Nasz Pan Jezus Chrystus nie głosił tego samego przesłania co Budda czy Mahomet. Różnica jest jeszcze wyraźniejsza między Ewangelią Chrystusa a nauką żydów, którzy odrzucili Jezusa i popełnili Bogobójstwo. Co wiecej, wraz ze swoim Talmudem Babilońskim weszli w satanizm i tym samym wypełnili proroctwo Apokalipsy (2:9, 3:9).
Te różnice pokazują wagę spotkania w Asyżu, gdzie Jan Paweł II – jako najwyższy przedstawiciel modernizmu SW II – próbował zatrzeć te różnice, mieszając herezje z Ewangelią i przedstawiając fałszywe religie jako równoważną konkurencję dla Kościoła w oddawaniu czci Bogu.
Cechą prawdziwego Kościoła katolickiego jest podkreślanie Jego różnic w odniesieniu do fałszywych religii i dystansowanie się od nich jako jedynej religii oddającej cześć Chrystusowi. Kościół definiował i potępiał heretyków. Promował misje, aby nawrócić te zagubione owce.
Zamiast tego, Nowy Kościół, motywowany szacunkiem do człowieka, promował ekumenizm. Zminimalizował wszystkie różnice i nawiązał dialog z heretykami. Kończy się to jednym wspólnym mianownikiem dla wszystkich czyli religią człowieka.
Dawny Kościół katolicki był wyjątkowy i niepowtarzalny, ponieważ Chrystus, nasz Mistrz i Pan, jest jeden i niepowtarzalny. Jeśli Kościół porzuca swoją tożsamość i nie należy już do Jedynego Prawdziwego Boga, traci swoją rację bytu.
Jak to więc możliwe, że biskupi nie odróżniają Kościoła katolickiego, który wywyższa Chrystusa ponad wszystkich i ponad wszystko, od Kościoła posoborowego, który tą samą godnością obdarza wyznawców Buddy, Mahometa i Talmudu, stawiając się na równi z najskuteczniejszymi wrogami katolickiego dogmatu i Mszy Świętej?
W trzech swoich encyklikach – Redemptor Hominis, Dives in Misericordia i Dominum et Vivificantem, trafnie przeanalizowanych przez ks. Johannesa Dörmanna w serii trzech książek o Asyżu – Jan Paweł II nie wspomina nawet o Czyśćcu czy Piekle. Czyniąc to, zaprzecza Bogu jako Sędziemu Sprawiedliwemu, który karze i wynagradza. To samo czyni w odniesieniu do trzech wrogów duszy – świata, ciała i diabła. W sposób dorozumiany zaprzeczył diabłu, gdy zaprzeczył Piekłu; co do ciała, zamiast pokazać je jako wroga duszy, afirmował ludzkie ciało; co do trzeciego wroga, świata, jego jedyną troską było wychwalanie ONZ jako rozwiązania światowych problemów.
Wbrew temu, czego należałoby się spodziewać po Wikariuszu Chrystusa, Jan Paweł II stwierdził: „Wszystkie drogi Kościoła prowadzą do człowieka”. „Człowiek jest drogą Kościoła (…) Każdy człowiek, bez wyjątku, został odkupiony przez Chrystusa, ponieważ każdy w jakiś sposób już zjednoczył się z Chrystusem, nawet wtedy, gdy nie jest tego świadomy”.
Tym samym papież zaprzeczył, że Bóg jest celem i drogą dla Kościoła; zamiast tego wskazuje na człowieka jako jedyną drogę dla Kościoła. Czyniąc tak, zastępuje Boga człowiekiem.
Takie postawienie sprawy ujawnia niemożliwe do pogodzenia różnice między Kościołem katolickim a Kościołem Antychrysta, który teraz postawił się w miejscu Kościoła Chrystusowego, jak przepowiedziała to Najświętsza Panienka w La Salette.
Mając to wszystko na uwadze, beatyfikacja Jana Pawła II staje się najbardziej palącym problemem w Historii. Jest nim ogłoszenie świętym papieża, który nazwał Chrystusa kłamcą, gdy zaprzeczył Piekłu, gdy nauczał doktryny powszechnego zbawienia, gdy we wspomnianych encyklikach zaprzeczył roli Trzech Osób Trójcy Świętej, gdy wystąpił przeciwko Jedynemu Prawdziwemu Bogu i zbuntował się przeciwko Bogu jako Sędziemu i sprowadził Go do poziomu człowieka, aby służyć „religii człowieka”.
Kto inny może rościć sobie prawo do zniżenia Boga do poziomu człowieka, jak nie ten, kto twierdzi, że jest więcej niż Bogiem? Tak właśnie stało się w trzech wspomnianych encyklikach.
Św. Paweł tak prorokował: „Niech was nikt nie zwodzi żadnym sposobem. Dzień ten bowiem nie nadejdzie, jeśli nie nastąpi najpierw apostazja [powszechna] i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia, nieprzyjaciel, który wywyższa się ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub jest czczone, tak że jako bóg zasiada w świątyni Boga, stawiając się za Boga” (2 Tes 2, 3-4).
Communal ceremony and togetherness are given priority, with a water element existing outside the church’s entrance and manifesting as a ritual of crossing over, as opposed to the sequence of descent occurring in the mosque and synagogue.
Throughout the day, the entirety of the interior is constantly in luminous flux, reminding visitors of their proximity with that which is transcendent and divine.
W Abu Zabi w Zjednoczonych Emiratach Arabskich zakończono prace nad „Domem Rodziny Abrahamowej”. To kościół, synagoga i meczet, które tworzą wspólny „monoteistyczny kompleks”, mający promować dialog międzyreligijny oraz współpracę wyznawców tak zwanych „religii Abrahamowych” dla dobra światowego pokoju. Inicjatywa jest pokłosiem podpisania przez papieża Franciszka „Dokument o ludzkim braterstwie” w 2019 roku razem z wielkim imamem Uniwersytetu Al-Azhar w Kairze, Ahmedem al-Tayyebem.
—————————-
Idee globalnej współpracy wyrażaną przez „Dom Rodziny Abrahamowej” papież promował również w encyklice Fratelli tutti z 2020 roku, która była adresowana nie do katolików, ale w ogóle do wszystkich „ludzi dobrej woli”.
Kościół, synagoga i meczet są trzema oddzielnymi budowlami. Kościół został już poświęcony; odbyły się też ceremonie inicjacyjne w synagodze oraz w meczecie. Dla odwiedzających całość zostanie otwarta w dniu 1 marca. Podczas odprawianych ceremonii inicjacyjnych przemówienie wygłosił prezydent Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie leży Abu Zabi, szejk Mohammed bin Sajid al-Nahjan. Mówił o wzajemnym poszanowaniu oraz różnorodności jako sile gwarantującej postęp. Szejk podkreślał, że ZEA chętnie współpracują z podmiotami z innych kultur; jako przykład podał podpisanie umowy pokojowej z Izraelem w 2020 roku.
Na miejscu obecny był również kardynał kurialny Miguel Angel Ayuso, który podobnie jak szejk jest członkiem Wysokiego Komitetu na rzecz Ludzkiego Braterstwa, inicjatywy mającej promować „Dokument o ludzkim braterstwie” z 2019 roku. Kardynał, który na co dzień pracuje w Watykanie na polu dialogu międzyreligijnego, powiedział, że projekt Domu Rodziny Abrahamowej jest „konkretnym przykładem nawrócenia ku miłości bliźniego ludzi różnych religii, kultur, tradycji i kierunków wiary”.
Od strony architektonicznej za projekt odpowiada sir David Adjaye z Wielkiej Brytanii. Trzy świątynie są do siebie zewnętrznie bardzo podobne. Centrum miejsca stanowi ogród, gdzie znajduje się również muzeum oraz centrum edukacyjne.
W „Dokumencie…” z Abu Zabi z 2019 roku padły słowa, zgodnie z którymi Bóg życzy sobie różnorodności religijnej. Według „Dokumentu…” Bóg miałby pozytywnie chcieć istnienia różnych religii, tak, jak chce istnienia różnych płci, ras czy języków.
Papieżowi Franciszkowi na heterodoksję tego sformułowania zwrócił uwagę jeszcze w 2019 roku bp Athanasius Schneider. Franciszek miał wówczas podczas prywatnej audiencji przyznać, że rzecz można rozumieć heretycko, ale zapewnił, że nie taka była jego intencja. Treści „Dokumentu…” jednak nigdy nie zmieniono.
Z drugiej strony na VII Kongresie Przywódców Światowych i Tradycyjnych Religii w Astanie, gdzie obecni byli zarówno papież jak i wielki imam z Kairu, przyjęto deklarację, która ma podobne brzmienie do tej z Abu Zabi, ale pozbawiona jest sformułowania o heretyckim wydźwięku.
Pozostaje bez odpowiedzi jak można taką inicjatywę jak „Dom Rodziny Abrahamowej” uzgodnić z niezmiennym nauczaniem Kościoła katolickiego. Choć świątynie pozostają odrębne, u postronnego obserwatora siłą rzeczy powstaje wrażenie, jakoby chrześcijaństwo, judaizm oraz islam były trzema równoprawnymi „drogami do Boga”.
Takie przekonanie jest z kolei jednoznacznie heretyckie i było wielokrotnie potępiane przez Kościół, ze szczególną siłą od wieku XVIII, kiedy w świecie Zachodu zaczęto rozpowszechniać oświeceniowe „racjonalistyczne” krytyki religii. Przekonanie o równoprawności różnych religii jest też charakterystyczne dla błędów modernistycznych potępianych w XIX i XX wieku.
Nie da się zaprzeczyć, że „Dom Rodziny Abrahamowej” skutecznie prowadzi do przyjmowania najpoważniejszych błędów. Jeszcze w 2000 roku Kongregacja Nauki Wiary pod kierunkiem kard. Józefa Ratzingera wydała Deklarację Dominus Iesus, w której przestrzegła przed jakimikolwiek działaniami mogącymi choćby «rzucić cień» na naukę Kościoła o jedyności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła katolickiego.
„Dom Rodziny Abrahama” – centrum humanistycznej religii synkretyzmu – „Ludzkiego Braterstwa”.
MD
Międzyreligijny kompleks Franciszka zainaugurowany
https://gloria.tv/post/2jUqEay3uo1QD8U3uoY8nEWMz
Kompleks noszący wdzięczną nazwę „Dom Rodziny Abrahama”, który obejmuje kościół, meczet i synagogę został zainaugurowany 16 lutego w Abu Zabi.
Placówka będzie dostępna od 1 marca. Odwiedzający będą musieli dokonywać rezerwacji wstępu, ale raczej nikt nie spodziewa się tłumów. Trzy identyczne świątynie – fałszywie symbolizujące „równość” wszystkich religii, które, jakby nie patrzeć, stoją ze sobą w sprzeczności – zostały nazwane kolejno: Meczet Imam Al Tayeb, Kościół pw. Św. Franciszka oraz Synagoga Mojżesza i Bena Maimona. Za ideą przyświecającą budowie kompleksu stoi heretycki Dokument z Abu Zabi poświęcony Ludzkiemu Braterstwu [który przy okazji wyklucza katolików]. Dokument został podpisany przez Franciszka w 2019.
—————————
Z internetu:
Kompleks międzywyznaniowy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, w którym mieści się nowa synagoga, zostanie otwarty w czwartek [23 II. 2023] po południu podczas ceremonii rozpoczynającej serię wydarzeń w weekend.
Dom Abrahamowy, położony na wyspie Saadiyat w Abu Zabi, zawiera synagogę, meczet i kościół. Pierwotnie miał zostać otwarty w 2022 roku. Po ceremonii otwarcia w piątek rano odbędzie się konferencja poświęcona stosunkom między wyznaniami.
W synagodze miejscowa społeczność żydowska odprawi szabatowe modlitwy pod przewodnictwem naczelnego rabina Jehudy Sarny. W wyniku deklaracji utworzono radę międzywyznaniową do nadzorowania projektów promujących tolerancję i nazwaną Wyższym Komitetem Braterstwa Ludzkiego. Dom Rodzinny Abrahama był jej pierwszą inicjatywą.
„To ważna okazja dla wszystkich, którzy wierzą w moc wiary i człowieczeństwa. Pomoże budować mosty między przywódcami religijnymi i społecznościami, a także wspierać pokój i harmonię w czasach, które zbyt często definiowane są przez różnice” – powiedział rabin M. Bruce Lustig, starszy rabin waszyngtońskiej kongregacji hebrajskiej i żydowski przedstawiciel komitetu .
ZEA znormalizowały stosunki z Izraelem w 2020 r. w ramach Porozumień Abrahamowych, w których pośredniczyła administracja byłego prezydenta USA Donalda Trumpa. Projekt Domu Rodziny Abrahamów, autorstwa znanego architekta Davida Adjaye, został zaprezentowany podczas drugiego spotkania komisji w Nowym Jorku w 2019 roku.
Zjednoczone Emiraty Arabskie są już domem dla synagogi w Dubaju, utworzonej w 2008 roku. Nowa, usankcjonowana przez państwo synagoga oznaczałaby znaczący krok naprzód w publicznym kulcie judaizmu w państwie Zatoki Perskiej.
=============================================
mail:
Mail:
W tych wszystkich, jakże przyjacielskich między sobą, wierzeniach, mówi się z respektem o Szatanie. Może dodać i jego świątynię? Przecież mądre przysłowie głosi „Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”
Co sieje czy leje Franek w Bahrajnie? Potop sloganów na rzecz religii ogólno – ludzkiej. Postępy synkretyzmu. [Wyjaśniam: piszę czasem „Franek”, bo tak On woli.. MD]
Papież Franciszek w Bahrajnie. „Przybywam jako siewca pokoju”
Papież Franciszek rozpoczął dziś czterodniową podróż apostolską do Bahrajnu. Jej głównym celem jest udział w Bahrajńskim Forum Dialogu pod hasłem „Wschód i Zachód na rzecz ludzkiego współistnienia”. Mottem papieskiej podróży są słowa: „Pokój na ziemi ludziom dobrej woli”, zaczerpnięte z Ewangelii według św. Łukasza. Jest to 39. podróż zagraniczna obecnego papieża.
W budynku bazy lotniczej Sachir koło Awali powitał go król Hamad. Papież i monarcha przeszli przed frontem kompanii reprezentacyjnej. W Sali Królewskiej odbyła się pierwsza rozmowa Franciszka i Hamada w obecności przedstawicieli władz i osób towarzyszących papieżowi w podróży.
Z lotniska papież odjechał do pałacu królewskiego Sachir, położonego na pustyni koło Awali. Przy wjeździe do rezydencji monarchy grupa Arabów śpiewała powitalną pieśń na cześć Franciszka. Następnie papieski samochód eskortował kawaleria, a przed pałacem pozdrawiały go okrzykami dzieci. W pałacu papieża powitał król. W Sali Zielonej odbyła się ich rozmowa prywatna, zakończona wymianą prezentów.
Następnie na dziedzińcu pałacu miała miejsce oficjalna ceremonia powitania Franciszka. Wysłuchano hymnów Watykanu i Bahrajnu, kompania reprezentacyjna oddała honory wojskowe, na cześć papieża oddano również 21 wystrzałów armatnich.
Na dziedzińcu obecni byli przedstawiciele władz, społeczeństwa obywatelskiego oraz korpusu dyplomatycznego, do których przemówili kolejno król i papież.
Witając Ojca Świętego monarcha podkreślił bogate tradycje tolerancji, współistnienia i pokoju, którym szczyci się jego państwo. Przypomniał, że Franciszek jest osobistością darzoną powszechnym szacunkiem. Wskazał na konieczność umacnianie wartości sprawiedliwości, miłości, tolerancji i wzajemnego szacunku, aby szerzyć pokój na całym świecie. Przytoczył słowa papieża, że pokój jest naszą jedyną drogą do nadziei na bezpieczną przyszłość, gdzie panuje przyjaźń i stabilność.
Król przypomniał, że jego ojczyzna od czasów starożytnych zawsze była miejscem spotkań wielu światowych cywilizacji, łącząc Wschód z Zachodem, a jej otwarty i tolerancyjny klimat obejmował różne kultury i religie. Wyraził pragnienie, aby Ojciec Święty mógł doświadczyć, że Bahrajn jest krajem współistnienia wyznawców różnych religii, gdzie wszyscy oni cieszą się, wolnością wyznawania swoich przekonań i budowania miejsc kultu, w atmosferze przyjaźni, harmonii i wzajemnego uznania. Wskazał na znaczenie wydanej przed kilku laty „Deklaracji Królestwa Bahrajnu” – dokumentu wzywającego do różnorodności i odrzucającego dyskryminację religijną oraz potępiającego przemoc i podżeganie do przemocy.
Przywódca Bahrajnu podkreślił wysiłki tego kraju ma rzecz światowego partnerstwa opartego na dialogu dyplomatycznym i środkach pokojowych mogących przyczynić się do zakończenia wojen i konfliktów. „W szczególności wzywamy do zakończenia wojny rosyjsko-ukraińskiej i do poważnych negocjacji między stronami, a Królestwo Bahrajnu jest gotowe odegrać w tej dziedzinie każdą rolę” – stwierdził król Hamad.
Wyraził przekonanie, że takie skuteczne partnerstwo międzynarodowe bez wątpienia przyczyni się do skłonienia supermocarstw do zrewidowania i odnowienia swoich zobowiązań w zakresie ochrony bezpieczeństwa i pokoju na świecie oraz unikania eskalacji i konfrontacji, a także do przekierowania wysiłków międzynarodowych poprzez stawienie czoła ideologiom ekstremistycznym i wspólną pracę nad rozwiązywaniem wszelkich kwestii politycznych, gospodarczych, społecznych z perspektywy humanitarnej i integracyjnej, która uwzględniała by zabezpieczenie interesów światowych, dobro ludzkości i stabilność ludzkości.
„Wszystko to wymaga odnowienia i udoskonalenia porządku światowego, aby stał się on bardziej sprawiedliwy, równy, wyważony wobec wszystkich narodów i wszystkich ludów” – podkreślił władca.
Zapewnił o modlitwach swoich i wszystkich mieszkańców Bahrajnu w intencji posługi, którą papież Franciszek pełni w świecie. „Dostojny Gościu, życzę Tobie miłego pobytu wśród nas. Bardzo się cieszymy z wizyty Waszej Świątobliwości i przyjęcia naszego zaproszenia” – zapewnił Hamad.
W swoim przemówieniu papież podkreślił wyjątkowe cech przyrody a także bogatą przeszłość Królestwa Bahrajnu, którego mieszkańcy tworzą oryginalną mozaikę życia, będąc miejscem spotkań różnych grup ludności. Świadczy to o tym, że można i trzeba współistnieć w naszym świecie.
Ojciec Święty wyraził uznanie dla wkładu tego małego kraju w dialog ludzi różnych kultur, narodowości i religii apelując: „pracujmy razem, pracujmy na rzecz wspólnoty, na rzecz nadziei!”.
„Jestem tutaj, w krainie drzewa życia, jako siewca pokoju, aby przeżyć dni spotkania, aby uczestniczyć w Forum dialogu między Wschodem a Zachodem na rzecz pokojowego współistnienia ludzi” – podkreślił Franciszek. Zwrócił uwagę, że to to właśnie wkład tak wielu osób pochodzących z różnych narodów umożliwił w tym kraju niezwykły rozwój produkcji. Stało się to możliwe dzięki imigracji, której wskaźnik w Królestwie Bahrajnu jest jednym z najwyższych na świecie i około połowa mieszkańców to obcokrajowcy.
Papież przywołał konstytucję Bahrajnu, która stanowi, że „nie może być żadnej dyskryminacji ze względu na płeć, pochodzenie, język, religię lub przekonania”, że „wolność sumienia jest wartością absolutną” oraz że „państwo chroni nietykalność religii”.
„Są to przede wszystkim zobowiązania, które należy stale przekładać na praktykę, aby wolność religijna stała się pełna i nie ograniczała się do wolności kultu; aby równa godność i równe szanse były konkretnie przyznawane każdej grupie i każdej osobie; aby nie było dyskryminacji, a podstawowe prawa człowieka nie były gwałcone, lecz promowane; myślę przede wszystkim o prawie do życia, o konieczności zagwarantowania go zawsze, także wobec osób, które zostały ukarane, których egzystencja nie może być wyeliminowana” – wskazał Franciszek.
Papież przypomniał o zagrożeniu światowym kryzysem pracy. Często bowiem brakuje pracy, tak cennej jak chleb; często jest to chleb zatruty, bo zniewala. „Niech będą wszędzie zapewnione bezpieczne i godne człowieka warunki pracy, które nie utrudniałyby, lecz sprzyjały życiu kulturalnemu i duchowemu; które krzewiłyby spójność społeczną, z korzyścią dla wspólnego życia i samego rozwoju krajów” – zaapelował Ojciec Święty.
Franciszek podkreślił osiągnięcia Bahrajnu w dziedzinie równouprawnienia kobiet czy troski o osoby znajdujące się na marginesie społeczeństwa. Zaapelował o ochronę środowiska naturalnego człowieka, przeciwstawienie się rosnącym napięciom i wichrom wojny oraz budowanie pokoju.
„Przybywam tu jako wierzący, jako chrześcijanin, jako człowiek i pielgrzym pokoju, ponieważ dziś, jak nigdy dotąd, jesteśmy wszędzie wzywani do poważnego zaangażowania na rzecz pokoju” – powiedział papież na zakończenie swego przemówienia.
Gdy Franciszek opuszczał dziedziniec w towarzystwie króla, dziewczynki sypały przed nimi płatki róż. Następnie samochodem odjechał do swej rezydencji na terenie kompleksu pałacu królewskiego Sachir.
Franciszek Bergoglio i czołowi przedstawiciele życia politycznego ogłosili 15.09.2022 w 35 punktach program globalizacyjnej religii New Age
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
W nowym wideoliście BKP analizuje końcowy dokument Międzyreligijnego Kongresu w Kazachstanie, który jest 35-punktowym programem globalizacyjnej religii New Age. Jakie owoce przynosi ten program? Można dowiedzieć się o tym z następującego wideo:
Końcowy dokument Kongresu w Kazachstanie z 35 punktami jest jakimś rodzajem karty praw światowej religii New Age. Dokument ogłoszony został przez Franciszka Bergoglio wraz z licznymi obecnymi członkami światowego masońskiego bractwa.
Cytat: „My, uczestnicy VII Kongresu duchowych przywódców światowych i tradycyjnych religii, politycy, szefowie międzynarodowych organizacji… kierowanych pragnieniem prosperity świata…”.
Do tej globalistycznej religii przyłączyli się także politycy i szefowie międzynarodowych organizacji, czyli dzisiejsi masoni. Ci przywódcy nie kierują się pragnieniem zbawienia nieśmiertelnych dusz, ale ponoć prosperity świata. W rzeczywistości nie chodzi nawet o prosperity, bo w najbliższych dniach możemy spodziewać się już z góry zaplanowanego „wielkiego resetu”, czyli przeciwieństwa prosperity. Również i inne wyrażenia końcowego dokumentu zawierają wiele oszukańczych manipulacji, które prowadzą do tragicznego końca jednostki i ludzkości.
Już pierwszego dnia Bergoglio, między wieloma zdaniami, wyjawił: „Świat potrzebuje jednego przywódcy…”. Kto powinien być tym jedynym politycznym i jednocześnie religijnym przywódcą świata? Polityczna i rządząca struktura jest już gotowa. Czy powinien to być Franciszek? Lub Franciszek nr 2, nr 3, czy ktoś inny? Biblia ostrzega przed przyjściem syna zatracenia – antychrysta.
Pseudo–papież w swoich przemówieniach w Kazachstanie, gdy mówił o duchowości, transcendencji itp., ani raz nie wspomniał o naszym Zbawicielu Jezusie Chrystusie. Nie wspomniał też o obiektywnych moralnych zasadach oraz o sprawiedliwych Bożych prawach i przykazaniach. W tej nowej religii nie ma już dla nich miejsca, chociaż o nich będą wypowiadać wzniosłe frazesy.
Bóg, którego Bergoglio przedstawił na spotkaniu, nie jest Stwórcą wszechświata i człowieka. Franciszek w Kanadzie poświęcił się diabłu pod przewodnictwem szamana. On w Watykanie intronizował wraz z czarodziejami i czarownicami z Amazonii demona Pachamamę. Franciszkowy pseudo-bóg nie jest naszym Ojcem i Ojcem naszego Pana Jezusa Chrystusa, który dla nas i dla naszego zbawienia stał się człowiekiem, umarł za nas i zmartwychwstał.
Pseudo-bóg i pseudo-duchowość z Nur-Sułtanu służy globalizacji i jest unieważnieniem pierwszego przykazania Dekalogu: „Nie będziesz miał innego boga oprócz Mnie…” (Pwt 5:7)
Nowa religia promuje gender, gdzie mężczyzna nie jest już mężczyzną, a kobieta kobietą, ale obłudnie wspominano o konieczności rodziny. Ten pseudo-bóg i pseudo-religia legalizuje i uprzywilejowuje niemoralność i przestępczość oraz karze niewinnych jako foby. Ta to New Age religia głosi kowidową i ekologiczną antyewangelię, promowaną przez Franciszka, która sprowadza na ziemię Bożą klątwę (Gal. 1:8-9). W tej religii, jak stwierdził, seks jest już bez rygoru, czyli bez żadnych ograniczeń.
Ta religia New Age dąży do wdrążenia piekła na ziemi i piekła po śmierci. Fundamentem jest kłamstwo, bo bóg tej religii – diabeł – jest ojcem kłamstwa (J 8:44). Za odrzucenie prawdziwego Boga i jedynego danego przez Niego Odkupiciela oraz za odrzucenie skruchy na każdego po śmierci czeka wieczne piekło. Bergoglio nie ostrzega przed nim, a ponadto promuje do niego drogę. Ta religia New Age została zaplanowana przez globalistycznych architektów, promujących jeden rząd, jedną walutę i jedną religię.
To, czego najbardziej potrzebuje każdy człowiek, to wiedzieć, co zrobić, aby ocalić swoją nieśmiertelną duszę. Na to daje jasną odpowiedź Ewangelia Chrystusa. Zbawienie jest nierozerwalnie związane z naszym Odkupicielem Jezusem Chrystusem. On wziął na siebie korzeń zła zepsutej ludzkiej natury i nasze grzechy i jako prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek dokonał sprawiedliwego zadośćuczynienia. Z naszej strony warunkiem zbawienia jest:
1) wyznać przed sobą i przed Bogiem swój grzech,
2) uwierzyć, że Jezus jest Synem Bożym i jedynym Zbawicielem, który mnie odkupił i uwolnił od moich grzechów.
Nasza wiara przejawia się również we wzywaniu Bożego imienia. Pismo świadczy: „Kto wzywa imienia Bożego (Jehoszua), będzie zbawiony” (Rz 10:13). Ta podstawowa prawda o naszym zbawieniu już w religii New Age nie ma miejsca.
To tyle krótko o wygłoszeniu 35 punktów, które stanowią fundament globalistycznej pseudoreligii. Ona ma zjednoczyć odstępczych chrześcijan, żydów i muzułmanów. Hindusi, buddyści, animiści i inni poganie nie będą mieli problemu z utworzeniem jedności z tą religią czczącą diabła i demony. Jaki jest ale koniec tej drogi odrzucenia prawdy, odrzucenia prawdziwego Boga i odrzucenia pokuty? Koniec jest tragiczny – jezioro ognia na zawsze.
St. Krajski: Kto tworzy światową religię – Kazachstan 2022. Rola Bergoglio.
Kazachstan jest obecnie kolebką sufizmu – i kabały. Władze tam tę doktrynę reprezentują.
22 minuty
Bergoglio otworzył Kongres…
Bergoglio przyjął w Kazachstanie „religię światową”.
Mormoni są „za” !!
Podsumowania dokonał prezydent Kazachstanu.
Dwie wersję „Deklaracji”…
=============
Kom. Zbigniew Lachowicz :
Bergoglio jest wolny i może przyjmować jaką chce religię, jako Bergoglio ! Naszą religię założył Sam Syn Boży Jezus Chrystus ! I nikt tego zmienić nie może ! Pan Bóg znajdzie rozwiązanie właściwe do zaistniałej sytuacji i Bergoglio trafi tam, gdzie jego miejsce !!!
Pod hasłem „Posłańcy pokoju i jedności” Franciszek złoży 13-15 września wizytę apostolską w Kazachstanie. Będzie to jego 38. podróż zagraniczna i ograniczy się tylko do stolicy kraju – Nur-Sułtanu [dot. nazwa – Astana. MD] . Ojciec Święty weźmie udział w VII Kongresie Zwierzchników Światowych i Tradycyjnych Religii, na który ma przybyć niemal sto delegacji z 60 państw. [—]
Program
Po wylądowaniu w stolicy we wtorek 13 września papież złoży wizytę kurtuazyjną prezydentowi kraju Kasymowi-Żomartowi Tokajewowi oraz wygłosi przemówienie na spotkaniu z władzami, społeczeństwem obywatelskim i korpusem dyplomatycznym. Nazajutrz podczas chwili cichej modlitwy spotka się z przywódcami religijnymi [sic!! md] , po czym przemówi do nich na otwarciu Kongresu i sesji plenarnej. Odbędzie potem kilka spotkań prywatnych z przywódcami religijnymi. Po południu odprawi Mszę św. w święto Podwyższenia Krzyża Świętego w intencji kazachskich katolików.
W czwartek 15 bm. papież spotka się z jezuitami posługującymi w tym kraju, a następnie przemówi do biskupów, księży, osób zakonnych, duszpasterzy i seminarzystów podczas spotkania w stołecznej katedrze Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Poświęci tam m. in. ikonę-tryptyk, przedstawiający Matkę Bożą o twarzy Kazaszki z Dzieciątkiem podobnym do Matki. Jest to ikona Matki Wielkiego Stepu, przeznaczona dla sanktuarium narodowego w Oziornoje, gdzie jest Ona czczona jako Królowa Pokoju.
Potem Franciszek wygłosi kolejne przemówienie na zakończenie Kongresu, podczas którego zostanie odczytana deklaracja końcowa wydarzenia. Po południu tegoż dnia odleci do Rzymu.
Logo papieskiej pielgrzymki ukazuje gołębia z gałązką oliwną. Jego skrzydła tworzą dwie złączone dłonie, które mają symbolizować ręce posłańców pokoju i jedności. Serce, wewnątrz skrzydeł symbolizuje miłość – owoc wzajemnego zrozumienia, współpracy i dialogu. Stylizowana gałązka oliwna utrzymana jest w ornamentyce typowej dla Kazachstanu. W tle znajduje się szanyrak – element konstrukcyjny górnej części jurty, na którym opiera się jej część odpowiadająca dachowi, a wewnątrz umieszczono żółty krzyż.
Użyte kolory: jasnoniebieski i żółty są takie same jak na kazachskiej fladze, a żółty i biały to barwy flagi Watykanu. Zieleń gałązki symbolizuje nadzieję. Hasło podróży „Posłańcy pokoju i jedności” jest napisane u góry po kazachsku i na dole po rosyjsku.
Na spotkanie z papieżem wybierają się katolicy z Uzbekistanu, Kirgistanu, Turkmenistanu, Tadżykistanu i innych sąsiednich krajów. Przybędzie delegacja episkopatu białoruskiego z jego przewodniczącym bp. Olegiem Butkiewiczem na czele oraz liczna grupa pielgrzymów z Rosji.
W pierwszej części rozmawialiśmy o istocie chrześcijaństwa, teraz krótko o buddyzmie.
Sami buddyści zgadzają się z charakterystyką buddyzmu, która mówi, że buddyzm jest religią bez Boga, ale czci mnóstwo bóstw.
Buddyzm radykalnie odrzuca Boga, Stwórcę świata. Ideałem buddyzmu jest całkowite zniszczenie świata, a przede wszystkim zniszczenie osobistej egzystencji – samozniszczenie. Właśnie do tego dziś zmierza masowe chipowanie.
Kobieta, jako nosicielka nowego życia, w buddyzmie, który dąży do zniszczenia życia, jest znienawidzona. Żadna religia nie traktuje kobiet tak wrogo i pogardliwie jak buddyzm. W całej masie swoich licznych legend buddyzm nie przestaje przedstawiać jej jako coś obrzydliwego.
Również do rolnictwa buddyzm ma całkowicie negatywny stosunek, ponieważ rzekomo „nic tak nie niszczy owadów jak rolnictwo”.
Buddyzm czci ponad 30 milionów bóstw. Tylko jednego Boga, Stwórcy i Zbawiciela, buddyści nie akceptują. Buddyści są zarówno ateistami, jak i czcicielami demonów. Największym paradoksem są tzw. międzyreligijne spotkania, podczas których liberalni chrześcijanie sugestywnie twierdzą, że podobno mamy jednego Boga. To jest manipulacja. Tak, jest jeden Bóg, który wszystko stworzył, ale buddyści Go zaprzeczają.
W Asyżu 1986r. papież Jan Paweł II modlił się z buddystami, a także był obecny Dalajlama, którego czczą jako wcielonego boga.
Były zwolennik Dalajlamy S. M. złożył szokujące świadectwo o tybetańskim buddyzmie:
„Byłem buddystą. Buddysta, powtarzając mantrę, przywołuje do siebie demony i diabły. Najbardziej znana praktyka tybetańskiego buddyzmu, tzw. gchod, odbywa się na cmentarzyskach, które w rzeczywistości są doliną ludzkich zwłok – ciał, rzuconych sępom. To samo robi w swojej wyobraźni medytujący, ale zamiast sępom rzuca kawałki mięsa ze swojego ciała demonom i buddyjskim bóstwom. Ja również w dżogczenu wykonywałem tę medytację. Sam tekst brzmi: „Oferuję wam moje ciało, mięso, ciasto z krwi, serce i mózg, odcinam sobie czaszkę i rzucam to wszystko wam”.
Tybetański buddyzm – to jedno wielkie kłamstwo szatana. Dalajlama, podobnie jak panczenlama czy karmapa, są lamami, którzy od dzieciństwa są mediami złych duchów. Nirwana jest wielkim zwiedzeniem demona – anioła światła (por. 2 Kor 11:14).
Buddyzm i tak zwany chrześcijański zen
Zen buddyzm powstał w VII wieku. Sztuki walki, takie jak judo, aikido i inne, wywodzą się z zenu. Na początku intensywnej medytacji uczniówzenu czekają absurdalne zagadki – koany. Celem zenu jest wyeliminowanie normalnego i zdrowego myślenia oraz ludzkiego sumienia – Bożego głosu w nas. Cały system jest oparty na demonicznej pysze i kłamstwach, które nadużywają zepsutą ludzką naturę i rozwijają w nas korzeń zła – pierworodny grzech. Z tą wężową mocą – grzechem w nas – dusza poprzez medytację jednoczy się – czyli jednoczy się z duchem kłamstwa i śmierci – diabłem (J 6:11).
Buddyzm i chrześcijaństwo dzielą różnice nie do pogodzenia: chrześcijaństwo wierzy w jednego Boga Stwórcę, który jest osobistym Bogiem. Chrześcijaństwo postrzega człowieka jako istotę potrzebującą zbawienia i niezdolną do samozbawienia. Buddyzm, w przeciwieństwie do tego, nie wierzy i nie uznaje Boga jako Stwórcę, ani jako osobistego Boga. Dalej twierdzi, że człowiek może zostać zbawiony własnymi wysiłkami. Widzi to zbawienie w tzw. nirwanie. Ale to wszystko jest wielkim kłamstwem.
„Odkupienie – jest podobno poznaniem, że wszystko jest nieistotne!” To może narodzić się tylko w głowach tych, którzy utracili zdrowy zmysł rozróżniania rzeczywistości, czyli dobra i zła. Taka filozofia prowadzi do całkowitego rozkładu człowieka i społeczeństwa, do utraty zdrowego rozsądku, do wprowadzenia prawa dżungli i piekła na ziemi.
Piekło jest miejscem dla tych, którzy odrzucili Miłość i Prawdę i uwierzyli w fundamentalne kłamstwo, że wszystko jest nieistotne. Aż się im tam otworzą oczy, będzie za późno.
Co oznacza odkupienie dla chrześcijanina? „Bóg wybawił nas z mocy ciemności i przeniósł nas do królestwa swego umiłowanego Syna. W Nim mamy odkupienie i przebaczenie grzechów” (Kol 1:13-14). Tak więc Bóg nas wyzwolił – odkupił, a nie fałszywa ścieżka zen-buddyjskich medytacji. W Nim – to znaczy w Chrystusie – mamy odkupienie i przebaczenie grzechów i w nikim i niczym innym! Nirwana – to demoniczne oszustwo. Za fałszywym oświeceniem w buddyzmie stoi anioł światła – Lucyfer ,diabeł!!!
Buddyzm nie uznaje Boga Stwórcy i odrzuca Jezusa jako Odkupiciela. Bajkami o karmie, reinkarnacji i nirwanie uwalnia człowieka od moralnej odpowiedzialności i daje mu fałszywą nadzieję na inne formy życia (zwierząt, ptaków, gadów, owadów). Jednak po śmierci człowiek otrzymuje albo wieczną nagrodę, albo wieczną karę. Reinkarnacja zaprzecza podstawowym prawdom chrześcijaństwa: osobisty Bóg, nieśmiertelna dusza, grzech, Jezus Odkupiciel, niebio i piekło.
Sztuki walki: Obecnie prowadzona jest najpotężniejsza misja buddyzmu na terenie byłego chrześcijańskiego świata. Nie ma już ani jednego miasta, w którym nie są promowane sztuki walki, które wcale nie są zwykłym sportem. Wiążą się z buddyjskimi medytacjami, które prowadzą chrześcijan do odstępstwa od Chrystusa. Masowa popularyzacja rozpoczęła się już 50 lat temu poprzez filmy, literaturę i pokazy.
Okultystyczne praktyki: wróżbiarstwo i magia. Jest to na przykład wróżenie przez tzw. I-Ching, potem to są chińskie horoskopy z ich znakami zodiaku itp.
Magiczne uzdrawianie: Akupunktura, akupresura i chińskie masaże wywodzą się z nauk o tzw. pozytywnych i negatywnych energii, o yin-yang, i tzw. meridianów.
Bonsai – to okultystyczna dekoracja ogrodu. W bonsai rzekomo żyją duchy zmarłych przodków.
Sztuka chińska – chińskie smoki, symbole demonów na gobelinach, porcelanie, tatuaże smoków i okultystyczna symbolika na ciele, figurki Buddy, kadzidełka, dzwonki tybetańskie, feng shui – tzw. dekoracja mieszkania żabami, żółwiami, słoniami…, którym przypisuje się magiczną moc. Wszystko to ma okultystyczne korzenie i dziś staje się częścią życia niedoinformowanych chrześcijan.
Herbaciarnie: Są już prawie w każdym mieście. Wiele herbat ma charakter narkotyczny i powoduje uzależnienie. Picie herbaty wiąże się z pewnym okultystycznym rytuałem, a często z medytacjami.
Katoliccy teologowie kłamliwymi sformułowaniami usypiają sumienia chrześcijan. Wielu katolickich mnichów, zamiast wypełniać prawdziwe misje, wypełniają antymisje – otwierając drzwi do Kościoła buddyzmu (np. ksawerynie we Włoszech, benedyktyni, jezuici…).
W 1998 roku zmarł jeden buddyjski mnich, należący do birmańskiej większości etnicznej w Birmie. Setki jego braci mnichów i jego krewnych zgromadziły się, aby wziąć udział w rytuale. Zanim jego zwłoki zostały poddane kremacji, mnich nagle usiadł i zaczął krzyczeć: „Wszystko jest kłamstwem! Widziałem tam Buddę i wszystkich buddyjskich nauczycieli. Wszyscy byli w jeziorze ognia!”
Mnich zaczął nalegać: „Musicie słuchać chrześcijan! Chrześcijanie są jedynymi, którzy znają Prawdę!” To wydarzenie wstrząsnęło całą okolicą. Ponad 300 buddyjskich mnichów zostało chrześcijanami i zaczęło akceptować nauki chrześcijańskie. Zmartwychwstały człowiek nadal zachęcał wszystkich aby uwierzyli w Jezusa Chrystusa, ponieważ On jest jedynym prawdziwym Bogiem. Niedługo potem mnich zniknął bez śladu.
7 przeciwieństw chrześcijaństwa i buddyzmu – patrz załączony plik.
Fałszywe nauki buddyzmu utrzymują w ciemności miliony dusz i ciągną je na doczesną i wieczną zagładę. Za całym zwodniczym systemem nie stoi Duch prawdy i życia, ale duch kłamstwa i śmierci. Miliony dusz tęsknią za prawdą i zbawieniem. Ale II Watykański Sobór deklaracją Nostra aetate de facto zlikwidował misję i otworzył drzwi do samobójczej antymisji, zwanej międzyreligijnym dialogiem. Dlatego kościelni prałaci muszą pokutować i nazwać II Watykański Sobór tym, czym naprawdę był i czym jest, to znaczy heretyckim. Duchowni muszą wyrzec się herezji modernizmu, który historyczno-krytyczną metodą zatruł Kościół. Tylko wtedy mogą przywrócić prawdziwą relację z Bogiem i rozpocząć wewnętrzną ponowną ewangelizację. Następnie, poprzez głoszenie Ewangelii Chrystusa w mocy Ducha Świętego, mogą rozpocząć zbawczą misję całych terytoriów, znajdujących się pod rządami buddyzmu i hinduizmu. Ci, którzy przyjmą Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela, otrzymają przebaczenie grzechów i życie wieczne.
Szanowni uczestnicy VII Kongresu tzw. religii świata!
Wielu chrześcijan i niechrześcijan zadaje sobie pytanie: Jaki jest sens i cel tych spotkań? Kiedy się spotykacie, wydaje się oczywiste, że każdy pokrótce przedstawi istotę swojej wiary. W tym roku w spotkaniu weźmie także udział nieważny papież Franciszek Bergoglio, który za swoją antyewangelię (Ga 1:8-9) wykluczył się z Kościoła katolickiego, a zatem nie może być jego prawdziwym przywódcą. Dlatego my, jako prawowierni katolicy, wam, wszystkim uczestnikom spotkania, zamiast niego pokrótce przedstawimy najbardziej podstawowe prawdy chrześcijaństwa.
Nasze Credo brzmi: „Wierzę w jednego Boga Ojca wszechmogącego, Stwórcę nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych”. My, chrześcijanie, nazywamy Boga Ojcem, ponieważ od Niego mamy nasze pochodzenie, nasze istnienie. Wyznajemy, że ten świat nie jest dziełem przypadku, ale że za jego stworzeniem stoi On, Bóg, jako najwyższa duchowa istota. On umieścił cudowne prawa i prawidłowości w martwej i żywej materii.
On stworzył tę ziemię, cały wszechświat, miliardy gwiazd. Stworzył nie tylko ten widzialny świat, ale także świat niewidzialny, duchowe istoty, które nazywamy aniołami. Dzielą się na dobrych, którzy przeszli decydującą próbę i pozostali Bogu wierni, oraz na aniołów, którzy swoją pychą przeciwstawili się Bogu i w ten sposób stali się złymi aniołami, czyli demonami.
Bóg stworzył człowieka, który jest ciałem podobny do zwierzęcia, ale nieśmiertelnym duchem podobny do Boga. Pierwszy człowiek został poddany próbie, ale jej nie przeszedł. Popełnił pierwszy grzech bunt przeciwko Bogu. Adam i Ewa byli nieposłuszni Bogu, nie wierzyli Mu, ale uwierzyli kłamstwu węża. W ten sposób sprowadzili klątwę, cierpienie i śmierć i poddali siebie i swoje potomstwo pod panowanie diabła i złych duchów, demonów. Nawet dzisiaj w niektórych kultach religijnych czczone są demony i składane są im wielkie ofiary. W historii niechrześcijańskich narodów były to także ofiary z ludzi.
Grzechem został urażony święty, wieczny Bóg. Dlatego przebłagania za grzech nie może dokonać człowiek. Dokonać sprawiedliwego przebłagania nie mógł żaden anioł ani archanioł. Bóg ale okazał miłosierdzie i posłał ludzkości Odkupiciela. Sam jednorodzony Boży Syn przyjął ludzką naturę, narodził się ze świętej Dziewicy – Matki Bożej – i przyniósł stosowne zadośćuczynienie za grzech pierworodny i grzechy ludzkości. W ten sposób wypełniła się Boża sprawiedliwość.
Jezus Chrystus za nas na haniebnym krzyżu przelał Swoją krew i ofiarował życie. Swoją śmiercią pokonał diabła, ducha kłamstwa i śmierci, i otworzył nam drzwi do życia wiecznego. O Panu Jezusie wyznajemy w Credo: „Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego… Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu”. Chrześcijanie wyznają tajemnicę Trójcy Świętej. Jest jeden Bóg jedno Bóstwo ale Bóg jest w trzech osobach: Ojciec,Syn i Duch Święty.
Pierwszym i największym przykazaniem jest miłować Boga całym sercem, całą duszą i całą siłą. Prawdziwe chrześcijaństwo, oprócz miłości do Boga, podkreśla również miłość do bliźniego. Mamy miłować bliźniego jak siebie samego, a siebie miłować tak, że w celu uzyskania życia wiecznego jesteśmy gotowi przynieść nawet największe ofiary. Tę samą gorliwość dlatego musimy wykazać i do zbawienia nieśmiertelnej duszy swego bliźniego.
Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że przebaczenia grzechów nie uzyskali nam ani Budda, ani Konfucjusz, ani Mahomet. Przebaczenie grzechów jest nam darowane tylko i wyłącznie za cenę przelanej krwi Jezusa Chrystusa, Bożego Syna. Dlatego w nikim innym nie ma zbawienia, ale tylko w Jezusie Chrystusie (Dz 4,12). Jezus nie tylko umarł na haniebnym krzyżu za nasze grzechy, ale On udowodnił swoją boskość i potwierdził prawdy, które nam przekazał w Ewangelii, swoim chwalebnym zmartwychwstaniem. Jego zmartwychwstanie jest prawdziwe i historyczne, a nie tylko symboliczne, eschatologiczne czy mistyczne, jak fałszywie twierdzą heretycy.
Ewangelia świadczy o miłości Boga i naszym zbawieniu: „Tak bowiem Bóg umiłował świat (i ciebie), że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3:16). Jak Bóg umiłował? Nie tylko dał nam materialną i duchową egzystencję, ale On dał za ciebie Swojego Jednorodzonego Syna na śmierć. Czemu? Abyś ty, który w Niego uwierzysz, nie zginął, ale miał życie wieczne.
Zmartwychwstały i uwielbiony Jezus powiedział do apostoła Pawła: „Posyłam cie do pogan, abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy szatana do Boga, aby otrzymali odpuszczenie grzechów…” (Dz 26:18). Poganie są duchowo ślepi, są w ciemności i pod władzą szatana. Poprzez słowo Ewangelii otwiera się przed nimi zbawienie, a przez wiarę w Chrystusa otrzymują przebaczenie grzechów. Wtedy będą mogli dzielić z wybranymi życie wieczne i szczęście.
Rzeczywistość mrocznego dziedzictwa, które w tym ziemskim życiu dotyka każdego człowieka, polega na tym, że ma w sobie źródło zła. Z tego zatrutego źródła pochodziły wszystkie zbrodnie, wojny, okrucieństwa i bestialstwa, jakie kiedykolwiek popełniła ludzkość. To źródło zła przejawia się egoizmem i egocentryzmem, który zaślepia duchowy wzrok, tak że człowiek w sobie nie widzi i nie chce widzieć winy. Jednak innych przesadnie obwinia i nienawistnie potępia. Źródło zła w człowieku jest zakorzenione w kłamstwie i ma obrony system przed prawdą.
Bóg stworzył nas z miłości na swój obraz. Włożył w nas nieśmiertelnego ducha. On również z miłości do nas dał nam swojego Syna, aby odkupić nas od kary za grzech. Boży Syn jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. On z miłości do nas doznał wielkiego upokorzenia i cierpienia. Pismo Święte świadczy, że zostaliśmy odkupieni nie złotem i srebrem, ale drogocenną krwią Bożego Syna, Jezusa Chrystusa. Jezus dał nam swoje przykazania, abyśmy przestrzegali ich i w ten sposób osiągali prawdziwy spokój i pokój na ziemi oraz życie wieczne po śmierci.
Ludzkie ego miłuje kłamstwo i ze szkodą doczesną i wieczną odrzuca sprawiedliwe i konieczne Boże przykazania. Zło w duszy, odziedziczone po naszych prarodzicach, to nasienie węża, diabła. My ale mamy wyjście! Nim jest nasz Odkupiciel. Z Nim możemy zatriumfować nad kłamstwami i złem, wyrastającym z tego zatrutego nasienia. Sami zła w nas przezwyciężyć nie możemy, ale z Jezusem tak. Warunkiem jest, abyśmy poważnie potraktowali Jego słowo: „Zaprzecz siebie (swoje ego), weź swój krzyż i chodź za Mną”.
Szczery człowiek szuka odpowiedzi na podstawowe pytanie: Jaki jest sens mojego życia? Sensem życia jest poszukiwanie Boga, poznanie Go, wypełnianie Jego przykazań i po śmierci uzyskanie wiecznego życia.
Każdy z nas staje w obliczu najpewniejszej rzeczywistości, a nią jest śmierć. Prędzej czy później umrzesz i czeka cię Boży sąd, a potem albo wieczne niebo, albo wieczne piekło, czyli wieczna nagroda lub wieczna kara. Mądry człowiek pamięta na koniec na śmierć, na Boży sąd i wieczność. Musi jednak przyznać, że ma w sobie zatruty korzeń zła, i musi prawdziwie widzieć jego zatrute owoce, czyli grzechy, które z tego korzenia pochodzą. Dopiero wtedy realnie rozpoznaje swój stan i to, że własnymi siłami nie może uzyskać zbawienia.
Ale człowiek musi współpracować dla własnego zbawienia. Jedynym ratunkiem jest przebaczenie grzechów. To przebaczenie jest tylko w Jezusie Chrystusie. Warunkiem jego uzyskania jest pokuta. Oznacza to przyznać przed Bogiem swoje grzechy, czyli zło, z którego osądza nas nasze sumienie i które popełniliśmy wobec bliźniego, przekraczając prawo Boże. Jezus powiedział do apostołów: „Będzie głoszona pokuta na odpuszczenie grzechów”. Odpuszczenie grzechów i doskonały plan naszego zbawienia wiąże się z tajemnicą wcielenia Bożego Syna i Jego odkupieńczej śmierci na krzyżu. Swoim krzyżem nas Jezus uratował z drogi samozniszczenia – z drogi grzechu, która kończy się w piekle.
Prawdziwy stosunek do siebie, do Boga i bliźniego wiąże się z właściwą samokrytyką, która wychowuje nasze sumienie i uczy nas chodzić w prawdzie. Kto porzucił Boga i odrzucił podane przez Niego moralne zasady, szuka fałszywego szczęścia w karierze, w materializmie, w cudzołóstwie, w grzesznej i zbrodniczej pedofilii, sodomii, zoofilii, nawet sadomasochizmie… Gender ideologia legalizuje perwersje, o których wstyd nawet mówić. Są związane z zaburzeniami psychicznymi, opętaniem przez demony i chorobami. Tacy ludzie stają się nośnikami nieczystych demonów, których Jezus nie tolerował, ale je wyrzucał.
Źródło zła w człowieku ma ukryty cel, którym jest stopniowe samozniszczenie. Zboczona seksualność nie jest neutralną sprawą, ona zasadniczo wpływa na psychikę ludzką. Ktokolwiek staje się niewolnikiem nieczystej namiętności, jest skłonny do innych przestępstw, takich jak tyrania, okultyzm, morderstwa, a nawet bunt przeciwko Bogu i satanizm… Dziedziczny grzech jest korzeniem przestępczości w człowieku. Jest za nim duchowa moc zła, która przeszła na naszych prarodziców przez piekielnego węża, diabła. W duszy działa potajemnie i każdy musi się tej mocy kłamstwa i grzechu przeciwstawić, ponieważ w przeciwnym razie zniszczy swoje życie, zarówno doczesne, jak i wieczne.
W Kościele herezje pogwałciły podstawowe dogmaty wiary, na których opiera się prawdziwa moralność. Człowiek potrzebuje motywacji i mocy zbawczej wiary do walki z grzechem i źródłem zła w duszy. Za każdym razem, gdy upadły filary prawdy i wiary, upadała również moralność. Jeśli włada kłamstwo, odrzuca się grzech, Zbawiciel i prawdziwe chrześcijaństwo. To duchowe samobójstwo i zdrada Chrystusa, które obecnie w Kościele katolickim osiągają punkt kulminacyjny, są owocem czczenia bożka ego, którego ojcem (twórcą) jest diabeł (J 8:44).
Kościół katolicki [Watykan.. MD] odrzucił podstawę, bez której nikt nie zostanie zbawiony, a mianowicie prawdziwą pokutę (Łk 13:3). Kto ją odrzuca, zasłania oczy i nie chce brać pod uwagę najbardziej podstawowej rzeczywistości, jaką jest śmierć. Ale po niej następuje Boży sąd, a potem wieczna kara w piekle dla tych, którzy notorycznie pokutę odrzucali.
Co minutę umierają tysiące ludzi. Co godzinę umierają dziesiątki tysięcy ludzi. Ilu ich umiera w ciągu dnia? Za miesiąc? Za rok? Szczęśliwie umiera ten, kto w chwili śmierci nie ma ciężkiego grzechu.
Zaraz po śmierci następuje sąd. Chrystus mówi: „Nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło” (Łk 8:17). Po sądzie zaraz nastąpi zapłata.
Przeklęci w piekle nigdy nie zobaczą Boga, za którym tęskni dusza i serce człowieka. Przeklęci są w jeziorze ognia wiecznie dręczeni przez złe demony. Cierpi również wielką psychiczną udręką, która nigdy się nie kończy. Św. Augustyn dodaje: „To sprawiedliwe, że Bóg odrzuca tego, przez którego On sam został wcześniej odrzucony”.
Co musimy zrobić, aby nie upaść do piekła, ale uzyskać wieczne niebo?
Musimy odwrócić się od fałszywej drogi samooszukiwania się i grzechu, przyjąć Chrystusa Zbawiciela, oddać Mu swoje grzechy i codziennie, przynajmniej przed snem, wzywać imię Boga: „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, imienia Jehoszua, będzie zbawiony” (Rz 10:13).
Szanowni uczestnicy Kongresu, jak jest to z każdym z was? Co by było, gdyby nastąpiła niezwykła interwencja i wszyscy nagle znaleźlibyście się przed Bożym sądem? Największą rzeczywistością jest to, że przed Bożym sądem się każdy z was prędzej czy później naprawdę znajdzie. Pytam się dlatego każdego z was osobiście: gdzie po tym sądzie będzie twoja dusza? W niebie czy w piekle? Wszyscy pokutujcie, póki jest czas. Może to ostrzeżenie jest dla ciebie już ostatnim. Nawróć się, uwierz w Jezusa, Bożego Syna, który umarł za twoje grzechy. Na znak, że przyjmujesz Go jako swojego Zbawiciela i Odkupiciela, połóż teraz rękę na sercu. Uświadom sobie, że dotychczas kroczyłeś fałszywą drogą pod rządami dziedzicznego źródła zła w twojej duszy, za którym kryje się diabeł, duch kłamstwa i śmierci. Gestem przyjęcia Jezusa się od diabła oddzieliłeś.
Wzywaj codziennie z wiarą święte Boże imię, po hebrajsku Jehoszua, a będziesz zbawiony. Jezus wybawi cię z mocy grzechu i diabła i da ci wieczne życie w niebie. Jeśli odrzucisz Jezusa, który jest Drogą do życia wiecznego, to pozostaniesz na drodze samooszukiwania się i samozniszczenia, a czeka cię piekło, niezależnie od tego, czy jesteś katolikiem, czy niekatolikiem, buddystą czy hinduistą. Z grzechem, z kłamstwem i z diabłem nie możesz prowadzić dialogu. Taki dialog to zdrada prawdy i utrata życia wiecznego. Kto uwierzy w Jezusa Chrystusa, będzie zbawiony, kto nie uwierzy i odrzuci Go, będzie na wieki potępiony.
Wysyłamy Państwu nasze listy, w których reagujemy na planowany udział pseudo-papieża Franciszka w Międzyreligijnym Kongresie w Astanie. Jednocześnie apelujemy do patriarchy Cyryła, aby nie brał udziału w tym spotkaniu. Zwracamy uwagę na destrukcyjny wpływ spotkań synkretycznych zarówno na Kościół, jak i na ludzkość.
BKP: Papież-аpostata Franciszek jedzie do Kazachstanu.
Kolejny krok przejścia do antykościoła New Age
W dniach 13-15 września 2022 r. papież–аpostata weźmie udział w Kongresie z pogańskimi zwierzchnikami.
„…Kłaniali się ulanemu bałwanowi.Przemienili chwałę swą w podobieństwo cielca, jedzącego trawę.Zapomnieli o Bogu, wybawicielu swoim” (Ps 106:20-21). Nie tylko wtedy, ale i dzisiaj najwyższa hierarchia kierowana przez pseudo-papieża Bergoglio czci pogańskich bożków. Promują tzw. ekologiczną konwersję, która w swej istocie jest konwersją do terytorialnych demonów i połączeniem się z nimi. Szaleńczo przemieniają swoją chwałę, która jest w Synu Bożym, Jezusie Chrystusie, na podobieństwo pogańskich bożków, takich jak demon Pachamama. Do dziś w Boliwii i innych krajach Południowej Ameryki czczą demona Pachamamę składając ofiary, na przykład przy budowie domu. Jeśli jest to mały dom, dla Pachamamy rzekomo wystarczy młode lamy, ale jeśli jest to duży dom, szaman da wypić opiat niedoświadczonemu cudzoziemcowi lub innej ludzkiej ofierze, a następnie pogrzebie go żywcem w fundamencie. Ta praktyka jest również stosowana w Tybecie, kiedy buddyjscy mnisi budują swój klasztor.
Bergoglio w pogańskim rytuale z demonem Pachamamą osobiście uczestniczył. Jego odstępczy gest ściągnął na Katolicki Kościół Boży gniew. Rezultatem było nie tylko zaślepienie katolików, ale także zamykanie kościołów i ogłoszenie tzw. kowid-pandemii z mRNA szczepieniem. Eksperymentalna szczepionka była oparta na tkance, wyrwanej żywcem z nienarodzonego dziecka, zanim zostało zabite. To ofiara dla demona śmierci. Pan skarży się: „Ofiarowali swoich synów i swoje córki demonom, niewinną krew przelewali…” (Ps 106:36).
Zmiana genetycznego kodu przez szczepionkę zarówno kaleczy człowieka, jak i jest grzechem przeciwko Bogu Stwórcy. Ponadto szczepienie prowadzi do czipowania, przed czym Biblia ostrzega jeziorem ognia. Największym promotorem szczepień jest pseudo-papież Bergoglio. Pomimo tego, że prawdziwi eksperci przed tym niebezpiecznym genetycznym serum zdecydowanie przestrzegają, on bezczelnie twierdzi, że zaszczepienie się mRNA szczepionką jest „aktem miłości”, że rzekomo „trzeba to zrobić” i że rzekomo „szczepionki muszą być dla wszystkich”. On zmusił wszystkich pracowników Watykanu do przyjęcia tej eksperymentalnej genetycznej surowicy. To jest publiczny gest apostazji ze strony Stolicy Apostolskiej. Trzej gwardziści woleli opuścić Watykan.
To szaleństwo, że Izraelici zamienili swoją chwałę, którą mieli w Bogu, na postać cielca, jedzącego trawę! Ale to samo robi papież-аpostata Bergoglio i słusznie odnosi się do II Watykańskiego Soboru.
Wersety 28-29 podkreślają, że za bałwochwalstwo przychodzi katastrofa. Ta zasada obowiązuje do dzisiaj.
Bergoglio był bezpośrednio obecny podczas bałwochwalczych rytuałów w Kanadzie. Szaman w bałwochwalczym rytuale czcił stworzenie zamiast Stwórcę (Rz 1). Było to bałwochwalcze ubóstwienie ognia, wody, powietrza i ziemi, a także ubóstwienie zwierząt, zwłaszcza owadów. Szaman zaprosił obecnych aby wejść do wirtualnego kręgu duchów, a duchy rzekomo będą z nimi. Na znak przyjęcia mieli położyć ręce na sercu. Bergoglio posłusznie to zrobił. W tym samym czasie szaman palił kadzidło i gwizdał na kości dzikiego indyka, którym posługuje się przywołując diabła. Szaman zwracał się do czterech stron świata i przywoływał demony. Jest jednak diametralna różnica między tym rytuałem a błogosławieństwem na cztery strony świata, które wielu kapłanów udziela w imieniu Boga w Trójcy Jedynego codziennie o godzinie 21:00. Podobnie Ezechielowi Pan nakazuje prorokować na cztery strony świata w celu, aby suche kości, czyli duchowo martwi wierzący, zostali wskrzeszeni przez Ducha Bożego (Ez 37:1-9).
Pseudo-papież Franciszek, po intronizacji demona Pachamamy i poświęceniu się szatanowi przez szamana w Kanadzie, przygotowuje się do tzw. podróży apostolskiej na synkretyczny Kongres z przywódcami pogańskiego buddyzmu, hinduizmu, animizmu… do Kazachstanu. Jego tak zwane podróże apostolskie nie służą odnowie kościoła ani ewangelizacji pogan, ale stopniowo przekształcają Kościół katolicki w ogólnoświatowy antykościół New Age. Ten czci demony zamiast Boga Stwórce i Jezusa Zbawiciela. Udział Bergoglia w Kongresie ma jeszcze bardziej wzmocnić fałszywą opinię publiczną, jakby kulty pogańskie, czczące demony, i Kościół katolicki były równorzędnymi drogami do zbawienia. To wielkie oszustwo i jednocześnie grzech przeciwko pierwszemu przykazaniu. Co więcej, chodzi o zwodzenie niedoinformowanych wierzących do zaakceptowania samobójczej zmiany podstawowych chrześcijańskich paradygmatów. Zasadniczo jest to publiczne zaprzenie Chrystusa i Ewangelii. „Kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem Niebieskim”.
Papież-аpostata zaprzecza istocie zbawczej nauki i dlatego świat nie może od niego dowiedzieć się o jedynym Zbawicielu i jedynej drodze do zbawienia. Hindusi czczą świętą krowę , węże i inne zwierzęta. W tybetańskim buddyzmie czczą różne bóstwa, czyli demony, także poprzez deifikację zwierząt. Dalajlama jest uważany za reinkarnowanego boga i także czczony jako bóg. To jest bałwochwalstwo.
Jeśli porównamy działalność Franciszka-apostaty z cesarzem Julianem Apostatą, Franciszek go przewyższa. Ale tragedią jest to, że katolicy już tego nie widzą, ani nie chcą tego widzieć, i bez końca skandują: „W jedności z naszym papieżem Franciszkiem”.
Zakodowany program bergogliańskiego Synodu o synodalności ma na celu zmianę moralności katolickiej i wyeliminowanie zbawczej wiary oraz praw i przykazań Bożych, które zapewniają nam zbawienie. Każdy, kto chce dziś w Kościele katolickim być zbawiony, musi radykalnie oddzielić się od ducha bergogliańskiej sekty, która okupuje Kościół. Kto się jej podporządkowuje, jest współwinny wszystkich zbrodni Bergoglia.
Przypomnijmy sobie wypowiedź św. Ignacego Męczennika: „Jeśli ktoś przez złą naukę niszczy Kościół Boży, za który Jezus Chrystus został ukrzyżowany, taki, jako zbezczeszczony, pójdzie w ogień nieugaszony, podobnie jak ten, kto go słucha”.
