FINIS

Pod sobą samym wykopawszy zdradę,

Coś z życia kończę, kończąc «Mecum vade»

Złożone ze stu perełek, nawlekłych

Logicznie w siebie, jak we łzę łza wciekłych.

Wstrzymuję pióro... niżeli... niżeli

Zniecierpliwiony się wstrzyma czytelnik;

Poszyt zamykam cicho, jak drzwi celi.

Tak flory badacz, dopełniwszy zielnik,

Gdy z poziomego mchu najmniejszym liściem

Szeptał o śmierciach tworów, chce nad wnijściem

Księgi podpisać się; piszę: «Śmiertelnik».