Biblia Scofielda – książka, która uczyniła syjonistów z amerykańskich chrześcijan ewangelikalnych
Maidhc Ó Cathail Washington Report Archives (2011-2015) 2015 październik
Opublikowano 24 września 2015
Washington Report on Middle East Affairs, październik 2015, s. 45-46
Chrześcijaństwo i Bliski Wschód
AUTOR: MAIDHC Ó CATHAIL
“Popełnienie przez naród grzechu antysemityzmu sprowadza nieuchronny sąd“. – Nowa Biblia Scofielda
Od czasu jej pierwszej publikacji w 1909 roku, Scofield Reference Bible uczyniła bezkompromisowymi syjonistami dziesiątki milionów Amerykanów. Kiedy John Hagee, założyciel Christians United for Israel (CUFI), powiedział, że “50 milionów ewangelicznych chrześcijan wierzących w Biblię jednoczy się z pięcioma milionami amerykańskich Żydów stojących razem w imieniu Izraela”, miał na myśli właśnie Biblię Scofielda.
Chociaż Scofield Reference Bible zawiera tekst Autoryzowanej Wersji Króla Jakuba, to nie tradycyjna protestancka Biblia, ale komentarz Cyrusa I. Scofielda jest problematyczny. Bardziej niż jakikolwiek inny czynnik, to właśnie notatki Scofielda skłoniły pokolenia amerykańskich ewangelików do uwierzenia, że Bóg wymaga od nich bezkrytycznego poparcia dla współczesnego państwa Izrael.
BŁOGOSŁAWIENIE IZRAELA, PRZEKLINANIE JEGO KRYTYKÓW
Kluczowy dla wiary chrześcijańskich syjonistów jest komentarz Scofielda (kursywą poniżej) do Księgi Rodzaju 12:3: “Będę błogosławił błogosławiącym tobie”. Spełnienie ściśle związane z następną klauzulą: “I przeklnę tego, który cię przeklina”. Cudownie wypełnione w historii rozproszenia. Niezmiennie źle się działo z ludźmi, którzy prześladowali Żydów – dobrze z tymi, którzy ich chronili. Przyszłość jeszcze bardziej udowodni tę zasadę”.
Opierając się na dość tendencyjnej interpretacji Scofielda, Hagee twierdzi: “Człowiek lub naród, który podnosi głos lub rękę przeciwko Izraelowi, zaprasza gniew Boży”.
Ale jak wskazuje Stephen Sizer w swojej ostatecznej krytyce, Chrześcijański syjonizm: Road-map to Armageddon? (dostępnej w AET’s Middle East Books and More): “Obietnica, odnosząc się do potomków Abrahama, mówi o Bożym błogosławieństwie dla nich, a nie o całych narodach ‘błogosławiących’ naród hebrajski, a tym bardziej współczesne i świeckie państwo Izrael”.
Niezależnie od tej bardziej ortodoksyjnej lektury, The New Scofield Study Bible, opublikowana przez Oxford University Press w 1984 roku, zintensyfikowała interpretację Scofielda, dodając: “Dla narodu popełnienie grzechu antysemityzmu przynosi nieunikniony osąd”.
“Podtrzymywana przez wątpliwą egzegezę wybranych tekstów biblijnych”, podsumowuje Sizer, “szczególna interpretacja historii i współczesnych wydarzeń przez chrześcijański syjonizm… odróżnia Izrael i naród żydowski od innych narodów na Bliskim Wschodzie… usprawiedliwia endemiczny rasizm nieodłącznie związany z syjonizmem, zaostrza napięcia między Żydami i Palestyńczykami oraz podważa próby znalezienia pokojowego rozwiązania konfliktu palestyńsko-izraelskiego, a wszystko to dlatego, że “Biblia tak im mówi””.
NIESAMOWITY SCOFIELD
W swojej książce z 2008 roku, The Rise of Israel: A History of a Revolutionary State, Jonathan R. Adelman opisuje kluczowe wsparcie, jakie Izrael otrzymuje od chrześcijańskich fundamentalistów, jako “całkowicie przypadkowe”. Twierdzeniu temu przeczy jednak niesamowita kariera człowieka, który napisał “Biblię fundamentalizmu”.
Dwa lata po tym, jak Scofield nawrócił się na chrześcijaństwo w 1879 roku, Atchison Patriot nie był pod wrażeniem. Opisując byłego mieszkańca Atchison jako “nieżyjącego już prawnika, polityka i ogólnie nieuczciwego oszusta”, w artykule opisano kilka z “wielu złośliwych czynów” Scofielda. Obejmowały one serię fałszerstw w St. Louis, za które został skazany na sześć miesięcy więzienia.
Bycie kaznodzieją “narodzonym na nowo” nie przeszkodziło Scofieldowi zostać członkiem ekskluzywnego nowojorskiego klubu dla mężczyzn w 1901 roku. W swojej druzgocącej biografii, The Incredible Scofield and His Book, Joseph M. Canfield sugeruje: “Przyjęcie Scofielda do Lotus Club, o które Scofield nie mógł zabiegać, wzmacnia podejrzenie, które pojawiło się już wcześniej, że ktoś kierował karierą C.I. Scofielda”.
Ten ktoś, jak podejrzewa Canfield, był związany z jednym z członków komitetu klubu, prawnikiem z Wall Street Samuelem Untermeyerem. Jak sugeruje Canfield, teologia Scofielda była “najbardziej pomocna w nakłonieniu fundamentalistycznych chrześcijan do poparcia międzynarodowego zainteresowania jednym z ulubionych projektów Untermeyera – Ruchem Syjonistycznym”.
Inni jeszcze wyraźniej podkreślali charakter służby Scofielda na rzecz syjonistycznej agendy. W “Teorii niesprawiedliwej wojny: Chrześcijański syjonizm i droga do Jerozolimy” prof. David W. Lutz pisze: “Untermeyer wykorzystał Scofielda, prawnika z Kansas City bez formalnego wykształcenia teologicznego, do wprowadzenia idei syjonistycznych do amerykańskiego protestantyzmu. Untermeyer oraz inni zamożni i wpływowi syjoniści, których przedstawił Scofieldowi, promowali i finansowali jego karierę, w tym podróże po Europie”.
Podczas jednej z tych europejskich podróży wydawca Oxford University Press Henry Frowde “wyraził natychmiastowe zainteresowanie” projektem Scofielda. Według biografii Frowde’a, chociaż wydawca OUP “[n]ie był demonstracyjny w swoich poglądach religijnych, przez całe swoje chrześcijańskie życie był związany z braćmi znanymi jako” Exclusive “. “Bracia wyłączni” odnoszą się do grupy chrześcijańskich ewangelików, którzy w 1848 r., w wyniku rozłamu w Braciach z Plymouth, podążyli za Johnem Nelsonem Darbym, anglo-irlandzkim misjonarzem powszechnie uważanym za najbardziej wpływową postać w rozwoju chrześcijańskiego syjonizmu i mającym duży wpływ na Scofielda.
DZIEDZICTWO SCOFIELDA
Gdyby Biblia Scofielda nigdy nie została opublikowana, amerykańscy prezydenci będący pod wpływem chrześcijańskiego syjonizmu, tacy jak Truman, Johnson, Reagan i George W. Bush, mogliby być mniej przychylni izraelskim żądaniom, a w konsekwencji bardziej dbać o interesy USA.
Co więcej, Amerykanom można by oszczędzić pseudo-chrześcijańskich tyrad Johna Hagee, Pata Robertsona i nieżyjącego już Jerry’ego Falwella, nie wspominając już o lukratywnych “proroctwach” o końcu czasów, głoszonych przez Hala Lindseya i Tima LaHaye.
Ale to ludzie na Bliskim Wschodzie zostali najbardziej dotknięci przez ekspansjonistyczny Izrael, ośmielony niezachwianą lojalnością chrześcijańskich syjonistów, którzy uwierzyli, że słowa Scofielda są wolą Boga. Wśród wielu ofiar Biblii Scofielda jest 5 milionów palestyńskich uchodźców, których prawu do powrotu żarliwie sprzeciwiają się amerykańscy syjonistyczni chrześcijanie. Dzięki indoktrynacji przez bezbożną księgę Scofielda wierzą oni, że Palestyna nie należy do Palestyńczyków – z których wielu jest współwyznawcami – ale wyłącznie do “wybranego ludu Bożego”.
Maidhc Ó Cathail pisze obszernie na temat polityki zagranicznej USA i Bliskiego Wschodu. Jest także twórcą i redaktorem bloga The Passionate Attachment, który koncentruje się głównie na relacjach USA-Izrael.