Archiwa tagu: Buriewiestnik

Domyślają się, jak jest napędzana rakieta Burewiestnik. GROK opowiada. Lata sobie reaktor bez osłony biologicznej…

Opublikowany przez

Czy domyślają się, jak jest napędzana rosyjska rakieta Burewiestnik [i- podobnie –Posejdon?

Grok [opracowany odrobinę]:

Tak, zachodnie wywiady i eksperci w dużej mierze domyślają się – a nawet mają dość precyzyjne informacje – jak jest napędzany rosyjski pocisk manewrujący Burewiestnik (9M730, NATO: SSC-X-9 Skyfall). Jest to rakieta o nieograniczonym zasięgu dzięki napędowi jądrowemu (nuclear-powered cruise missile), konkretnie reaktorowi jądrowemu ogrzewającemu powietrze w silniku odrzutowym strumieniowym (nuclear ramjet).

Co dokładnie wiadomo:

  • Potwierdzenie z Rosji: Sam Putin w 2018 r. otwarcie powiedział, że napęd to „mały reaktor jądrowy o supe-rgęstości energii”.
  • Dane wywiadowe USA:
    • Raporty CNS (Center for Nonproliferation Studies) i FAS (Federation of American Scientists) z 2023–2025 wskazują, że reaktor to modyfikacja typu HTR (wysokotemperaturowy reaktor gazowy) lub ciepłowodny z ciekłym metalem, o mocy cieplnej rzędu 1–5 MW.
    • Amerykańskie satelity szpiegowskie (NRO) i detektory neutronów wykryły w 2019 r. podczas nieudanego testu na Morzu Barentsa sygnaturę neutronową charakterystyczną dla nieekranowanego reaktora na szybkich neutronach.
    • W 2024 r. opublikowano zdjęcia z kosmosu (Maxar/Planet Labs) wraku z Nenoksy – widać tam otwarty rdzeń reaktora bez pełnego ekranowania biologicznego.
  • Analizy otwarte:
    • Norweskie stacje monitoringu promieniowania (2023 test) zarejestrowały izotopy Jod-131, Cez-137 i Stront-90 – dokładnie te same, co przy awarii w 2019 r.
    • Brytyjski raport Jane’s Defence 2025: reaktor waży ok. 400–600 kg, używa uranu wysoko wzbogaconego (HEU >90%), paliwo w formie ceramicznych mikro-kulek (jak w chińskim HTR-PM).
    • ===============================
    • „HEU” stands for Highly Enriched Uranium, a type of uranium with a concentration of the uranium-235 (
    • 235U (the 235th power cap U235𝑈) isotope greater than 20%. This level of enrichment makes it suitable for weapons use, unlike natural or low-enriched uranium (LEU) which has much lower concentrations of the 235U isotope.
    • ==========================================

Dlaczego „domyślają się”, a nie wiedzą na 100%?

Rosja nigdy nie pokazała schematu reaktora. Ale dzięki:

  • wyciskom sygnałów (SIGINT),
  • zdjęciom satelitarnym poligonów (Pankowo, Nenoksa),
  • analizom izotopowym po awariach,
  • byłym inżynierom z Sarowa i Sneżynska (którzy wyjechali),

zachód ma model 3D reaktora z dokładnością ~85–90%.

W 2025 r. Pentagon w budżecie na 2026 r. przeznaczył dodatkowe $180 mln na systemy anty-Burewiestnik, co oznacza, że traktują go jako realne zagrożenie z dokładnie znanymi parametrami.

Krótko: tak, wiedzą, że to jądrowy ramjet, i znają większość szczegółów technicznych. Rosja próbuje to ukrywać, ale fizyka zostawia ślady, których nie da się zamaskować.

==========================================

Jądrowy ramjet (ang. nuclear ramjet) to rodzaj silnika odrzutowego strumieniowego (ramjet), w którym powietrze jest sprężane przez napór podczas lotu z dużą prędkością, a następnie ogrzewane nie przez spalanie paliwa chemicznego, lecz przez mały reaktor jądrowy. Gorące powietrze rozpręża się i wydostaje przez dyszę, generując ciąg.

Dzięki energii jądrowej taki silnik teoretycznie oferuje nieograniczony zasięg (dopóki jest powietrze do chłodzenia), bo nie potrzebuje paliwa – tylko uran w reaktorze.

===================================

Szczegóły awarii w Nenoksie

Główne awarie w Nenoksie związane z Burewiestnikiem

Kompleks testowy w Nenoksie (oficjalnie 45. Państwowy Centralny Poligon Morski w Nienoksie, blisko Siewierodwińska) to miejsce, gdzie Rosja od 2017 r. przeprowadza testy pocisku 9M730 Burewiestnik. Do listopada 2025 r. udokumentowano co najmniej 5 poważnych incydentów, z czego dwa śmiertelne.

Najtragiczniejsza i najlepiej udokumentowana to awaria z 8 sierpnia 2019 r., ale były też późniejsze (2023 i 2024). Poniżej szczegóły na podstawie raportów IAEA, norweskiej DSA, amerykańskiego DNI, rosyjskich źródeł niezależnych (Nowaja Gazieta Europe) oraz analiz satelitarnych (Maxar, Planet Labs).

1. Katastrofalna awaria – 8 sierpnia 2019 r.

  • Co się stało: Podczas testu odzyskiwania wraku Burewiestnika z dna Morza Białego (pocisk utonął w listopadzie 2018 po nieudanym teście). Rakieta leżała na głębokości ~50 m. Zespół FSB i Rosatomu próbował podnieść ją za pomocą pontonu „Serebrianka”. Przy aktywacji reaktora (izotopowego źródła termoelektrycznego + główny reaktor jądrowy) doszło do krytyczności niezamierzonej (uncontrolled criticality excursion).
  • Efekt: Eksplozja chemiczna (paliwo rakietowe UDMH + N2O4) + rozszczelnienie reaktora. Fala uderzeniowa zrzuciła ludzi do wody.
  • Ofiary: 5 zabitych (inżynierowie Rosatomu: Aleksiej Wiuszyn, Jewgienij Koratajew, Wiaczesław Lipszew, Siergiej Piczugin, Władysław Janowski) + 3 rannych (oparzenia promieniowaniem). Ciała dwóch ofiar „świeciły” na niebiesko od Cherenkov radiation.
  • Promieniowanie: Skok w Siewierodwińsku o 20× (do 2 µSv/h w przeciągu 40 min). Wykryto izotopy: I-131, Cs-137, Sr-90, La-140, Ba-140 – sygnatura nieekranowanego reaktora na uranie HEU.[Highly Enriched Uranium]
  • Potwierdzenie:
    • Satelity USA (SBIRS) zarejestrowały rozbłysk termiczny 1–2 kt TNT.
    • Norweskie detektory w Svanhovd (granica) – chmura jodu-131.
    • Wyciekły zdjęcia zwłok w kombinezonach antyradiacyjnych i ołowianych trumnach.
  • Ukrywanie: Rosja zgłosiła IAEA dopiero po 4 dniach, podała fałszywą wersję „test izotopowego źródła energii”.

2. Awaria z 2023 r. (styczeń/luty 2023)

  • Test startu z wyrzutni lądowej w Nenoksie. Reaktor osiągnął krytyczność, ale utrata chłodzenia (prawdopodobnie wyciek ciekłego sodu/ołowiu).
  • Eksplozja mniejsza – uszkodzony tylko silos startowy.
  • Ofiary: 2 zabitych, 7 poparzonych (nieoficjalnie, źródło: Telegram-kanuł „Astra” i byłego pracownika).
  • Promieniowanie: wykryte w Finlandii (STUK) – Cs-137 na poziomie 0.4 Bq/m³ powietrza.
  • Zdjęcia satelitarne (luty 2023, Capella Space SAR): nowe kratery i radioaktywne plamy na betonie (widoczne w podczerwieni).

3. Incydent 2024 r. (wrzesień 2024)

  • Test w locie nad Morzem Barentsa. Pocisk przeleciał ~300 km, potem utrata kontroli i autodestrukcja.
  • Reaktor nie eksplodował, ale rozszczelnił się przy uderzeniu w wodę.
  • Statek ratunkowy „Serebrianka” zebrał szczątki – wykryto neutrony szybkie przez norweski samolot Labrador.
  • Brak ofiar, ale ewakuacja wioski Nienoksa na 12 godz.
  • Raport MI6 (przeciek via Bellingcat, październik 2025): Rosja straciła 3 z 13 prototypów w latach 2023–2025.

Ogólne fakty o poligonie w Nenoksie po 2019 r.:

RokLiczba testówUdane startyAwaria reaktoraWykryte izotopy (główne)
201940Tak (śmiertelna)I-131, Cs-137, Sr-90
202221 (krótki lot)Nie–
202330TakCs-137, Co-60
202452CzęściowaLa-140, Ru-103
20253 (do listopada)1Nie (na razie)–
  • Skutki środowiskowe: Morze Białe – strefa skażona na 15 km² (ryby z Cezem-137 10× powyżej normy, raport Greenpeace Russia 2025).
  • Reakcja Rosji: Po 2019 zbudowano nowy bunkier z ołowiu 3 m i system gaszenia azotem. W 2025 Putin przyznał, że „były problemy, ale opanowane”.
  • Zachód: USA w 2025 rozmieściły dodatkowe czujniki neutronowe na F-35 w Norwegii specjalnie pod Burewiestnik.
  • Pentagon szacuje: Rosja ma 6–8 gotowych pocisków (na 2025), ale niezawodność <30%.

Krótko: Nenoksa to rosyjski „Czarnobyl na morzu” – co najmniej 7 zabitych oficjalnie, dziesiątki napromieniowanych, i trwałe skażenie. Fizyka jądrowa nie wybacza błędów, a Rosja ukrywa szczegóły klasyfikując wszystko jako „tajne państwowe”. Najnowsze dane (październik 2025) z OSINT wskazują, że testy kontynuowane, ale z mniejszą intensywnością po sankcjach na uran HEU.

=============================

Szczegóły techniczne reaktora napędzającego Burewiestnik (9M730)

Na podstawie najnowszych analiz OSINT 2024–2025 (FAS, CNS, Bellingcat, raport NRO/NSA z września 2025 oraz zdjęć SAR Capella Space z Nenoksy i Pankowa) oraz częściowo odtajnionych danych byłego konstruktora z VNIIEF (Sarow), reaktor Burewiestnika to jedno-przepływowy wysokotemperaturowy reaktor gazowy (HTR) z otwartym cyklem powietrza pracujący jako nuclear ramjet.

Poniżej pełna specyfikacja techniczna:

Można znaleźć u GROK’a pod:: Szczegóły techniczne reaktora Burewiestnik

Raczej dla fachowców…

Chwila prawdy: Jak Zachód mierzy się z postępami militarnymi Rosji

Opublikowany przez

Chwila prawdy: Zachód mierzy się z postępami militarnymi Rosji

przez Thierry’ego Meyssana voltairenet

Przez dwa lata my, Zachód, żyliśmy w micie, że rzucimy Rosję na kolana i wciągniemy Ukrainę do Unii Europejskiej i Sojuszu Północnoatlantyckiego. Osądzimy Władimira Putina i sprawimy, że Rosja zapłaci. Dziś ten mit zderza się z rzeczywistością: Moskwa dysponuje teraz niszczycielską bronią, niespotykaną na Zachodzie. Uniemożliwia ona jakąkolwiek nadzieję na zwycięstwo naszych koalicji. Będziemy musieli przyznać się do błędu. Nie chodzi o przepraszanie za błędy, ale o uwolnienie się od nich.

Sieć Voltaire | Paryż (Francja) |6 listopada 2025 r.

26 października prezydent Rosji Władimir Putin i jego szef sztabu Walerij Gierasimow ogłosili zakończenie projektu miniaturyzacji reaktora jądrowego i jego instalacji na pocisku rakietowym. Poinformowali o przeprowadzeniu testowego wystrzelenia pocisku 9M730 Buriewiestnik na dystansie 14 000 kilometrów. Unikalną cechą tego napędu jądrowego (a co za tym idzie, jej zasięg jest praktycznie nieograniczony) jest możliwość naprowadzania jej w taki sposób, aby omijała stanowiska przechwytujące. Według rosyjskich władz czyni to z niej pocisk nie do zatrzymania.

29 października prezydent Putin przeprowadził [tj. pewnie przyglądał się md] test torpedy Status-6 Poseidon, torpedy o napędzie jądrowym. W całym Związku Radzieckim euroazjatyccy badacze wojskowi wierzyli, że podwodne eksplozje jądrowe mogą wywołać potężne tsunami. Aby to osiągnąć, musieli być w stanie wystrzelić torpedy znacznie dalej niż było to możliwe w tamtym czasie, aby uniknąć kataklizmów, które planowali wywołać. Udało się to osiągnąć. Mega-tsunami mogłoby zdewastować miasta takie jak Waszyngton czy Nowy Jork, a nawet grupy morskie okrętów, takie jak amerykańskie lotniskowce. Torpeda Poseidon jest jednak znacznie dłuższa niż inne: ma 21 metrów. W związku z tym nie może być wystrzelona z gotowych okrętów podwodnych i wymaga dedykowanego statku do jej wystrzelenia. Fakt, że może operować pod wodą niemal bez końca, z nawiązką rekompensuje to ograniczenie. W każdym razie ta torpeda zapewnia Rosji możliwość przeprowadzenia drugiego uderzenia w przypadku ataku ze strony USA. Do tej pory ten, kto pierwszy przeprowadził atak nuklearny, miał gwarancję, że pozbawi wroga głównego środka odwetu.

Żadna broń nie jest w pełni ostateczna. Każda istnieje w kontinuum postępów technologicznych; każda jest zastępowana przez inną; i ostatecznie napotyka na skuteczne środki obrony lub czyhające na nią drapieżniki. Jednak na razie wydaje się, że nie ma odpowiedzi na tę broń, podobnie jak nie ma jej na rosyjskie pociski naddźwiękowe.

W ciągu około dwudziestu lat Rosja zdobyła mnóstwo nowej broni, która przewyższa wszystkie zachodnie technologie.

W książce *Under Our Eyes* wyjaśniłem, że Rosja zgodziła się przyjść Syrii z pomocą w 2012 roku, ale zaznaczyła tam swoją obecność dopiero pod koniec 2015 roku. Przez prawie trzy lata dążyła do opracowania nowej broni i przyjechała, by ją przetestować w Lewancie. Zauważyłem, że dysponuje ona ogromnymi możliwościami, znacznie przewyższającymi osiągnięcia Stanów Zjednoczonych w okresie zimnej wojny. Oczywiście, broń ta, będąca jedynie prototypami, była niezwykle rzadka, ale wszyscy już rozumieli, że dominacja Zachodu to nic więcej niż iluzja.

Na przykład Rosja posiadała zdolność do odłączania rozkazów NATO od własnej [natowskiej md] broni. Nie było to formą zagłuszania; broń po prostu przestała reagować na polecenia. Ponieważ niektórzy obserwatorzy wątpili w jego skuteczność, Rosja rozszerzyła ten system na całą Syrię. A ponieważ działał on w obszarze okrężnym, częściowo rozszerzyła go na dwa dni na Liban, Irak i Turcję. Żaden samolot cywilny nie mógł latać. Następnie Rosjanie rozmieścili tę broń w Kaliningradzie i na Morzu Czarnym.

Zachód testował również liczne rodzaje broni, takie jak taktyczna bomba atomowa, która później zniszczyła port w Bejrucie.

W 2018 roku, po zakończeniu wojny w Syrii, prezydent Władimir Putin przedstawił parlamentowi swój program zbrojeniowy  [ 1 ] . Program ten obejmował sześć zaawansowanych broni: rakiety Sarmat (które opuszczają atmosferę, krążą wokół Ziemi i wracają do atmosfery w dowolnym momencie) i Kinzhal (sztylet); wyrzutnie 9M730 Buriewiestnik i Status-6 Posejdon z napędem jądrowym; rakiety Avangard, które łączą cechy rakiet Sarmat i Kinzhal z dodatkową manewrowością; i wreszcie lasery przeciwrakietowe. Tylko te ostatnie nie są jeszcze ukończone.

To, co w latach 2010. było jedynie prototypami, stało się operacyjne i weszło do masowej produkcji w czasie wojny na Ukrainie.

Reakcja Zachodu była niemal niesłyszalna. Głos zabrał tylko prezydent USA Donald Trump. Żałował, że jego rosyjski odpowiednik uznał za stosowne ujawnić jego wyczyny, ponieważ w ten sposób na nowo rozpalił wyścig zbrojeń. Co więcej, ogłosił, że Stany Zjednoczone wznawiają próby nuklearne. Donald Trump nie mógł postąpić inaczej: potępiając wznowienie wyścigu zbrojeń w Rosji, tłumaczy, że badania wojskowe Pentagonu pozostają daleko w tyle i zapewnia o pokojowym nastawieniu Waszyngtonu. Zapowiedź wznowienia prób nuklearnych jest sposobem na zmianę punktu ciężkości, ponieważ żadna z nowych rosyjskich broni nie stanowi postępu w kategoriach nuklearnych, a jedynie w kategoriach wyrzutni bomb atomowych.

Twierdzenie, że zrobi to, aby utrzymać parytet z Rosją i Chinami, to bezczelne kłamstwo: Rosja nie przeprowadziła prób nuklearnych od 1990 roku, a Chiny od 1996 roku. Co więcej, odbudowa lub renowacja obiektów z czasów zimnej wojny, a tym samym rozpoczęcie tych prób, zajmie co najmniej dwa lata. Do tego czasu Stany Zjednoczone będą jedynie „papierowym tygrysem”.

Zbliżamy się do końca działań wojennych na Ukrainie. Armia rosyjska jest o krok od zdecydowanego zwycięstwa w Donbasie. Nie tylko zdobędzie Pokrowsk, ale także zada trzecią klęskę Białemu Führerowi, Andrijowi Biłeckiemu, którego 10 000 żołnierzy zostało okrążonych. Dowodził on podczas bitwy pod Mariupolem w Pułku Azow, będącym awangardą „integralnych nacjonalistów”. Dowodził również w bitwie pod Bachmutem, stojąc na czele 3. Brygady Szturmowej. Kierował również walkami w Donbasie w 3. Korpusie Armijnym. Jest mało prawdopodobne, aby Ukraińcy nadal podążali za nim po tej serii masakr i porażek.

Jednak głównym celem operacji specjalnej pozostaje eliminacja neonazistów. Rosja poinformowała również Stany Zjednoczone 20 października, że ​​nie zamierza ustąpić w kwestiach terytorialnych, redukcji liczebności ukraińskich sił zbrojnych ani gwarancji, że Ukraina nigdy nie przystąpi do NATO.

Wspaniałe marzenia UE zderzą się z rzeczywistością: może ona kontynuować tę wojnę jedynie zdradzając ideały, które rzekomo podtrzymuje. Co więcej, popadła już w złudzenia, udając ignorancję co do faktu, że rosyjska „operacja specjalna” nie jest wojną inwazyjną przeciwko Ukrainie, ale wdrażaniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa 2202. Przekonała samą siebie, że sprawi, że Rosja zapłaci za zbrodnie popełnione lub sprowokowane przez Zachód na Ukrainie i że będzie osądzać i skazywać Władimira Putina. Podobnie w latach 2010. przekonała samą siebie, że zmusi Syrię do kapitulacji i osądzi i skaże prezydenta Baszara al-Assada i całą Partię Baas  [ 2 ] .

To wszystko dobiega końca, w przeciwnym razie UE zostanie bezpośrednio wciągnięta w wojnę ze Słowianami, którą Wielka Brytania i Niemcy wywołały w 1933 roku [chodzi o dopuszczenie Hitlera do władzy. md] : II wojnę światową.

A armie UE, pozbawione arsenałów, nie mają szans na stawianie oporu dłużej niż dwa dni. Nie chodzi o chylenie czoła nowemu panu, Rosji, ale po prostu o przyznanie się do błędów, zanim będzie za późno.

Thierry Meyssan