O. Dariusz Kowalczyk: Zabobon „Kościoła otwartego”

https://pch24.pl/o-dariusz-kowalczyk-zabobon-kosciola-otwartego

Każdy człowiek powołany jest do stania się członkiem Ludu Bożego. W tym sensie Kościół katolicki jest z natury „otwarty”, zwraca uwagę w najnowszym felietonie O. Dariusz Kowalczyk SJ. Nie oznacza to jednak, że religia powinna akceptować modne, szkodliwe ideologie. Kościół musi chronić święte skarby, które przechowuje: depozyt wiary, sakramenty i zasady moralności chrześcijańskiej, dodawał kapłan.  

„Katolicyzm otwarty bezkrytycznie przyjmuje język lewicowo-liberalnej demokracji, wchodzi z tego rodzaju środowiskami w moralno-polityczną jedność”, pisał w artykule opublikowanym na łamach portalu opoka.org.pl O. Dariusz Kowalczyk.

W tekście jezuita zauważył, że promotorzy „otwartego” Kościoła w rzeczywistości sami ulegli intelektualnej sekularyzacji i dążą do zmiany chrześcijaństwa w narzędzie legitymizacji liberalnych opinii politycznych oraz obyczajowego i kulturowego upadku, przedstawianych jako zbiór „europejskich” i „nowoczesnych” wartości.

Tymczasem, jak przypomniał duchowny, chrześcijańska religia nie może być przychylna podobnym prądom. Oznaczałoby to, że przestałaby chronić powierzoną przez Boga Kościołowi prawdę religijną i doskonałą naukę moralną.

„Otwartość bez granicy nie jest cnotą – jest głupotą albo manipulacją. Już w Księdze Rodzaju Bóg oddziela światło od ciemności, wody od ziemi, dzień od nocy – ustanawia granice (…). Jezus mówi o bramie ciasnej i wąskiej drodze, nie mówi: Otwórzcie wszystko dla wszystkich. Mówi: Wchodźcie przez ciasną bramę; bo szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie (Mt 7,13). To jest obraz granicy. (…) Prawda i życie mają swoją strukturę, swoje wymagania, swoje granice. Nie można wejść na wąską drogę z bagażem fałszu, grzechu, kompromisu.”, podkreślał jezuita.

Ze względu na panujący w Kościele boski porządek, katolikiem nie można zostać na własnych zasadach. By nim być, trzeba przyjąć prawdziwą religię i ochrzcić się, przypominał O. Dariusz Kowalczyk. Do takiego wstąpienia do Chrystusowej Owczarni powołany jest każdy bez wyjątku. Nie oznacza to jednak, że Kościół powinien stać się przestrzenią skupiającą również tych, którzy żyją wbrew katolickim zasadom.

„Zabobon otwartości polega na tym, że słowo otwarty staje się zaklęciem, które ma automatycznie legitymizować każdą zmianę, każdy kompromis, każde rozmycie granic. To jest manipulacja językowa: przenosi się wymiar moralny i prawdziwościowy na wymiar fasadowy (otwarty = dobry, „zamknięty” = zły). Tymczasem w Biblii zarówno otwieranie, jak i zamykanie mają swoje miejsce. Chrześcijaństwo nie jest religią otwartości. Jest religią prawdy, która nas wyzwala; religią miłości, która ma granice; religią nadziei, która wymaga wyboru. Otwartość, która nie wie, co chronić, nie jest cnotą – jest głupotą, która naraża na zniszczenie to, co najcenniejsze”, zaznaczał jezuita.

Jak podkreślał kapłan, w Polsce pojęcie „Kościoła Otwartego” silne kojarzy się ze środowiskami tzw. lewicy katolickiej, w tym tytułami prasowymi takimi jak „Znak”, „Tygodnik Powszechny”, czy „Więź”.  Nad Wisłą „otwarty” katolicyzm jest więc nie tylko podatny na wpływ lewicowej ideologii, ale również na „partyjniactwo” i „sojusz ołtarza z lewicowo- liberalnym tronem”.

Wbrew tym środowiskom, w ocenie O. Dariusza Kowalczyka od lat ulegającym postępującej degeneracji, „trzeba na różne sposoby podkreślać, że autentyczna ewangeliczna otwartość jest wymagająca, a nie letnia; jest zakorzeniona, a nie rozmyta”, kończy jezuita.

Źródło: opoka.org.pl