastąpiło 30 sierpnia 2004 r.). Pierwotna koncepcja zakładała ekspozycję stołu wraz ze sprzętem nagłośnieniowym i tabliczkami z nazwiskami uczestników obrad. Inicjatywa dotycząca realizacji stałej ekspozycji stołu wyszła ze strony ówczesnej redakcji dziennika „Życie Warszawy”.
◊ Podczas prezydentury Lecha Kaczyńskiego na północnej ścianie Sali umieszczono fotografie dokumentujące obchody 20. rocznicy obrad z udziałem Prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
◊ Od 2009 roku w Sali Okrągłego Stołu odbywały się lekcje historii dla młodzieży. Inicjatywę rozpoczęła akcja pt. „Dotknij historii!” – z okazji 20. rocznicy obrad. W ramach akcji młodzież ze szkół z całej Polski (głównie z Warszawy) uczestniczyła w godzinnych lekcjach od lutego do kwietnia 2009 r.
Światełko w tunelu?
Światełko w tunelu?
Stanisław Michalkiewicz (www.magnapolonia.org) • 18 grudnia 2025
Po przyzwoleniu, jakiego w marcu 2023 roku udzielił amerykański prezydent Józio Biden ówczesnemu niemieckiemu kanclerzowi Olafowi Sholzowi, by Niemcy, w nagrodę za dobre sprawowanie, tzn. – za zerwanie strategicznego partnerstwa z Rosją, urządzali sobie Europę po swojemu, wydawało się, że nie ma ratunku, że zostaliśmy wepchnięci na równię pochyłą, na końcu której jest Generalna Gubernia, albo i coś gorszego. Dodatkową przygnębiającą poszlaką, wskazującą, że wypadki zmierzają w tym właśnie kierunku, była inicjatywa Reichsfuhrerin Urszuli Wodęleje, by znowelizować traktat liz boński. Ta nowelizacja, którą w ubiegłym roku rekomendował Parlament Europejski, ma objąć 270 punktów – ale najważniejsze wydają się trzy.
Po pierwsze – likwidacja prawa weta – co oznacza, że członkowskie bantustany mogą być zmuszone do robienia czegoś, co wcześniej uznały za sprzeczne ze swoim interesem państwowym. Po drugie – zmniejszenie liczebności Rady Europejskiej z 27 do 15 członków – co oznacza, że prawie polowa członkowskich bantustanów będzie pozbawiona uczestnictwa w organie władzy prawodawczej UE – bo to Rada Europejska, a nie Parlament Europejski ma w UE władzę prawodawczą. Wreszcie – po trzecie – przekazanie do wyłącznej kompetencji UE 65 obszarów decyzyjnych. Wszystko to składa się na wizję IV Rzeszy – zresztą całkowicie zgodną z wizją Adolfa Hitlera, który w roku 1943, na spotkaniu z gauleiterami powiedział m.in, że „małe państwa” nie mają w Europie racji bytu, bo tylko Niemcy potrafią Europę prawidłowo zorganizować.
Wydawało się zatem, że nie ma rady – musimy ześliznąć się do poziomu Generalnego Gubernatorstwa, a więc – rodzaju niemieckiej kolonii w IV Rzeszy tym bardziej, że Reichsfuhrerin Urszula Wodęleje nawet nie ukrywała, że w tym właśnie celu posłała tu obywatela Tuska Donalda na stanowisko tubylczego premiera.
Na domiar złego, nowa administracja amerykańska pod przewodnictwem prezydenta Trumpa sprawiała wrażenie, że podtrzymuje przyzwolenie udzielone Niemcom przez prezydenta Józia Bidena i pod pretekstem zmuszenia Europy do wzięcia sprawy swojej obronności we własne ręce, godzi się na oddanie jej Niemcom w arendę. Taki obrót spraw byłby dla Niemiec prawdziwym darem Niebios, bo przecież od 1990 roku stały się one wyznawcami doktryny „europeizacji Europy”, a więc cierpliwego i metodycznego, chociaż delikatnego, wypychania Ameryki z europejskiej polityki oraz zwolennikami europejskich sił zbrojnych niezależnych od NATO, dzięki którym spełniłyby swoje marzenie o położeniu palca na francuskim atomowym cynglu.
To wrażenie w ostatnich tygodniach nabrało, można powiedzieć, ciała, wskutek ogłoszenia nowej amerykańskiej doktryny, w której Rosja nie jest już uznana za „zagrożenie”, a Europa najwyraźniej została pozostawiona sama sobie – ale to oznaczało tylko tyle, że Ameryka godzi się na oddanie jej Niemcom w arendę. To przygnębiające wrażenie zostało wzmocnione zapowiedzią wprowadzenia regulacji o zwalczaniu antysemityzmu i „wspieraniu życia żydowskiego” w Polsce – co zapowiada z jednego strony terror wobec tubylców, a z drugiej – system przywilejów dla Żydów, dzięki czemu będą oni mogli bezpiecznie, to znaczy – bez obawy jakichś polskich nieprzyjaznych gestów, przystąpić do realizowania programu żydowskich roszczeń majątkowych wobec Polski dotyczących tzw. własności bezdziedzicznej. Oznaczało to, że w Generalnej Guberni nadzór nad mniej wartościowym narodem tubylczym Niemcy powierzą Żydom, którzy staną się dla tubylców rodzajem Herrenvolku. Towarzyszące tym przygotowaniom wydarzenia w postaci rozpoczęcia procesu Grzegorza Brauna oraz zapowiedzi delegalizacji Konfederacji Korony Polskiej, jak tylko vaginet obywatela Tuska Donalda obsadzi Trybunał Konstytucyjny stosowną agenturą, a potem – delegalizacji pozostałych Konfederacji – nie pozostawiały złudzeń.
W świetle tego wszystkiego słowa pocieszenia ze strony amerykańskiego ambasadora w Warszawie, pana Róży, brzmiały prawie ironicznie i wyglądały na komplementy pod adresem Polski – komplementy, które Ameryki nic przecież nie kosztują. Aliści w dniach ostatnich media przyniosły informację o drugiej części amerykańskiej doktryny strategicznej, z której wynika niemal exressis verbis, że USA nie porzuciły myśli o dekompozycji Unii Europejskiej, czyli zablokowaniu albo przynajmniej terytorialnym zredukowaniu IV Rzeszy. Można było się tego domyślać, po wystąpieniach Elona Muska, za które Książę-Małżonek wysyłał go nawet na Marsa – ale dzięki tej publikacji zyskaliśmy pewność. Skoro Ameryka próbuje wznowić ściślejszą współpracę z Włochami, Austrią, Węgrami i Polską, to znaczy, że nawiązuje do koncepcji Heksagonale – ale uzupełnionego i poprawionego – ze Stanami Zjednoczonymi, jako protektorem tego przedsięwzięcia.
Wypada tedy przypomnieć, że pod koniec lat 80-tych państwa Europy Środkowej, w obliczu ewakuacji imperium sowieckiego z tej części kontynentu, postanowiły wziąć sprawę swojej niepodległości we własne ręce i na spotkaniu w Budapeszcie w roku 1989, podpisały porozumienie o politycznej współpracy, zwane potocznie od czworga sygnatariuszy (Włoch, Austrii, Węgier i Jugosławii) „Quadragonale”. Do tego porozumienia dołączyła – jeszcze przed aksamitnym rozwodem – Czechosłowacja – jako piąty sygnatariusz, stąd Quadragonale przekształciło się w Pentagonale – oraz Polska jako sygnatariusz szósty – wobec czego Pentagonale przekształciło się w Heksagonale. Ale Niemcy, które od 1990 roku odzyskały w Europie swobodę ruchów, natychmiast przystąpiły do wysadzania Heksagonale w powietrze i za cel pierwszego ataku obrały Jugosławię, która miała być bałkańskim filarem Heksagonale. Doszło tam – jak pamiętamy – do rozpętania krwawej wojny domowej, a pozostali sygnatariusze widząc co grozi za politykowanie za niemieckimi plecami, natychmiast się od tego projektu zdystansowały i odtąd Niemcy wypełniają próżnię po ewakuacji imperium sowieckiego, rozszerzając na wschód Unię Europejską, której są politycznym kierownikiem.
W lipcu 2017 roku Donald Trump podczas swego pobytu w Warszawie powiedział, że „projekt Trójmorza” bardzo mu się podoba i USA będą go „wspierały” O co chodzi? Ano – o Heksagonale, tylko uzupełnione i poprawione – z Ameryką, jako protektorem. Wygrana Józia Bidena i rozpętanie wojny na Ukrainie sprawiło, że ten pomysł sprawiał wrażenie odesłanego do lamusa – ale oto obecnie powraca on i to nie w postaci luźno rzuconego zdania – ale elementu ogłoszonej właśnie amerykańskiej doktryny strategicznej. I co Polska na to?
Niestety nie wygląda na to, by Polska była gotowa na podjęcie tej inicjatywy. Volksdeutsche Partei obywatela Tuska Donalda wykonuje zadanie doprowadzenia Polski do Generalnej Guberni – ale i Naczelnik Państwa, uważający się za tęgiego strategosa, dał się omotać żydowskiemu, kijowskiemu komikowi i doprowadził do całkowitego zamrożenia stosunków z Węgrami do tego stopnia, że prezydent Nawrocki splamił mundur na samą myśl o s;potkaniu z węgierskim premierem. Jedyna tedy nadzieja w Konfederacjach – o ile BND nie zdąży wcześniej doprowadzić do ich delegalizacji, a Ameryka nie kiwnie palcem by doprowadzić do przesilenia rządowego w Polsce.
Stanisław Michalkiewicz
Zełenski przewiduje, że „Trump wkrótce umrze”
Zełenski przewiduje, że „Trump wkrótce umrze”
Prezydent Ukrainy Władimir Zełenski w niecodzienny sposób „przewidział”, że prezydent Trump najprawdopodobniej umrze w ciągu kilku miesięcy.
| DR IGNACY NOWOPOLSKI DEC 18 |
Przemawiając w czwartek do europejskich przywódców w Belgii, ukraiński dyktator oświadczył, że będzie kontynuował wojnę do 2026 roku, a także przystąpi do NATO „po śmierci prezydenta Donalda Trumpa”.
„Polityka USA jest spójna w kwestii członkostwa Ukrainy w NATO. Nie widzą nas tam… Może w przyszłości sytuacja się zmieni” – powiedział Zełenski uczestnikom. „To kwestia polityki. Świat się zmienia, jedni żyją, inni umierają. Takie jest życie”.
BRUKSELA, BELGIA – 18 GRUDNIA: Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski rozmawia z mediami podczas szczytu UE w budynku Europa, siedzibie Rady UE, 18 grudnia 2025 roku w Brukseli w Belgii. Dzisiejszy szczyt UE skupi się na pomocy dla Ukrainy, kolejnym wieloletnim budżecie i rozszerzeniu, podczas gdy rozmowy handlowe UE-Mercosur pozostają w impasie, ponieważ Włochy i Francja twierdzą, że podpisanie umowy jest przedwczesne, a UE zapewniła jedynie tymczasowe zabezpieczenia importu produktów rolnych. Wołodymyr Zełenski, urodzony 25 stycznia 1978 roku w Krzywym Rogu, w Ukraińskiej SRR, ZSRR, jest ukraińskim politykiem, komikiem, aktorem, scenarzystą i reżyserem, który pełni urząd prezydenta Ukrainy od momentu swojej inauguracji 20 maja 2019 roku.
Infowars.com donosi: Zełenski od lat zabiega o członkostwo w NATO. Częścią jego „planu zwycięstwa” z października 2024 roku było natychmiastowe członkostwo w NATO, co było dla Rosji nie do przekroczenia.
Co ciekawe, jeden z zamachowców na Trumpa, Ryan Wesley Routh, dawniej pracował nad rozszerzeniem działalności Amerykańskiej Legii Cudzoziemskiej na Ukrainie i nawet wzywał do wojny nuklearnej.
W środę Zełenski ogłosił, że prawdopodobnie będzie kontynuował wojnę w 2026 roku, ponieważ Rosja nie planuje jej przerwać bez podpisania przez Ukrainę planu pokojowego – działania, którego dyktator odmawia pomimo niestrudzonych wysiłków urzędników w Waszyngtonie. Zamiast zgodzić się na porozumienie pokojowe, dyktator zażądał od europejskich przywódców zwiększenia poparcia dla jego wojny i kontynuowania go przez Stany Zjednoczone.
Prezydent Trump powiedział, że dyktator ma czas do Święta Dziękczynienia , aby zaakceptować pokój, w przeciwnym razie zostanie odcięty od wsparcia ze strony USA. Ponieważ jednak termin ten już minął, Trump będzie nadal wspierał Ukrainę aż do Bożego Narodzenia (prawdopodobnie zachodniego Bożego Narodzenia przypadającego na 25 grudnia, a nie prawosławnego Bożego Narodzenia, którego dyktator nie obchodzi, gdyż jest żydem).
Biorąc pod uwagę wspomnianą bezczynność Trumpa, Zełenski prawdopodobnie uważa, że może nadal korzystać z tych przedłużeń nie tylko do świąt Bożego Narodzenia, ale do 2026 roku, a być może nawet do śmierci Trumpa.
MEM-y
——————————————————————————–
———————————–
————————————————————————
————————————–
——————————————————-
———————————————
————————————
DO CZASU….
———————————
———————————————-
——————————————————————-
Krwawe diamenty: Jak pierścionek zaręczynowy pomaga finansować ludobójstwo w Strefie Gazy
Krwawe diamenty: Jak pierścionek zaręczynowy pomaga finansować ludobójstwo w Strefie Gazy
Kindżał, na podst.:Alan MacLeod salon24/krwawe-diamenty-jak-pierscionek-zareczynowy-pomaga-finansowac-ludobojstwo-w-strefie-gazy
Czy Twój pierścionek zaręczynowy pomógł sfinansować ludobójstwo w Strefie Gazy?
Całkiem możliwe. Pomimo braku własnych kopalni, Izrael jest ważnym graczem na światowym rynku diamentów, skupując minerały w całej Afryce i sprzedając je Zachodowi, zarabiając przy tym miliardy. Diamenty są najważniejszym towarem eksportowym Izraela i bezpośrednio finansują trwające ludobójstwo na mieszkańcach Strefy Gazy. MintPress zgłębia mroczny świat izraelskich krwawych diamentów.
Gigantyczny przemysł
Każdy turysta spacerujący po ekskluzywnej dzielnicy Tel Awiwu, Ramat Gan, będzie pod wrażeniem jej bogactwa. Wieżowce są wszędzie, a ulice zdobią luksusowe sklepy jubilerskie. Ramat Gan to centrum światowego przemysłu diamentowego, gdzie Izraelska Giełda Diamentów zatrudnia ponad 15 000 osób zajmujących się szlifowaniem, polerowaniem, importem, eksportem i sprzedażą kamieni.
Największym towarem eksportowym Izraela nie jest przemysł technologiczny ani żywność. Same diamenty stanowią ponad 15% całego eksportu kraju, a inna biżuteria również znacząco przyczynia się do jego gospodarki. W latach 2018–2023 Izrael wyeksportował kamienie szlachetne o wartości ponad 60 miliardów dolarów.
Ich największym klientem są Stany Zjednoczone. Historycznie Izrael odpowiadał za jedną trzecią do połowy wszystkich diamentów sprzedawanych w Ameryce, a rynek ten rośnie i jest już wart 20 miliardów dolarów rocznie.
Kamienie ludobójstwa
W przeciwieństwie do złota, diamenty rzadko są ocechowane, co oznacza, że niewiele amerykańskich panien młodych wie, że ich obrączki i pierścionki zaręczynowe zostały wykonane i oszlifowane w Izraelu. Jeszcze mniej zdaje sobie sprawę, że ich zakup bezpośrednio finansuje rzeź w Strefie Gazy i trwającą okupację terenów Zachodniego Brzegu, Libanu i Syrii przez Izrael.
„Ogółem izraelski przemysł diamentowy przekazuje rocznie około 1 miliarda dolarów izraelskiemu przemysłowi zbrojeniowemu i bezpieczeństwa… za każdym razem, gdy ktoś kupuje diament wyeksportowany z Izraela, część tych pieniędzy trafia do izraelskiego wojska” – zeznawał izraelski ekonomista Shir Hever przed Trybunałem Russella ds. Palestyny w 2010 roku.
Być może kluczową postacią w izraelskim przemyśle diamentowym jest potentat biznesowy Beny Steinmetz. Uważany przez wielu za najbogatszego człowieka w Izraelu, 69-letni założyciel Steinmetz Diamond Group po raz pierwszy wszedł do branży w 1988 roku, kupując fabrykę produkcyjną w RPA w czasach apartheidu.
Za pośrednictwem swojej fundacji charytatywnej Steinmetz wspierał finansowo Siły Obronne Izraela (IDF), między innymi „adoptując” jednostkę Brygady Givati i kupując im sprzęt. Podczas operacji Płynny Ołów w 2009 roku brygada dokonała masakry, zmuszając dziesiątki palestyńskich cywilów do schronienia się w domu w Strefie Gazy, zbombardowała go i uniemożliwiła dojazd karetek pogotowia. Ratownicy, którzy w końcu odnaleźli ich ciała, relacjonowali również, że widzieli napis „Jedyny dobry Arab to martwy Arab” namalowany po hebrajsku na ruinach budynku.
Niedawno Brygada Givati została sfilmowana podczas podpalenia palestyńskich zapasów żywności i oczyszczalni ścieków w Strefie Gazy, a także podczas burzenia kolejnych domów.
Od 7 października 2023 roku Izrael zniszczył 92 % szkół i budynków mieszkalnych w Strefie Gazy, zastrzelił około 300 dziennikarzy i zabił co najmniej 20 000 dzieci. UNICEF szacuje, że od 3000 do 4000 dzieci w Strefie Gazy straciło jedną lub więcej kończyn. Oprócz przemocy w Palestynie, Izrael najechał i okupował Liban i Syrię oraz zbombardował Iran, Tunezję, Jemen i Katar.
USA płacą dolarami, Afryka płaci krwią
Apetyt Izraela na diamenty bezpośrednio napędza wojny domowe i rozlew krwi w Afryce, gdzie dostarcza on sprzęt wojskowy rządom, watażkom i lokalnym grupom zbrojnym w zamian za dostęp do bogactw mineralnych kontynentu. Na przykład izraelska firma International Diamond Industries (IDI) zapewniła sobie monopol na produkcję diamentów w Demokratycznej Republice Konga w ramach umowy, która, według komisji ONZ , obejmowała tajne transfery broni i szkolenie kongijskich sił bezpieczeństwa przez dowódców Sił Obronnych Izraela (IDF). Umowa ta okazała się niezwykle lukratywna dla IDI, która zapłaciła zaledwie 20 milionów dolarów za monopol generujący 600 milionów dolarów rocznie.
Tymczasem w 2002 roku, w ogarniętym wojną Sierra Leone, za zaledwie 1,2 miliona dolarów w gotówce, Steinmetzowi udało się nabyć połowę udziałów w Koidu Ltd., firmie odpowiedzialnej za 90% krajowych zasobów diamentów. W 2011 roku Koidu wyprodukowała diamenty o wartości 200 milionów dolarów.
To, dlaczego władze zgodziły się na tak absurdalnie niskie ceny zakupu, można wyjaśnić orzeczeniem szwajcarskiego sądu z 2021 roku, który uznał Steinmetza winnym wręczenia żonie prezydenta Gwinei łapówek w wysokości 8,5 miliona dolarów. Sąd orzekł, że łapówki te zapewniły mu prawa do lukratywnych koncesji na wydobycie rudy żelaza w regionie Simandou. Steinmetz został skazany na pięć lat więzienia. Izraelski miliarder jest obecnie oskarżony o podobne poważne korupcje w Rumunii.
Gorączka diamentów w Demokratycznej Republice Konga, Sierra Leone i innych krajach afrykańskich doprowadziła do wojny domowej, handlu ludźmi, przymusowej pracy dzieci i innych poważnych naruszeń praw człowieka przez grupy pragnące zdobyć dla siebie część przemysłu diamentowego. Jednak w porównaniu z Izraelem są one stosunkowo niewielkimi graczami.
Minerały „wolne od konfliktów”
Brutalna rzeczywistość branży kamieni szlachetnych jest obecnie dobrze znana w kulturze popularnej, po części dzięki filmowi Leonardo DiCaprio „Krwawy diament” z 2006 roku, którego akcja rozgrywa się w Sierra Leone. W odpowiedzi na rosnące publiczne oburzenie dotyczące etyki branży, powołała ona Światową Radę Diamentów (World Diamond Council), która przyczyniła się do powstania Systemu Certyfikacji Procesu Kimberley, systemu mającego na celu zapobieganie wprowadzaniu na rynek światowy tzw. „diamentów konfliktowych”.
Z marketingowego punktu widzenia Proces Kimberley odniósł ogromny sukces, dając konsumentom (złudzenie) spokoju ducha, co przyczyniło się do wzrostu sprzedaży diamentów na całym świecie. System ten ma jednak szereg kluczowych wad. Najważniejszą z nich jest to, że certyfikacja minerałów wolnych od konfliktów w ramach tego procesu dotyczy jedynie źródła diamentów, co daje Izraelowi swobodę importowania diamentów wartych miliardy dolarów do kraju bombardującego siedmiu swoich sąsiadów, ich obróbki, szlifowania i polerowania, a następnie dalszego sprzedawania jako „wolnych od konfliktów”. A wszystko to, jednocześnie dopuszczając się wobec Palestyny tego, co Organizacja Narodów Zjednoczonych konsekwentnie określa mianem „ ludobójstwa”.
Co więcej, w 2009 r. ONZ oskarżyła Izrael o potajemny import nielegalnych krwawych diamentów z Wybrzeża Kości Słoniowej.
Tak w skrócie działa globalny przemysł. Szesnaście z dwudziestu największych producentów diamentów to biedne kraje afrykańskie, które czerpią z nich ograniczone korzyści ekonomiczne. Tymczasem żaden z pięciu największych światowych eksporterów diamentów – Stany Zjednoczone, Indie, Hongkong, Belgia i Izrael – nie produkuje tych kamieni w zauważalnych ilościach, co odzwierciedla nierówności w świecie, w którym żyjemy.
Bezwartościowe skały i kampanie marketingowe
Przemysł diamentowy opiera się na wielu mitach, z których pierwszym jest mit, że są to rzadkie minerały. Nie są. Pod koniec XIX wieku w Republice Południowej Afryki odkryto ogromne złoża diamentów, zalewając światowy rynek. Jednak przedsiębiorcy zarządzający kopalniami szybko zdali sobie sprawę, że jedynie ścisła kontrola nad dostawami surowca pozwoli utrzymać wysokie ceny. Obecnie co roku wydobywa się ponad 100 milionów karatów diamentów , co wystarcza na produkcję setek milionów wisiorków, pierścionków i kolczyków.
Diamenty nie są z natury cenne. Dzięki swojej wyjątkowej twardości są użyteczne dla narzędziowców produkujących brzeszczoty i wiertła. Poza tym jednak ich wartość jest ograniczona. Wbrew powszechnemu przekonaniu, nie są one nierozerwalnie związane z zalotami, małżeństwem ani rocznicami w kulturze zachodniej. W rzeczywistości związek w kulturze popularnej między diamentami a miłością jest wynikiem kampanii marketingowej. Fraza „diamenty są wieczne” jest w rzeczywistości sloganem marketingowym wymyślonym przez dyrektorów Madison Avenue w 1947 roku. Profesor Sut Jhally, producent filmu dokumentalnego „ The Diamond Empire”, opisuje „diamenty są wieczne” jako „być może najsłynniejszy slogan reklamowy, jaki kiedykolwiek wymyślono”. „To hasło, ta idea, która pochodzi z Madison Avenue, definiuje teraz sposób, w jaki myślimy o rytuałach, które definiują nasze najbardziej osobiste czynności, małżeństwo i zaloty” – dodał.
Sukces tej kampanii był wręcz zdumiewający. W 1940 roku zaledwie 10% amerykańskich panien młodych otrzymało pierścionki z diamentami. Do 1990 roku liczba ta wzrosła do 90%. Hurtowa sprzedaż diamentów w USA wzrosła z 23 milionów dolarów w 1939 roku do 2,1 miliarda dolarów w 1979 roku – wzrost o 9000% w ciągu 40 lat. Niektóre zagrywki, takie jak próba sprzedaży pierścionków z diamentami mężczyznom, nie odniosły takiego sukcesu.
Pełen sukcesu przemysł diamentowy wypróbował te same strategie lokowania produktu i reklamy, które sprawdziły się w Stanach Zjednoczonych i Azji, dodając do swojego marketingu nutę zachodnich wartości i uroku. W Japonii sztuczka zadziałała. W 1967 roku mniej niż 5% zaręczonych Japonek otrzymało pierścionek z diamentem. Ale do 1981 roku odsetek ten wzrósł do 60%.
Branża diamentowa napotkała również inny problem: skoro ich produkt był tak drogi, jak mogli go sprzedać na masową skalę? Aby go rozwiązać, ponownie zwrócili się do Madison Avenue, która zasugerowała mężczyznom, aby wydali na pierścionek zaręczynowy równowartość 2–3 miesięcznych pensji. Według „The New York Times” do 2014 roku przeciętny pierścionek zaręczynowy w USA kosztował zawrotne 4000 dolarów. „To była genialna strategia” – powiedział Jhally . „Udało im się przekonać niektórych mężczyzn do zadłużania się, aby kupić te bezwartościowe rzeczy, których miliardy zalegają w magazynach”.
W ostatnich latach globalny kryzys gospodarczy spowodował wzrost popytu na mniejsze i tańsze diamenty. Te małe kamienie są zazwyczaj szlifowane w Indiach. Do szlifowania i polerowania tych maleńkich diamentów wykorzystuje się dzieci, które mają bystrzejszy wzrok oraz mniejsze i bardziej zręczne palce niż dorośli, co wprowadza nową warstwę moralnej dwuznaczności do branży.
Branża w kryzysie
Sprzedaż diamentów przeżywa obecnie kryzys. W 2024 r. przychody w całym sektorze spadły o 23%, ponieważ młodsi konsumenci coraz częściej postrzegają diamenty jako drogie kamienie wydobywane z ziemi przez dzieci-niewolników na terenach objętych wojną i nieautentyczne dowody ich miłości.
Globalny ruch Bojkotu, Wycofania Inwestycji i Sankcji również zwrócił uwagę na fakt, że sprzedaż diamentów jest nieodwracalnie związana z masakrą w Strefie Gazy. Jak pisze Palestyński Narodowy Komitet BDS :
Dochody z przemysłu diamentowego służą finansowaniu nielegalnej okupacji terytoriów palestyńskich przez Izrael, brutalnego podporządkowania narodu palestyńskiego oraz międzynarodowej sieci sabotażystów, szpiegów i zabójców.
Mniej polityczne, ale być może bardziej egzystencjalne zagrożenie stanowią diamenty laboratoryjne, których cena stanowi zaledwie jedną dziesiątą ceny kamieni pozyskiwanych tradycyjnie. Diamenty laboratoryjne (z których około połowa pochodzi z Chin) stanowią obecnie około 20% całkowitej sprzedaży i przewiduje się, że zarówno zwiększą swój udział w rynku, jak i obniżą cenę. Według sondażu z 2025 roku, trzy czwarte Amerykanów chętnie otrzymałoby pierścionek zaręczynowy z diamentem laboratoryjnym, który zdaniem opinii publicznej oferuje lepszy stosunek jakości do ceny i jest bardziej etycznym wyborem.
Kolejnym poważnym i nieprzewidzianym ciosem dla izraelskich handlarzy diamentami był nowy globalny system taryfowy z czasów Trumpa. Obecnie Stany Zjednoczone nakładają 15% podatek na wszystkie izraelskie diamenty. We wrześniu Unii Europejskiej udało się wynegocjować zwolnienie diamentów z 15% cła, co oznacza, że konkurenci, tacy jak Belgia, mają teraz znaczną przewagę nad Izraelem na kluczowym rynku amerykańskim.
W rezultacie prezes Israel Diamond Exchange, Nissim Zuaretz, stwierdził , że jego branża stoi w obliczu „zagrożenia egzystencjalnego”. „Cofamy się” – ostrzegł, dodając: „Moje przesłanie do rządu i opinii publicznej jest jasne: teraz albo nigdy… Mamy wyjątkową okazję, by przywrócić Izraelowi pozycję centrum światowego przemysłu diamentowego, ale szansa szybko się zamyka. Każdy dzień bez działań rządu oznacza utratę kolejnego handlarza diamentami, kolejną rodzinę bez dochodów, kolejny element naszego dziedzictwa narodowego”.
Jeśli jednak rząd Izraela rzeczywiście podejmie działania mające na celu ochronę krajowego przemysłu i przyjmie bardziej interwencyjne podejście, jedynie pogłębi fakt, że zakup diamentów jest w istocie finansowaniem czystek etnicznych w Palestynie, przekształcając „krwawe diamenty” w diamenty ludobójstwa.
Alan MacLeod
Przez lata był nieuchwytny. Policja złapała bandytę „Ducha” z Ukrainy
Przez lata był nieuchwytny. Policja złapała „Ducha” z Ukrainy
salon24.pl/przez-lata-byl-nieuchwytny-policja-zlapala-ducha-z-ukrainyy
Aż 71 kg narkotyków stołeczni policjanci znaleźli u 29-letniego obywatela Ukrainy, który – jak wskazuje policja – przez lata działał pod fałszywą tożsamością, unikając jakichkolwiek śladów w systemach. Nazywano go „Duchem”.
Sukces warszawskiej policji
Do zatrzymania doszło w mieszkaniu mężczyzny na terenie Warszawy. Śródmiejska policja informuje, że znaleziono tam ponad 71 kg narkotyków różnego rodzaju. Podejrzany był starannie przygotowany do prowadzenia „działalności przestępczej”.
Według relacji Kacpra Wojteczki z komendy przy ul. Wilczej, zatrzymany „funkcjonował niczym duch” – nie figurował w systemach, posługiwał się licznymi fałszywymi dokumentami z własnym zdjęciem, lecz różnymi personaliami. Co więcej, miał wytworzyć dla siebie nawet sfałszowany patent sternika motorowodnego.
Podczas przeszukania policjanci zabezpieczyli pięć pojazdów. Dwa z nich były kradzione, kolejne dwa wynajęte na podstawie podrobionych danych osobowych. Zatrzymany tłumaczył, że auta pozostały mu po pracy mechanika. Kiedy w garażu otwierały się kolejne samochody, mężczyzna próbował przekonywać, że należą do znajomych – aż do momentu, gdy policjanci odkryli czwarte auto i przestał składać jakiekolwiek wyjaśnienia. „Duch” posiadał samochody marki premium, jak Jaguar i Range Rover.
Brali całe paczki narkotyków od „Ducha”
– Mężczyzna sam oświadczył, że przychodzili do niego różni ludzie i brali całe paczki, które ważyły ponad kilogram, a każda z nich warta jest ponad 60 tysięcy złotych – tłumaczył Wojteczki ze stołecznej policji.
29-latek został tymczasowo aresztowany na trzy miesiące. Usłyszał zarzuty dotyczące posiadania znacznej ilości narkotyków o wartości ok. 5 mln złotych, posługiwania się fałszywymi danymi, paserstwa, fałszerstwa dokumentów.
Za zarzucane przestępstwa podejrzanemu grozi kara do 10 lat pozbawienia wolności. Sprawa jest rozwojowa i niewykluczone są kolejne zatrzymania lub zarzuty w ramach tego postępowania.
„Najbardziej ponura Chanuka” Agaty Passent. Co się stało?
„Najbardziej ponura Chanuka” Agaty Passent. Co się stało?
Anna Nowogrodzka-Patryarcha
https://pch24.pl/najbardziej-ponura-chanuka-agaty-passent-co-sie-stalo
Zakończenie „wieloletniej tradycji” obchodów Chanuki w Pałacu Prezydenckim przez Karola Nawrockiego wywołało w Polsce falę komentarzy. Wśród krytycznych opinii w mediach społecznościowych szczególnie zwraca uwagę wpis Agaty Passent, dziennikarki i felietonistki żydowskiego pochodzenia, która w instagramowym wpisie stwierdziła: „Z wielu powodów trwa dla mnie najbardziej ponura Chanuka od dekad”. Co stało się powodem takiego jej odczucia?
Nie milkną echa decyzji Karola Nawrockiego o rezygnacji z wieloletniej [??? md] tradycji obchodów Chanuki w prezydenckiej rezydencji. W debacie publicznej nie zabrakło głosu przedstawicieli rodzimej lewicy, którzy w innych okolicznościach z uporem maniaka propagują ideę świeckości państwa. Wyjątkowo nieprzychylnie do aktu woli prezydenta Nawrockiego odniósł się na kanale Polsat News europoseł Robert Biedroń, argumentując, że Chanuka jest „świętem upamiętniającym zwycięstwo dobra nad złem”. Trudno ocenić, czy w pełni rozumiał sens wypowiadanych słów. Oznaczałoby to, że ceni sobie wartości takie jak: walka o wiarę czy odwaga stawania w obronie własnej tożsamości. Wygląda jednak na to, że wspomniane kategorie Biedroń uznaje jako pozytywne jedynie w kontekście dążeń narodu żydowskiego, ale już niekoniecznie w odniesieniu do najgłębszych aspiracji chrześcijan.
Krytyce działań przywódcy państwa towarzyszyła – a jakżeby inaczej – przestroga przed ich możliwym wpływem na szerzenie się postaw antysemickich. W podobnym duchu, choć w zdecydowanie delikatniejszy sposób, wypowiedział się urzędujący w Polsce ambasador USA. Praktykujący judaizm Thomas Rose wyraził jedynie ubolewanie z powodu zerwania z tradycją obchodów Chanuki w Pałacu Namiestnikowskim. Wskazał jednocześnie na głębsze znaczenie żydowskiego święta. Przy tym właśnie ostrzegł przed negatywnymi konsekwencji pewnych postaw na życie wyznawców religii mojżeszowej, odnosząc się do niedawnej strzelaniny na australijskiej plaży, w wyniku której śmierć poniosło kilkunastu świętujących Chanukę Żydów.
W otwartym tonie sprawę skomentowała żydowskiego pochodzenia polska germanistka, dziennikarka i felietonistka, Agata Passent. Na instagramomowym koncie udostępniła wpis, w którym czytamy: „Z wielu powodów trwa dla mnie najbardziej ponura Chanuka od dekad. Wiadomo, że mizerna nisza obchodzi to święto w Polsce, więc nigdy nie miałam złudzeń, że ktoś zauważa tę mniejszość wśród innych Polaków. Lecz jestem kompletnie zaskoczona, że pan Prezydent odwołał zapalanie chanukowych świec w pałacu. Po pierwsze to mężczyzna wysportowany, postawny – na trudne czasy, gdy liczą sie też argumenty siły. Tymczasem przestraszył się malutkiego gaśniczego. Po drugie miał być patriotą stawiającym opór rosyjskiej agresji. Szybko poszło. Na szczęście jestem optymistką i wierzę, że oliwy nam jeszcze starczy na wieki. Nie ma co się obrażać – duży chłop nie zawsze równa się odważny i uczciwy. Trzymajmy się naszych światełek” (cyt. w oryg.).
Niezmiernie trudno zrozumieć wewnętrzny smutek autorki przywołanych słów. To tak, jakby chrześcijanie mieszkający w Izraelu nie mogli cieszyć się Bożym Narodzeniem, tylko dlatego, że przedstawiciel władz państwowych nie zapalił symbolicznych świec adwentowych w swojej rezydencji. Dziwić może też „kompletne zaskoczenie” Passent na wieść o decyzji Karola Nawrockiego. Jeszcze jako kandydat na urząd głowy państwa Nawrocki zadeklarował dystans wobec zwyczaju zapalania chanukowych świec. Owo „kompletne zaskoczenie” należy zatem odczytywać w bardziej zniuansowanym znaczeniu: gest urzędującego prezydenta pokazał, że traktuje on poważnie słowa wypowiedziane w czasie kampanii, co mogło wprowadzić niektóre wpływowe środowiska w stan podwyższonej gotowości.
Na tym etapie prezydentury Karola Nawrockiego nie sposób jednoznacznie stwierdzić, czy decyzja o rezygnacji z obchodów żydowskiego święta w Pałacu Prezydenckim jest ukłonem w stronę prawicowego elektoratu, czy mamy do czynienia z człowiekiem respektującym nauczanie Kościoła. W świetle ukazanych w Nim prawd, Chrystus jest prawdziwą Świątynią, a Jego Wcielenie – prawdziwym poświęceniem Świątyni. Nie potrzebujemy więc zewnętrznych rytuałów, aby celebrować chanukę: Eucharystia, modlitwa, dobre uczynki i sprawiedliwe działania w świecie wypełniają tę samą funkcję, co Chanuka dla Żydów – to jest przynoszą poświęcenie i światło w ciemności. Warto wiedzieć, że przyjęcie takiej perspektywy w kwestii uczestnictwa w żydowskich obrzędach wiąże się automatycznie z nieprzychylną – mówiąc oględnie – reakcją środowisk skupionych wokół ruchu chasydzkiego spod znaku Chabad-Lubawicz, współorganizatorów pierwszych ceremonii zapalania chanukowych świec w Sejmie, stąd rodzi się pytanie o rzeczywiste motywy omawianej decyzji Karola Nawrockiego.
Wydaje się bardziej prawdopodobne, że za deklarowaną przez Prezydenta „powagą w traktowaniu wartości chrześcijańskich” stoi decyzja o rezygnacji z gestów, które mogą być odbierane jako symboliczny ukłon wobec środowisk żydowskich. Może to wynikać zarówno z chęci budowania spójnego wizerunku polityka realizującego swoje zapowiedzi, jak i przyciągnięcia, utrzymania, a tym samym powiększenia grupy przyszłych wyborców. Niewykluczone, że takim działaniom przyświeca autentyczna potrzeba zachowania wewnętrznej integralności i wierności własnym przekonaniom. Jednak do sytuacji, w której najważniejszy urząd w państwie polskim sprawuje człowiek kierujący się w swoich poczynaniach autonomią, wpływowe środowiska różnych nacji nie są przyzwyczajone.
Być może z tego właśnie powodu Agata Passent obchodzi w tym roku „najbardziej ponurą Chanukę od dekad”. Już wiadomo, że Karol Nawrocki pod pewnymi względami nie będzie przywódcą na wzór poprzedników. Czas jednak pokaże, czy kierowane pod adresem pierwszego obywatela RP słowa Passent: „to mężczyzna wysportowany, postawny – na trudne czasy, gdy liczą się też argumenty siły” były typową dla frustratów złośliwością, czy trafnym opisem stylu urzędowania nowego prezydenta.
Anna Nowogrodzka-Patryarcha
Demontaż Okrągłego Stołu. Na razie tylko w Pałacu Prezydenckim…
Demontaż Okrągłego Stołu.
Na razie tylko w Pałacu Prezydenckim
[VIDEO]
18.12.2025 nczas/demontaz-okraglego-stolu-na-razie-tylko-w-palacu-prezydenckim
W Pałacu Prezydenckim trwa demontaż Okrągłego Stołu. Jak podkreślił prezydent Karol Nawrocki, jego miejsce jest gdzie indziej. Historyczny mebel ma trafić do muzeum.
Z całą pewnością to nie jest miejsce, w którym nadal powinien stać Okrągły Stół, miejscem tym jest Muzeum Historii Polski – wskazał prezydent Karol Nawrocki, który wygłosił oświadczenie, podczas gdy w tle pracownicy demontowali Okrągły Stół.
– Z całą pewnością Pałac Prezydencki, to nie jest miejsce, w którym nadal powinien stać Okrągły Stół. Miejscem, w którym Okrągły Stół powinien się znaleźć jest muzeum – Muzeum Historii Polski.
– Mówimy o historii. Oddajemy Okrągły Stół historii. Od roku 2027 będą go mogli, jako eksponat historyczny, podziwiać zwiedzający Muzeum Historii Polski – powiedział prezydent.
Dodał, że „wokół Okrągłego Stołu będą mogły nadal odbywać się debaty naukowe i akademickie”.
– Natomiast w najważniejszym gmachu w Rzeczpospolitej, w Pałacu Prezydenckim, Okrągły Stół nie powinien być symbolem, który będzie opowiadał o naszej przyszłości przede wszystkim, bo dziś, w XXI wieku młodzi Polacy (…), ale też moje pokolenie Polaków, nie musi iść na żadne układy z byłymi dyktatorami, komunistami, czy z postkomunistami – powiedział Nawrocki.
– Chciałbym z dumą powiedzieć, i mam nadzieję, że nie przedwcześnie – dziś, Szanowni Państwo, skończył się w Polsce postkomunizm. Niech żyje wolna Polska – powiedział prezydent.
W mediach społecznościowych Kancelarii Prezydenta pojawiło się nagranie z demontażu stołu. Widać na nim toczące się prace.
==================================
„W Pałacu Prezydenckim rozpoczął się proces przeniesienia Okrągłego Stołu do Muzeum Historii Polski” – oświadczono w poście.
Okrągły Stół do tej pory znajdował się w Sali Okrągłego Stołu w Pałacu Prezydenckim. To właśnie przy nim toczyły się negocjacje komunistów od 6 lutego do 5 kwietnia 1989 r., dotyczące tzw. „zmian ustrojowych” w Polsce.
Zarażanie jest kłamstwem. Wiceprezes Pfizera mówi ci prawdę, a ty go ignorujesz.
18.12.2025 r. Autor artykułu Marek Wójcik world-scam/zarazanie-jest-klamstwem
Wyobraź sobie, że wiceprezes Pfizera mówi ci prawdę, a ty go ignorujesz. Właśnie z takim zjawiskiem mamy dzisiaj do czynienia. Dr. Mike Yeadon, były wiceprezes firmy Pfizer, farmakolog specjalizujący się na chorobach układu oddechowego wypowiedział słowa, których użyłem w tytule dzisiejszego artykułu.
Źródło.
Ten film doskonale i w przystępny dla laika sposób wyjaśnia większość zjawisk, o których piszę tu od ponad pięciu lat. Chciałbym zaznaczyć, że odkrycie technologii reakcji łańcuchowej polimerazy PCR przez Karyego Banksa Mullisa, było jednym z najważniejszych odkryć dwudziestego wieku. Jednocześnie zastosowanie tej technologii w celach medycznej diagnostyki, było i jest jednym z największych przekrętów współczesnych czasów.
Omawiane na filmie badania sposobów przenoszenia chorób opisałem w artykule: Pandemia choroby niezakaźnej.
Żyjemy w matriksie od wielu lat. W poniedziałek w brazylijskim mieście Guaíba wiatr wywrócił tamtejszą Statuę Wolności. Czyżby zjawiska meteorologiczne sprzeciwiały się nazywać tę parodię wolnością?
Źródło Telegram 16.12.2025 r. 22:05.
Ponad 60 lat temu w amerykańskiej telewizji można było obejrzeć przedsmak miękkiego lądowania na Księżycu i związanej z tym oszustwem techniki manipulacji obrazem.
Autor artykułu Marek Wójcik
Mail: worldscam3@gmail.com
=======================================
Mirosław Dakowski:
To baloniarze, nie „astronauci”; i nie w kosmos – lesz w stratosferę. Pozatem – prawie na pewno jakiś złośliwiec do ich filmiku dokleił głupawy obrazek z cudzej reklamy. Ale to nie podważa samego powyższego artykułu.