Masowa migracja drenuje system opieki zdrowotnej. Francuzi stają się pacjentami drugiej kategorii

14 sierpnia 2025 Bogdan Dobosz https://pch24.pl/masowa-migracja-drenuje-system-opieki-zdrowotnej-francuzi-staja-sie-pacjentami-drugiej-kategorii/

Francja przetestowała na swoim organizmie niemal wszystkie skutki masowej imigracji. Mniej znanym aspektem przyjmowania migrantów jest ich… leczenie. Niegdyś kpiono z Jarosława Kaczyńskiego, że ten ośmielił się nadmienić cokolwiek o chorobach przenoszonych razem z migracją.

Francja doznała tymczasem powrotu niektórych chorób, o których w tym kraju już lata temu zapomniano. Państwo w ramach solidarności świadczy usługi leczenia nielegalnym migrantom. Z czasem okazało się, że powstała tu już także „turystyka medyczna”, czyli przyjazdy chorych osób, które chociaż wiedzą, że nie mają szansy na azyl, ale chcą po prostu skorzystać z wysokiej jakości medycyny francuskiej do wyleczenia tej, czy innej przypadłości.

Lata temu powstała we Francji tzw. państwowa pomoc medyczna (AME), na którą przeznaczono początkowo niewielkie sumy w imię humanitaryzmu, by zapewnić podstawową opiekę potrzebującym przybyszom, którzy nie mieli prawa do ubezpieczenia społecznego. Z czasem koszty AME rozrastały się, a rodowici Francuzi zaczęli się skarżyć, że migranci w klinikach prywatnych i szpitalach są lepiej przyjmowani od nich samych. Nic dziwnego, bo za te usługi płaci przecież „solidny” sponsor, czyli państwo. Tymczasem nie wszyscy Francuzi mają dodatkowe ubezpieczenia i za pobyty w szpitalu wielu z nich musi dopłacać. Mało tego, obywatele Francji nie mają dostępu do jakichkolwiek publicznych mechanizmów finansowania swojego leczenia, a w przypadku braku ubezpieczenia, państwo będzie ściągało z nich całą sumę wystawionego przez szpital rachunku.

Koszty AME rosną z roku na rok, chociaż politycy od lat próbują je ograniczyć. Tymczasem Obserwatorium Imigracji i Demografii opublikowało ciekawy raport na temat państwowej pomocy medycznej, który pokazuje, że AME to studnia bez dna. Jest to system opieki zdrowotnej dla nielegalnych imigrantów niepłacących składek ubezpieczenia. W przypadku Francji, dzięki „humanitaryzmowi” lewicy, bezpłatną opiekę medyczną rozszerzono nie tylko na pilne przypadki, ale praktycznie na bardzo szeroki zakres leczenia.

Jakiekolwiek zmiany i reformy tego systemu są odrzucane i padają argumenty, że taka opieka jest np. konieczna dla zapobiegania rozprzestrzenianiu się epidemii w populacji ogólnej, padają argumenty o ogólnoludzkiej solidarności, trosce o najbiedniejszych i wykluczonych. Na straży „prawa do opieki lekarskiej” stoi też Rada Stanu, która powołuje się nawet na zasady konstytucyjne. Trzeba tu jednak zauważyć, że w innych krajach UE, migranci aż tak szerokiej opieki nie otrzymują.

Wspomniany raport wskazuje, że we Francji w ciągu niecałych dwóch dekad, liczba beneficjentów państwowej pomocy medycznej (AME), potroiła się, z około 155 000 w 2004 r. do prawie 456 000 w 2023 r.  Towarzyszył temu gwałtowny wzrost wydatków z budżetu między 2012 a 2024 rokiem (o 72%). W 2025 na AME przeznaczono w budżecie państwa około miliarda trzystu dziewiętnastu milionów euro (9,3% więcej, niż w 2024). Badanie wykazało, że wielu migrantów podaje właśnie podają dostęp do opieki zdrowotnej jako jeden z motywów wyboru Francji na miejsce swojego przyjazdu (jedna czwarta). Najczęściej przyjeżdżają tu rodzić dzieci (kobiety), leczyć choroby krwi, nowotwory, niewydolność nerek… Podejrzewa się, że 43% pacjentów korzystających z AME i poddawanych dializom, czy 25% pacjentów z AME poddawanych chemioterapii onkologicznej przyjechało do Francji w ramach „turystyki zdrowotnej”.  Widać tu też znaczną nadreprezentację osób z HIV-AIDS, wirusowym zapaleniem wątroby i chorobami zakaźnymi.

Za to wszystko płaci państwo, więc np. szpitale, czy prywatne kliniki często zawyżają rachunki. Zwykły ubezpieczony Francuz otrzymuje np. zwrot jedynie w 60% kosztów aparatów słuchowych lub opieki stomatologicznej, 55% kosztów transportu medycznego i 30% kosztów niektórych leków. Beneficjenci AME nie ponoszą w takich przypadkach żadnych kosztów własnych. Są zwolnieni z udziału własnego w kosztach leczenia, takich jak opłata za hospitalizację w wysokości 20 euro, 2 euro za konsultację lekarską lub 1 euro za opakowanie leków. Ubezpieczony obywatel wydaje średnio w roku na te opłaty około 274 euro. Z tytułu AME, migrant może nawet sfinansować sobie zabiegi chirurgii plastycznej, takie jak np. korekta odstających uszu.

Nic dziwnego, ze wymowa raportu wskazuje na brak sprawiedliwości między osobami opłacającymi składki a osobami, które ich nie płacą, nie mają prawa pobytu, a są leczone lepiej. To wszystko dzieje się w czasach, kiedy rząd w imię oszczędności budżetowych chce obciąć w 2026 roku wydatki na opiekę zdrowotną o 5 miliardów euro.

Pozytywnym zjawiskiem jest to, że we Francji o tym problemie można już głośno dyskutować. Padają też pomysły ograniczenia tego typu wydatków, co przy okazji mogłoby zastopować wiele przyjazdów. Jedna z proponowanych reform proponuje zastąpienie Państwowej Pomocy Medycznej (AME) jedynie Pomocą Medyczną w Nagłych Wypadkach (AMU). Państwo opłacałoby jedynie procedury medyczne w przypadku zagrożenia osoby lub dziecka nienarodzonego lub w przypadkach możliwości trwałego pogorszenia się ich stanu zdrowia. Mówi się też o wprowadzeniu opłat, nawet symbolicznych. Są też propozycje wyłączenia z AME osób objętych nakazem deportacji ze względu na zagrożenie porządku publicznego, ale też z wyłączeniem potrzeby nagłej pomocy.

Raport zaleca sprawdzanie, czy kontynuacja kosztownych lub przewlekłych terapii nie może być prowadzona w kraju pochodzenia i od tego uzależniano by leczenia we Francji. Proponuje się, by do wpisania na listę oczekujących na przeszczep, pacjent mieszkał co najmniej 2 lata w kraju. W ramach takich półśrodków, rozważa się kontrolowanie placówek medycznych, czy nie zawyżają kosztów, itd. Nawet jednak takie pół-środki mogą trafić w przypadku zmiany przepisów na sprzeciw Rady Stanu, która jest zdominowana przez polityków lewicy i dość konsekwentnie „rozbraja” wszystkie narzędzia walki z nielegalną imigracją. Okazuje się, że migracja może mieć pośredni wpływ nawet na dodatkową zapaść opieki medycznej, a w przypadku Francji tubylcy sami sobie zgotowali taki los i chciałoby się zacytować za znanym filmem frazę – „ciemność widzę, ciemność”…

Bogdan Dobosz